της Άννας Κωνσταντινίδου*
Ποιος είναι ο εικονιζόμενος; Ας κρατήσουμε το όνομα, Mohammed Dahlan.Γιατί ως φαίνεται, σύντομα, θα πω εγώ, θα τον έχουμε -με τη σύμφωνη γνώμη – και των αραβικών χωρών να διαπραγματεύεται με το Ισραήλ.
Ο Νταλάν γεννήθηκε στην Khan Yunis της Γάζας και ενώ είχε οργανωθεί από τα νεανικά χρόνια του στη Φατάχ, σύντομα έγινε σφοδρός επικριτής τόσο της εν λόγω τρομοκρατικής οργάνωσης όσο και της έτερης, Χαμάς, κατηγορώντας τες ως εγκληματικές και διεφθαρμένες ομάδες. Έχει “προσωπικό στρατό” που αποτελείται από 20.000 άνδρες, πιστούς στο πρόσωπό του. Όπως αναφέρουν αμερικανικές, ειδησεογραφικές πηγές, αν και τη δεκαετία του 2000 σε παράλληλη “διαδρομή” με τις οργανωμένες ισλαμιστικές επιθέσεις εναντίον αμερικανικών στόχων, ο ίδιος δρούσε εναντίον ισραηλινών κοινοτήτων στα μεσανατολικα περιβάλλοντα, εντούτοις κρίνεται ακόμα και από Ισραηλινούς αξιωματούχους ως το πρόσωπο αυτό, που επειδή έχει πάρει σαφέστατες αποστάσεις από Χαμάς και Παλαιστινιακή Αρχή (με επικεφαλής την Φατάχ), μπορεί να ηγηθεί της Αρχής αυτής που θα διαπραγματευτεί για την επόμενη ημέρα από τον πόλεμο στο ισραηλινο έδαφος, ακόμα και με την ιδιότητα ενός μεταβατικού ηγέτη.
… Για να είμαστε ρεαλιστές, προσωπικά ως Ιστορικός και ως επιστήμονας που έχω μελετήσει τη Μέση Ανατολή και ένα ένα ξεχωριστά τα κράτη που τη συνθέτουν, δεν δίνω κανένα περιθώριο ή έστω δίνω απειροελάχιστο ποσοστό να δημιουργηθεί ως αυτόνομη πολιτειακή οντότητα ένα Παλαιστινιακό Κράτος. Και το πρόβλημα δεν είναι το Ισραήλ, αλλά οι ίδιοι οι Άραβες. Αυτό που μόνο μπορεί να προκύψει, ώστε να εγκατασταθεί ο λαός των Παλαιστινίων (που δεν είναι Έθνος, γιατί οι αυτοαποκαλούμενοι Παλαιστίνιοι, είναι όπως έχουμε πει, Αιγύπτιοι, Σύριοι, Ιορδανοί, Ιρακινοί κτλ) είναι μία αποστρατιωτικοποιημένη ζώνη υπό την εποπτεία του ΟΗΕ και τη συμμετοχή στα εσωτερικά πράγματα της περιοχής τού Αραβικού Συνδέσμου.
Σαν πολιτειακή οντότητα ανεξάρτητη είναι πάρα, μα πάρα πολύ δύσκολο, γιατί όπως αναφέραμε οι Παλαιστίνιοι δεν είναι Έθνος, αλλά ένα συνονθύλευμα αραβικών φύλων. Και το εύλογο ερώτημα που τίθεται στη βάση των παραπάνω γραφομένων. Και το Ισραήλ θα είναι έξω από όλο αυτό; Είναι δυνατόν; Και φυσικά η απάντηση είναι αρνητική, γιατί πολύ απλά, τότε θα επαναληφθούν οι αραβοϊσραηλινοί πόλεμοι των προηγούμενων δεκαετιών. Και για αυτό λέμε, ότι οι Συμφωνίες του Αβραάμ είναι η μεγαλύτερη παρακαταθήκη στη Διπλωματική Ιστορία, τις Διεθνείς Σχέσεις και τη Διπλωματία και το μόνο βέβαιο είναι, ότι θα λάβουν και πιο εξελιγμένη μορφή. Γιατί είναι σίγουρο ότι θα λάβουν πιο εξελιγμένη μορφή; Γιατί πολύ απλά τόσο ο πόλεμος στο ουκρανικό έδαφος όσο και ο πόλεμος αυτός που μαίνεται στο ισραηλινό περιβάλλον, έχουν καταδείξει ποιες χώρες δεν θέλουν την ηρεμία στην περιοχή.
… και φυσικά, για να μην αυταπατώμαστε κλειδί και στις εξελίξεις, είναι η Κίνα, όμως ας μην ξεχνάμε ότι ο ιμπεριαλιστικός σχεδιασμός της πιο εύκολα “λειτουργεί” σε καιρό “ισορροπιών”…
Από εκεί και ύστερα. Με όσα εκτυλίσσονται τη δεδομένη στιγμή ανάμεσα σε Ισραήλ και Ιράν, θεωρώ ότι το ιρανικό κράτος προσπαθεί να κερδίσει χρόνο, απλά μόνο με ιαχές και απειλές, για εσωτερική και εξωτερική προπαγάνδα, μέχρι να αποσοβηθούν τα πράγματα με μία διαπραγμάτευση επιστροφής των Ισραηλινών ομήρων.
Και να πούμε κάτι τελευταίο.Η κυβέρνηση Μπάιντεν αποδείχτηκε πολύ κατώτερη των περιστάσεων στον πόλεμο αυτό που μαίνεται από τις 7 Οκτωβρίου. Το πρόβλημα είναι ένα και κανένα άλλο. Ότι τους χειρισμούς της αμερικανικής Κυβέρνησης δεν τους εμπιστεύεται κανένα από τα εμπλεκόμενα μέρη ούτε καν τα κράτη που είναι οι ενδιάμεσοι διαπραγματευτές. Αυτό είναι το ζήτημα και για αυτό μέχρι σήμερα δεν έχουμε κανένα αποτέλεσμα όσον αφορά την επιστροφή των Ισραηλινών ομήρων και την κατάπαυση του πυρός στη Γάζα. Έλλειμμα εμπιστοσύνης στην Κυβέρνηση Μπάιντεν από Ισραήλ, τρομοκράτες, Άραβες διαπραγματευτές.
*Άννα Κωνσταντινίδου , Ιστορικός -Διεθνολόγος Διδάκτωρ Δημοσίου Δικαίου και Πολιτικής Επιστήμης Νομικής Σχολής ΑΠΘ, Επιστημονική Συνεργάτιδα Πανεπιστημίου Δυτικής Μακεδονίας (θεσμοθετημένο Εργαστήριο Περιβαλλοντικής Τεχνολογίας Πανεπιστημίου Δυτικής Μακεδονίας), Διδάσκουσα Ανώτατης Διακλαδικής Σχολής Πολέμου (ΑΔΙΣΠΟ) και Σχολής Εθνικής Άμυνας (ΣΕΘΑ)
Τα άρθρα και τα σχόλια που δημοσιεύονται στην ιστοσελίδα μας εκφράζουν αποκλειστικά τους συγγραφείς. Η ιστοσελίδα μας δεν λογοκρίνει τις γνώμες κανενός.