Της Άννας Κωνσταντινίδου*
Η φωτό που παρατίθεται, είναι η ανακοίνωση της αυτοαποκαλούμενης παλαιστινιακής κοινότητας/αρχής που διαβιεί/ φέρει Διπλωματική Αντιπροσωπεία στην Ελλάδα. Παρενθετικά, οφείλουμε να σημειώσουμε, ότι καθώς νομικά δεν έχει αναγνωριστεί η Παλαιστινιακή Αρχή ως οντότητα από όλα τα Κράτη, ο κάθε επιστήμονας μπορεί και έχει τη δυνατότητα να χρησιμοποιεί οποιαδήποτε ορολογία, θεωρεί, ότι αναδεικνύει σε επιστημονικό επίπεδο το γεγονός κτλ με το οποίο ασχολείται.
Καταξιωμένοι δημοσιογράφοι και αναλυτές αναφέρθηκαν εκτενώς και μέσω αρθρογραφίας στην τουλάχιστον απαράδεκτη ανακοίνωση μίας αρχής που εκπροσωπεί ακόμα και σε θεσμικό επίπεδο ένα σύνολο για τη δολοφονία ενός, πρώτα και κύρια συνανθρώπου μας (και έπειτα ακολουθούν -για εμένα – τα εθνικά/θρησκευτικά κτλ χαρακτηριστικά του νέου παιδιού).
Στο σημερινό σχολιασμό μου, θα αναφερθώ σε κάτι πολύ συγκεκριμένο, καθώς αναδεικνύει ότι δυστυχώς, ένας ολόκληρος λαός ακόμα και τα μέλη του που διαβιούν σε δυτικά περιβάλλοντα, όχι μόνο έχει ριζοσπαστικοποιηθεί, όχι μόνο αποτελούν- όπως αποδεικνύεται και από την επιχειρηματολογία που χρησιμοποιεί δημόσια- επικίνδυνη συλλογικότητα στα πολιτικά και πολιτειακά περιβάλλοντα που διαβιούν, αλλά κυρίως οι χώρες που αναγνώρισαν “πολιτική/πολιτειακή οντότητα Παλαιστινιακή Αρχή” και μέσα σε αυτές, η Ελλάδα, πολύ απλά έδωσαν από την δεκαετία του 1980 (όταν ο Αραφάτ κίνησε τις διαδικασίες νομιμοποίησης ενός οργάνου, το οποίο η Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ με το ψήφισμα 43/177 αναγνώρισε το Νοέμβριο του 1988 αναγνώρισε μέσω της Διακήρυξης Ανεξαρτησίας της Παλαιστίνης) το πράσινο φως ουσιαστικά σε σώμα ατάκτων (παρόμοιο με αυτό του Μουσταφά Κεμάλ) να φέρει θεσμική υπόσταση.
Ως γνωστόν, για να υπάρχει μία οντότητα αναγνωρισμένη θεσμικά, έχοντας πολιτειακή -κρατική υπόσταση, βασικό στοιχείο, ή πιο σωστά θεμέλιος λίθος εκτός από τη Νομοθετική, Εκτελεστική και Δικαστική Εξουσία είναι και ο οργανωμένος Στρατός, οι οργανωμένες Ένοπλες Δυνάμεις. Περιττό να ειπωθεί, καθώς είναι γνωστό, ότι η Οργάνωση για την Απελευθέρωση της Παλαιστίνης μέχρι το 1993 θεωρούνταν σε νομικό και διπλωματικό επίπεδο τρομοκρατική οργάνωση αφενός, αφετέρου τα πρόσωπα που ασκούν τις “συνταγματικές” εξουσίες είναι διορισμένα από τον εκάστοτε πρόεδρο της Παλαιστινιακής Αρχής, ενώ λειτουργούν περισσότερο ως δίκτυο συνεργατών και συνεργαζόμενων μελών (μια και το Κέντρο εξουσίας φαινομενικά και μόνο υφίσταται στη Ραμάλα) παρά ως μία ενιαία κρατική οντότητα. Από αυτό και μόνο, μπορούμε να αντιληφθούμε, ότι η Παλαιστινιακή Αρχή συνεχίζει να έχει την υπόσταση μίας οργάνωσης (με το προεδρείο και τους ασκούντες τη “Δικαιοσύνη”, κάτι σαν τις παραστρατιωτικές αριστερές οργανώσεις που δρούσαν στο βουνό κατά τη διάρκεια του Ελληνικού Εμφυλίου με μέλη σε κοινωνίες που έφεραν κοινό πολιτικό υπόβαθρο) παρά ως συντεταγμένο μόρφωμα. Αυτό που γίνεται αντιληπτό στην βάση των πολιτικών γεγονότων, δεν είναι αδόκιμο να γραφεί ότι οι Συμφωνίες του Όσλο το 1993, πολύ απλά, φτιασίδωσαν τις μέχρι τότε για τα Δυτικά Κράτη τρομοκρατικές οργανώσεις, γιατί εκτός των άλλων ας μην ξεχνάμε ότι και αυτές οι νομικές εγγυήσεις ήταν η απόληξη του Πολέμου στον Κόλπο το 1991.
Άλλωστε αυτό που πρέπει να τονιστεί εμφατικά, μία Οργάνωση είναι μία κοινωνική οντότητα που απαρτίζεται από δικά της χαρακτηριστικά, στόχους, δομές, μέλη που κάθε άλλο παρά είναι απαραίτητο όλα αυτά να συνδέονται με τα συμφέροντα και τις ανάγκες ενός γενικότερου συνόλου. Άλλωστε, οι επικεφαλής των οργανώσεων αυτών επέλεξαν να ορίσουν τις κοινωνικές ομάδες που ηγούνταν ως οργανώσεις. Δεν υπήρχε ποτέ ενιαίος Αγώνας, ενιαία επαναστατική Αρχή που θα εδράζεται σε αρχές που θα εφορμούν από ενιαίους στόχους καλύπτοντας συλλογικά την ομάδα που εκπροσωπούν. Απλά αυτό που γίνεται εν πολλοίς αντιληπτό είναι, ότι η Παλαιστινιακή Αρχή ήταν η επιλογή από τη Διεθνή Διπλωματία μίας οργάνωσης που εκπροσωπούσε το καλύτερο από το χειρότερο (βλ.Χαμάς).
Όσον αφορά τώρα, αυτό που κάθε κρατική οντότητα ονομάζει Ένοπλες Δυνάμεις, στην Παλαιστινιακή Αρχή υφίστανται επιμέρους όργανα και οργανώσεις, που ουσιαστικά αυτό που νομιμοποιείται στη βάση των Συμφωνιών του Όσλο έχει στην πραγματικότητα τη διάσταση της πολιτοφυλακής και φέρουν το όνομα Παλαιστινιακές Υπηρεσίες Ασφαλείας. Ο PLA, δηλαδή ο Απελευθερωτικός Στρατός της Παλαιστίνης μόνο φαινομενικά προσιδιάζει με τον PLO, δηλαδή την Οργάνωση για την Απελευθέρωση της Παλαιστίνης ενώ απαρτίζεται από μέλη Παλαιστινίων που διαβιούν σε αραβικά περιβάλλοντα και παρά το γεγονός ότι τη δεκαετία του 1960 ελέγχονταν από τις κυβερνήσεις των συγκεκριμένων Κρατών, σήμερα ελέγχεται μόνο από τη Συρία. Το 1966, η CIA σε σχετικό (μέχρι τότε απόρρητο) έγγραφο περιέγραφε το εν λόγω όργανο, αναφέροντας ότι χρηματοδοτείται και εκπαιδεύεται από τις χώρες του Αραβικού Συνδέσμου.Ωστόσο, ο “Μαύρος Σεπτέμβρης” στην Ιορδανία στάθηκε ορόσημο, ώστε η συγκεκριμένη οργάνωση να λάβει τρομοκρατική διάσταση και για τους ίδιους τους Άραβες, ενώ τα μέλη της αποτελούν θρυαλλίδα ριζοσπαστικοποίησης καθώς στην πλειοψηφία τους είναι Παλαιστίνιοι πρόσφυγες, τους οποίους “επιστρατεύουν” συγκεκριμένοι μηχανισμοί που αντιστρατεύονται (και ) τον Αραβικό Κόσμο, προκειμένου να τον πολεμούν.
Και πάμε στην τρίτη οργάνωση με στρατιωτιοκρατικό χαρακτήρα που ωστόσο και πάλι, δεν αποτελεί ένα κατ’ουσίαν θεσμικό στρατιωτικό όργανο μίας πολιτειακής/πολιτικής οντότητας, αλλά ένα όργανο κρούσης που υπόκειται σε εντολές και τον έλεγχο εξωγενών παραγόντων. Οι Παλαιστινιακές Δυνάμεις Εθνικής Ασφάλειας αν και φαινομενικά έχουν επιφορτιστεί με τον έλεγχο της ξηράς και ναυτικής ασφάλειας της Παλαιστινιακής Αρχής, υποχρεωμένες να συνεργάζονται με το Ισραήλ, εντούτοις αποτελούν επί της ουσίας ένα ακόμα παρακρατικό όργανο που λογοδοτεί στον PLA. Γίνεται αντιληπτό δε, καθώς οι Δυνάμεις Εθνικής Ασφάλειας έχουν στη δικαιοδοσία τους τις Μυστικές Υπηρεσίες, κάθε άλλο παρά έχουν ως στόχο ακόμα και την προστασία της οντότητας για την οποία έχουν επιφορτιστεί να διασφαλίσουν, αλλά αντίθετα λειτουργούν ως Δούρειος Ίππος ακόμη και εναντίον αυτής. Χαρακτηριστική είναι η Έκθεση του 2020 του Βρετανικού Υπουργείου Άμυνας για τη Διεθνή Διαφάνεια στην Άμυνα και την Ασφάλεια (Transparency International Defence and Security, όπως τιτλοφορείται η Έκθεση) που αναφέρει χαρακτηριστικά ότι η Χαμάς και η Φατάχ σε Γάζα και Δυτική Όχθη αντίστοιχα, εκτός από την πολιτική διάσταση έχουν τη διάσταση των στρατιωτικών δυνάμεων. Οπότε, όλα τα υπόλοιπα όργανα και δη ακόμη και αυτά που έχουν κυρωθεί στη βάση των συμφωνιών του Όσλο, ως γίνεται αντιληπτό, απλά αποτελούν μία βιτρίνα για την εξωτερική πολιτική του μορφώματος Παλαιστινιακή Αρχή, ενώ επί της ουσίας είναι παραστρατιωτικές ομάδες.
Όταν ένα μόρφωμα που “φτιασιδώθηκε” ως πολιτειακή οντότητα στην πραγματικότητα συνεχίζει να λειτουργεί ως οργάνωση με συγκεκριμένους ρόλους και μηχανισμούς, πώς είναι δυνατόν, να αντιληφθεί το Διεθνές Σύστημα στους Κανόνες και τις Αρχές του Δικαίου, πώς είναι δυνατόν να έχει νομιμοποιητική υπόσταση στα διάφορα περιβάλλοντα, πώς είναι δυνατόν τα κράτη που αναγνώρισαν αυτό το μόρφωμα και ουσιαστικά έχουν στα κοινωνικά περιβάλλοντά τους μία ενεργή από κάθε άποψη βόμβα, να συνεχίζουν να υποστηρίζουν αυτούς τους μηχανισμούς;
Και είμαι πολύ σαφής, άλλο ο λαός (και αναφέρομαι κυρίως στα γυναικόπαιδα, γιατί οφείλουμε να είμαστε ειλικρινείς, καθώς η πλειοψηφία του ανδρικού πληθυσμού είναι ριζοσπαστικοποιημένη) και άλλο το φτιασίδωμα οργάνων, οργανώσεων και μηχανισμών που όχι μόνο παράγουν -ως φαίνεται – τρομοκρατία ακόμη και κυρίως για τα μέλη που υπάγονται στην αναγνωρισμένη πολιτειακή οντότητα από τον ΟΗΕ, αλλά είναι ενεργές βόμβες για τις δυτικές κοινωνίες που έχουν αναγνωρίσει την Παλαιστινιακή Αρχή. Γιατί δεν έχει το δικαίωμα, καμία οργάνωση να μιλά απαξιωτικά για έναν Θεσμό, που είναι πυλώνας της Ασφάλειας ενός Κράτους. Και αυτό έπραξε η Παλαιστινιακή Κοινότητα Ελλάδας, όταν στοχοποιησε την υποχρέωση ενός πολίτη να υπηρετεί την Πατρίδα του (μια και ο Ιωνάς είχε διπλή ιθαγένεια) και πολλώ δε μάλλον, στοχοποιώντας έναν δολοφονημένο άνθρωπο από τρομοκράτες.
Η Παλαιστινιακή Κοινότητα/Διπλωματική Αντιπροσωπεία στην Ελλάδα καθώς διοικείται το περιβάλλον που αντιπροσωπεύει από οργανώσεις που κάθε άλλο παρά ενεργούν στη βάση αυτού που τα εθνικά κράτη ονομάζουν “εθνικό συμφέρον”, γιατί ποτέ δεν λειτούργησαν κάτω από τη διάσταση της εθνικής ταυτότητας, αλλά κάτω από την ιδιότητα της οργάνωσης που κύριος στόχος είναι η διασφάλιση των συμφερόντων των μελών που την απαρτίζουν, πώς είναι δυνατόν να γνωρίζει τη διάσταση της Πατρίδας; Η Πατρίδα “αναφέρεται” σε Έθνη και ο παλαιστινιακός λαός δεν ήταν Έθνος ούτε πρόκειται να γίνει, γιατί πολύ απλά αποτελείται από συνονθύλευμα φυλετικών και εθνικών ομάδων. Κι επίσης έναν γεωγραφικό χώρο με ιστορικές διαστάσεις, καμία ομάδα δεν έχει το δικαίωμα να τον καπηλεύεται προκειμένου να αποκτήσει εθνική ταυτότητα. Και το σημαντικότερο όλων, πώς είναι δυνατόν η Παλαιστινιακή Κοινότητα/Διπλωματική Αντιπροσωπεία στην Ελλάδα να αναφέρεται σε πατρίδα όταν η υπόστασή της εξαντλείται στις παραμέτρους μίας οργάνωσης, χωρίς ποτέ να δοθεί έμφαση στην κοινή πολιτιστική και πολιτισμική διασύνδεση των μελών αυτής της πολιτικής και πολιτειακής οντότητας που αντιπροσωπεύουν;
*Άννα Κωνσταντινίδου , Ιστορικός -Διεθνολόγος Διδάκτωρ Δημοσίου Δικαίου και Πολιτικής Επιστήμης Νομικής Σχολής ΑΠΘ, Επιστημονική Συνεργάτιδα Πανεπιστημίου Δυτικής Μακεδονίας (θεσμοθετημένο Εργαστήριο Περιβαλλοντικής Τεχνολογίας Πανεπιστημίου Δυτικής Μακεδονίας), Διδάσκουσα Ανώτατης Διακλαδικής Σχολής Πολέμου (ΑΔΙΣΠΟ) και Σχολής Εθνικής Άμυνας (ΣΕΘΑ)
Τα άρθρα και τα σχόλια που δημοσιεύονται στην ιστοσελίδα μας εκφράζουν αποκλειστικά τους συγγραφείς. Η ιστοσελίδα μας δεν λογοκρίνει τις γνώμες κανενός.
Ακολουθήστε τις ειδήσεις του speaknews.gr στο Google News πατώντας εδώ
