Ο Πρόεδρος του Συλλόγου Αγνούμενων και αδήλωτων αιχμαλώτων μιλάει στον Νίκο Ασλανίδη.
Εσείς κ. Σεργίδη ποιον έχετε αγνοούμενο;
Στο μακρύ κατάλογο των 1619 αγνοουμένων, συνεπεία της τουρκικής εισβολής στην Κύπρο το 1974, είναι και ο αδελφός μου Ιωσήφ Σεργίδης, 21 χρονών τότε, που υπηρετούσε στην Εθνική Φρουρά ως έφεδρος ανθυπολοχαγός.
Τι ενέργειες κάνατε για να τον βρείτε;
Τα ίχνη του αδελφού μου χάνονται μαζί με όλους τους άνδρες της διμοιρίας του, 23 συνολικά άτομα, στις 15 Αυγούστου 1974, στις μάχες που έγιναν γι ανακοπή της παρέλασης των τουρκικών αρμάτων. Η περιοχή αμέσως μετά καταλήφθηκε από τα τουρκικά στρατεύματα και καμιά πρόσβαση ή πληροφορία είχαμε για τη τύχη τους. Αποταθήκαμε στο Διεθνή Ερυθρό Σταυρό ως οικογένεια, χωρίς όμως να μπορούν να μας δώσουν πληροφορίες, αφού ο τουρκικός στρατός δεν συνεργαζόταν. Χρόνια μετά πληροφορηθήκαμε από βιβλίο με τα απομνημονεύματα του Τούρκου Διοικητή του τρίτου Τάγματος Αλεξιπτωτιστών Τουράμ Ερτέμ πως οι άνδρες της διμοιρίας φονεύθηκαν ύστερα από πολύωρη μάχη στο Λόφο Λαπάτσα, στην οποία έδωσε τέλος ο άγριος βομβαρδισμός από μέρους της τουρκικής πολεμικής αεροπορίας. Έγιναν διαβήματα για να αποκαλύψουν οι Τούρκοι τί έκαναν τα πτώματα, χωρίς όμως αποτέλεσμα μέχρι σήμερα.
Στην περιοχή του Λόφου, που ας σημειωθεί είναι πετρώδες έδαφος, έγιναν κάποιες προσπάθειες από τη Διερευνητική Επιτροπή Αγνοουμένων και εντοπίσθηκαν μικρά κομμάτια οστών, το μεγαλύτερο έξη εκατοστά, από τα οποία έγινεκατορθωτό να βγει DNA για τους 19 από τους άνδρες της Διμοιρίας. Αναφέρεται σχετικά πως DNA βγήκε από ένα δόντι, που ήταν και το μόνο που δόθηκε στην οικογένεια για ταφή. Ο αδελφός μου είναι μεταξύ των τεσσάρων που δεν μπόρεσε να υπάρξει ταυτοποίηση με DNA. Οι προσπάθειες μας συνεχίζονται στο να υποχρεωθούν οι Τούρκοι να δείξουν τον τόπο ταφής των πτωμάτων, αφού οι ειδικοί μιλούν πως τα μικρά οστά που βρέθηκαν είναι αποτέλεσμα διαμελισμού, αφού ο θάνατος των ανδρών της Διμοιρίας επήλθε από τοβομβαρδισμό της τουρκικής αεροπορίας.
Συνολικά πόσα άτομα παραμένουν σήμερα ακόμη αγνοούμενοι και πόσοι έχουν ταυτοποιηθεί;
Με απόφαση της Γενικής Συνέλευσης του ΟΗΕ συστάθηκε το 1981 μια τριμελής Διερευνητική Επιτροπή (ΔΕΑ), την οποία απαρτίζουν ένας εκπρόσωπος της Ελληνοκυπριακής Κοινότητας, ένας εκπρόσωπος της Τουρκοκυπριακής Κοινότητας και το τρίτο μέλος το οποίο είναι εκπρόσωπος του Γενικού Γραμματέα των Ηνωμένων Εθνών και επιλέγεται σε συνεργασία με το Διεθνή Ερυθρό Σταυρό. Η ΔΕΑ παρέμεινε ανενεργός μέχρι το 2006 λόγω της άρνησης της τουρκικής πλευράς να δεχθεί επιτόπιες έρευνες στα κατεχόμενα. Στη Διερευνητική Επιτροπή υποβλήθηκαν 1619 περιπτώσεις Ελληνοκυπρίων και Ελλαδιτών Αγνοουμένων ( στον κατάλογο των 1619 συμπεριλαμβάνονται και 83 Αγνοούμενοι εξ Ελλάδος, οι περισσότεροι στρατιωτικοί που υπηρετούσαν στην ΕΛΔΥΚ και στην Εθνική Φρουρά) συνεπεία της τουρκικής εισβολής του 1974 και 42 από τις διακοινοτικές ταραχές του 1963-64. Υποβλήθηκαν επίσης 503 περιπτώσεις Τουρκοκυπρίων αγνοουμένων, ως επί το πλείστον από την τουρκανταρσία του 1963.
Σήμερα, 18 χρόνια αφότου άρχισε η ΔΕΑ έρευνες έχουν ανευρεθεί τα οστά 752 Ελληνοκυπρίων και 293Τουρκοκυπρίων αγνοουμένων. Δηλαδή μόλις και έχει καλυφθεί το 50% των περιπτώσεων που έχουν κατατεθεί. Να σημειωθεί πως τα πρώτα χρόνια των εργασιών της ΔΕΑ, ο αριθμός των περιπτώσεων που ανευρίσκονταν ήταν 60-70 το χρόνο, αριθμός που συνεχώς φθίνει με αποτέλεσμα τα τελευταία χρόνια να μειωθεί στους 6-8 ετησίως, εξέλιξη που οφείλεται και σε πρακτικούς λόγους, αλλά και στο γεγονός πως στις περιπτώσεις που έχει άμεση σχέση ο τουρκικός στρατός δεν δίδονται πληροφορίες.
Η Επιτροπή συνεχίζει τις προσπάθειες της και θέλουμε να ελπίζουμε πως επιτέλους η τουρκική πλευρά, αντιλαμβανόμενη την ηθική και ανθρωπιστική της υποχρέωση, θα θελήσει ύστερα από 50 χρόνια να συνεργασθεί ειλικρινά και να δώσει τις πληροφορίες που χρειάζονται για να μπορέσει η Επιτροπή να είναι πιο αποτελεσματική.
Πόσοι από τους αγνοούμενους είναι στρατιώτες και πόσοι άμαχοι;
Στους 1619 αγνοουμένους, συμπεριλαμβάνονται 992 στρατιωτικοί, μέλη της Εθνικής Φρουράς και της ΕΛΔΥΚ, κληρωτοί και έφεδροι και 627 άμαχοι, γέροντες, γυναίκες και παιδιά.
Συνολικά δηλαδή πόσα παιδιά ήταν;
Ανάμεσα στους άμαχους υπάρχουν 116 γυναίκες και 36 παιδιά αγνοούμενα. Στην μνήμη των 36 παιδιών που αγνοούνται, το μικρότερο ήταν μόλις έξι μηνών, ο Δήμος Στροβόλου έχει δημιουργήσει ειδικό πάρκο, στο οποίο φυτεύτηκαν 36 δέντρα, όσα δηλαδή και τα αγνοούμενα παιδιά…
Τι υποστηρίζουν οι τουρκικές αρχές για αυτά τα παιδιά;
Οι τουρκικές αρχές, όπως και για όλους του αγνοούμενους, ουδέποτε έδωσαν οποιεσδήποτε εξηγήσεις ή πληροφορίες, προσποιούμενοι άγνοια κι όταν ακόμη το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων βρήκε ένοχη την Τουρκία, για την ευθύνη και την παράλειψή της να διεξάγει αποτελεσματική έρευνα για να διακριβωθεί η τύχη αγνοουμένων προσώπων, που αποδεδειγμένα ήταν υπό τουρκική κράτηση.
Μισό αιώνα μετά οι συγγενείς των αγνοουμένων έχουν ακόμη ελπίδες ότι θα τους βρουν ζωντανούς ή έχουν απογοητευτεί;
Αντιμετωπίζουμε το πρόβλημα με ρεαλισμό. Μετά από μισό αιώνα και έχοντας υπόψη τα ευρήματα της ΔΕΑ, οι ελπίδες για ανεύρεση ζωντανών έχουν ελαχιστοποιηθεί, για να μην πω έχουν εξανεμισθεί. Όμως κανένας δεν μπορεί ν’ αποκλείσει το απομακρυσμένο ενδεχόμενο κάποιο από τα παιδιά που αγνοούνται, να βρίσκεται στη ζωή.
Το πρόβλημα είναι πως μπορεί να εντοπισθεί; Και αν υποθέσουμε, πως γίνεται κατορθωτή η ανεύρεσή του, πόσο εύκολο είναι, από ανθρωπιστικής πλευράς ύστερα από 50 χρόνια να του πεις τι συνέβη;
Η Ελλάδα και οι διεθνείς οργανώσεις βοηθούν τον αγώνα σας;
Οι εκάστοτε κυβερνήσεις Κύπρου και Ελλάδας έχουν επιδείξει και ενδιαφέρον και ευαισθησία για το θέμα. Όμως μπορούσαν να κάνουν περισσότερα και να το θέσουν ψηλά στις προτεραιότητες τους, όπως ήταν η απαίτησή μας. Όσον αφορά στους διεθνείς Οργανισμούς, το ενδιαφέρον τους περιοριζόταν σε ευχολόγια, αποφεύγοντας να πάρουν αποτελεσματικά μέτρα. Ακόμη και τα αρμόδια όργανα του Συμβουλίου της Ευρώπης, που είχαν και νομική και ηθική υποχρέωση να πειθαναγκάσουν την Τουρκία, μετά από την καταπελκτική απόφαση του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων εναντίον της το 2001, στην προσφυγή Κύπρος εναντίον Τουρκίας, μέχρι σήμερα δεν έλαβε τα πρακτικά και αποτελεσματικά εκείνα μέτρα που να υποχρεώσουν τις τουρκικές αρχές να εφαρμόσουν την απόφαση.
Τι θα έπρεπε να γίνει για να δοθεί λύση;
Οι Κυβερνήσεις μας από την επόμενη της εκεχειρίας θα έπρεπε να θέσουν έντονα το θέμα της διακρίβωσης της τύχης όσων αγνοούνταν. Έπρεπε να μη δεχθούν οποιασδήποτε μορφής συνομιλιών, προτού λυθούν σοβαρά ανθρωπιστικά θέματα, όπως ήταν το θέμα των Αγνοουμένων. Και σήμερα ακόμη στην Κύπρο και στην Ελλάδα μιλούν για μέτρα οικοδόμησης εμπιστοσύνης με την Τουρκία, κι όμως παραλείπουν ή βάζουν πολύ χαμηλά την επίλυση του θέματος των Αγνοουμένων.
Τα άρθρα και τα σχόλια που δημοσιεύονται στην ιστοσελίδα μας εκφράζουν αποκλειστικά τους συγγραφείς. Η ιστοσελίδα μας δεν λογοκρίνει τις γνώμες κανενός.
Ακολουθήστε τις ειδήσεις του speaknews.gr στο Google News πατώντας εδώ
