του Δημήτρη Προβάδου
Σε όσους είδαν τα όνειρα και τις ελπίδες τους να σφαγιάζονται.
«Στην οδό του Μπλαμαντώ
έχουν στήσει τα πατάρια
και ακονίσαν τα ξινάρια
για να κόψουν τα κεφάλια.
Στην οδό του Μπλαμαντώ.
Στην οδό του Μπλαμαντώ
πάν’ οι δήμιοι στη δουλειά τους
δε σας λέω χωρατό
για να κόψουν Πατριάρχους
και Στρατάρχους και Ναυάρχους.
Στην οδό του Μπλαμαντώ.
Στην οδό του Μπλαμαντώ
φτάνουν οι κυρίες σωρό
οι λουσάτες με τα βέλο
μα τους λείπει το τσερβέλο
και μαζί και το καπέλο.
Στο ρυάκι της οδού του Μπλαμαντώ»
Τις ελπίδες τις χαμένες σκέφτεται ακούγοντας τους μεταφρασμένους στίχους του Sartre από τον Ηλία Λιούγκο και την τραχιά φωνή της Σαπφούς Νοταρά* και δεν στεναχωριέται, μόνο οργίζεται.
Πόσα χαμένα όνειρα αλήθεια, πόσες ελπίδες που σάπισαν κάτω από το υγρό δίχτυ της πραγματικότητας.
Δήμιοι και των δικών της ονείρων τα πρέπει, τα έτσι είναι, τα δεν γίνεται αλλιώς.΄
Μικρή η πόλη της, σε κάποια γωνιά της μίζερης ελληνικής επαρχίας, που δεν καταλαβαίνει την μεγαλοσύνη των νεανικών σχεδίων, των νεανικών ονείρων, των νεανικών θέλω και τα πνίγει στο πρέπει της καθημερινότητας, αλλά και της ανάγκης πολλές φορές.
Η φυγή όνειρο και ελπίδα, η φυγή, η έξοδος απ’ το τέλμα που κρατά δέσμιους τους νεανικούς πόθους. Η φυγή για πού;
Στημένα τα πατάρια, στημένα τα δόκανα και ακονισμένα τα ξινάρια περιμένουν τα όνειρα, περιμένουν τους τρυφερούς λαιμούς, να τους προσφέρουν θυσία στο «εδώ δεν γίνεται τίποτα».
Κουμάντο, σχεδιασμούς και πράξεις κάνουμε ΕΜΕΙΣ, ποιοι εμείς; μα δεν έχουμε όνομα, δεν έχουμε υπόσταση. Είμαστε σαν τον αέρα παντού, σαν τα υγρά μέσα στο σχήμα που μας δίνει η κάθε στιγμή. Είμαστε εδώ και κατευθύνουμε τα πάντα και τους πάντες. Σας χρησιμοποιούμε χωρίς να το καταλαβαίνετε, ακόμα και εναντίον σας. Τέχνη, Επιστήμη, όλα στην υπηρεσία μας. Στην υπηρεσία του «έτσι τα βρήκαμε», του «έτσι πρέπει», του δεν γίνεται αλλιώς», «του κέρδους μας».
Σκύψτε το κεφάλι και ίσως σας αφήσουμε να γευτείτε λίγη επιτυχία, λίγη δόξα, λίγη ζωή. Ψευδαισθήσεις όλων αυτών, αλλά με έντονη γεύση πραγματικότητας.
Ελάτε, ελάτε, οι σειρήνες σας καλούν, τα πατάρια σας περιμένουν. Εσάς και τα όνειρα σας, εσάς και τα θέλω σας. Φέρτε τις ελπίδες σας στην οδό του Μπλαμαντώ, θα τις βρείτε στο ρυάκι μαζί με τόσα και τόσα αποκεφαλισμένα όνειρα.
Εκτός εαν…
*Στην οδό του Μπλαμαντώ
Στίχοι: Jean Paul Sartre
(απόδοση: Αλέξη Σολομός)
Μουσική: Μάνος Χατζιδάκις
Πορνογραφία (1982)
Πρώτη εκτέλεση: Ηλίας Λιούγκος & Σαπφώ Νοταρά ( Ντουέτο ).
Τα άρθρα και τα σχόλια που δημοσιεύονται στην ιστοσελίδα μας εκφράζουν αποκλειστικά τους συγγραφείς. Η ιστοσελίδα μας δεν λογοκρίνει τις γνώμες κανενός.
Ακολουθήστε τις ειδήσεις του speaknews.gr στο Google News πατώντας εδώ
