της Άννας Κωνσταντινίδου*
Ήδη από τα ξημερώματα της χθεσινής Τετάρτης τέθηκε σε ισχύ η συμφωνία για την κατάπαυση του πυρός ανάμεσα σε Ισραήλ και Χεζμπολάχ. Τόσο το κείμενο της Συμφωνίας που δόθηκε στο φως της δημοσιότητας και το οποίο παραθέτω https://www.timesofisrael.com/full-text-the-israel-hezbollah-ceasefire-deal/ όσο και η στάση του Ιράν, το οποίο χαιρέτισε τη συμφωνία, χωρίς προηγουμένως να ζητά την ταυτόχρονη κατάπαυση του πυρός στο πεδίο της Γάζας υποδηλώνουν κάτι πολύ συγκεκριμένο, ότι το Ισραήλ βγήκε νικητής μετά από ένα χρόνο πολυμέτωπου πολέμου.
Πολλοί θα θεωρήσουν την συγκεκριμένη έκβαση ως μία Πύρρειος νίκη του Ισραήλ, καθώς αφενός υπάρχει εκκρεμές ακόμα το ζήτημα των Ισραηλινών ομήρων στο μέτωπο της Γάζας, αφετέρου για να εφαρμοστεί στο ακέραιο η κατάπαυση του πυρός, εννοείται ότι υφίσταται ο φαύλος κύκλος τού τρόπου που θα κινηθεί ο Λίβανος και οι Ένοπλες Δυνάμεις του παρά το γεγονός ότι το κείμενο είναι τυπικά σαφές, έχοντας δε, ως εγγυήτριες δυνάμεις τις ΗΠΑ και τη Γαλλία. Και το ερώτημα που τίθεται,το κείμενο της συμφωνίας είναι μία Καδμεία νίκη του Ισραήλ;
Η απάντηση είναι εμφατικά αρνητική.Το Ισραήλ παρά τον πόλεμο που δέχθηκε, ο οποίος έφτασε στα όρια του αντισημιτισμού, καθώς εκτός όλων των άλλων ο δίκαιος αγώνας του εξομοιώθηκε -σε πολλές περιπτώσεις – με τις ενέργειες των τρομοκρατών, εντούτοις η κυβέρνηση του Κράτους του ανάγκασε με τους χειρισμούς της, τόσο την Κυβέρνηση Μπάιντεν όσο και την Κυβέρνηση Μακρόν να έρθουν αντιμέτωπες με την πιθανότητα να βρεθούν υπόλογες απέναντι σε μία Διεθνή Κοινή Γνώμη, σε μία Διεθνή Κοινότητα ότι υποθάλπουν με τους χειρισμούς και τις αποφάσεις τους όχι μόνο την τρομοκρατία, αλλά υπονομεύουν τη Διεθνή Ειρήνη. Το κείμενο αυτό που εγγυήτριες δυνάμεις για την κατάπαυση του πυρός μπαίνουν τα δύο δυτικά Κράτη που εκτός των άλλων αποτελούν τις ναυαρχίδες θεσμών της Δύσης (ΝΑΤΟ και Ευρωπαϊκή Ένωση) καταδεικνύει, ότι έπεσαν οι “μάσκες”, καθώς μία τέτοια συμφωνία θα μπορούσε να υπάρξει από την αρχή του πολυμέτωπου πολέμου εναντίον του Ισραήλ.
Το Ιράν, ως γίνεται αντιληπτό, έπαιρνε θάρρος από την αναβλητικότητα και τον ποντιοπιλατισμό Μπάιντεν και Μακρόν, χειρισμοί των δύο ανδρών που ωστόσο εξέθεταν αραβικές χώρες που τον αγώνα του Ισραήλ εναντίον της ισλαμικής τρομοκρατίας τον αντιλαμβάνονταν ως την ευκαιρία να επέλθει ασφάλεια και ηρεμία στο εσωτερικό των εδαφών τους. Ενώ η απαράδεκτη απόφαση του Διεθνούς Ποινικού Δικαστηρίου να εκδώσει εντάλματα σύλληψης εναντίον του πρωθυπουργού του Ισραήλ, Μπέντζαμιν Νετανιάχου και του πρώην υπουργού Άμυνας, Γιοάβ Γκάλαντ ήταν το “κερασάκι στην τούρτα” που εξανάγκασε Κυβερνήσεις Μπάιντεν και Μακρόν να δράσουν άμεσα, γιατί ο Ιστορικός του μέλλοντος κάθε άλλο παρά θα ήταν επιεικής όσον αφορά την αξιολόγηση της πολιτικής τους για τον πόλεμο αυτό.
Συγχρόνως δε, ένα καινούριο στοιχείο που απλά αιωρείτο αυτόν τον ένα χρόνο, αποδεικνύοντας και αυτό τη διγλωσσία των συγκεκριμένων δύο δυτικών χωρών, ο Μαχμούντ Αμπάς ετοιμάζει τη διάδοχη κατάσταση, καθώς με χθεσινό προεδρικό διάταγμα όρισε εκλογές εντός 90 ημερών, αποκλείοντας την Χαμάς από την εξουσία κατά τη μεταβατική περίοδο. Ενώ είναι η πρώτη φορά μετά το 2009, που η αυτοαποκαλούμενη Παλαιστινιακή Αρχή προκηρύσσει εκλογές.
Είναι εύθραυστη η εκεχειρία θα ρωτήσουν κάποιοι; Σε θεωρητικό επίπεδο θα μπορούσαμε να απαντήσουμε καταφατικά μια και αφενός οι λιβανέζικες Ένοπλες Δυνάμεις εκ των πραγμάτων μετά το 2006 όταν αποσύρθηκαν τα ισραηλινά στρατεύματα από περιοχές κλειδιά, ουσιαστικά ανέπτυξαν μία “σχέση κατανόησης” με την Χεζμπολάχ αφετέρου το ζήτημα ότι ο Λίβανος έχει ακυβερνησία εδώ και μία πενταετία τουλάχιστον, δεν παύει να αποτελεί ένα στοιχείο αγκάθι. Όμως, όλη αυτή η κατάσταση εξαναγκάζει στο μέγιστο βαθμό τους Γάλλους να απεμπολήσουν τον ποντιοπιλατισμό πολλών χρόνων, έως τα “στραβά μάτια” που έκαναν ακόμα και ως μέρος της ειρηνευτικής δύναμης το τελευταίο ειδικά διάστημα. Οι γαλλικές δυνάμεις (αφήνοντας στην άκρη τους κυανόκρανους του ΟΗΕ) θα πρέπει να φανούν εν ολίγοις βασιλικότεροι του βασιλέως, ώστε η εκεχειρία στο Λίβανο να εφαρμοστεί κατά γράμμα.
Και φυσικά, οι ΗΠΑ καθώς είναι το κύκνειο άσμα των Δημοκρατικών στην εξουσία (μέχρι τουλάχιστον τις επόμενες εκλογές), κάθε άλλο παρά ήθελαν η θητεία τους να τελειώσει με έναν ατιμωτικό τρόπο, ότι άφησαν τον κυριότερο σύμμαχο των ΗΠΑ, το μακρύ χέρι της Αμερικής στην ανατολική περιοχή (για να είμαστε ακριβείς) όχι μόνο στο έλεος της τρομοκρατίας, αλλά εξαιτίας μίας “ανορθόδοξης κολιγιάς” με το Ιράν, το συγκεκριμένο αμερικανικό κόμμα υπέκυψε στα “προστάγματα” του θανάσιμου εχθρού του. Και μια και τελευταία στην ελληνική σκηνή έχουμε πολύ εύκολα τον χαρακτηρισμό μειοδότη, εάν ουσιαστικά μειοδοσία δεν είναι αυτός ο ποντιοπιλατισμός των Δημοκρατικών απέναντι σε Ιράν και των τρομοκρατικών πληρεξούσιών του, τότε τι άραγε μπορεί να είναι;
Για να μην πούμε, ότι ένα ένα τα Κράτη της Ευρωπαϊκής Ένωσης με πολύ δηκτικό τρόπο στέκονται απέναντι στην απαράδεκτη απόφαση του Διεθνούς Ποινικού Δικαστηρίου. Ο πόλεμος ακόμα δεν τελείωσε, γιατί πολύ απλά οι Ισραηλινοί όμηροι είναι ακόμα στα χέρια των τρομοκρατών της Χαμάς. Όμως, το ό,τι το Ισραήλ με τις κινήσεις του έσυρε ουσιαστικά Μπάιντεν και Μακρόν (γιατί αυτό είναι το συμπέρασμα της όλης συμφωνίας για τον Λίβανο) να αναλάβουν τις ευθύνες τους πριν να είναι αργά για την πολιτική υστεροφημία τους, καταδεικνύει ότι είμαστε πολύ κοντά ώστε η ανοιχτή πληγή του Ισραήλ, που είναι οι όμηροι, να επουλωθεί, τουλάχιστον στο βαθμό αυτό που ο πόλεμος αυτός διαμόρφωσε όλο αυτό το διάστημα…
*Άννα Κωνσταντινίδου , Ιστορικός -Διεθνολόγος Διδάκτωρ Δημοσίου Δικαίου και Πολιτικής Επιστήμης Νομικής Σχολής ΑΠΘ, Επιστημονική Συνεργάτιδα Πανεπιστημίου Δυτικής Μακεδονίας (θεσμοθετημένο Εργαστήριο Περιβαλλοντικής Τεχνολογίας Πανεπιστημίου Δυτικής Μακεδονίας), Διδάσκουσα Ανώτατης Διακλαδικής Σχολής Πολέμου (ΑΔΙΣΠΟ) και Σχολής Εθνικής Άμυνας (ΣΕΘΑ)
Τα άρθρα και τα σχόλια που δημοσιεύονται στην ιστοσελίδα μας εκφράζουν αποκλειστικά τους συγγραφείς. Η ιστοσελίδα μας δεν λογοκρίνει τις γνώμες κανενός.
Ακολουθήστε τις ειδήσεις του speaknews.gr στο Google News πατώντας εδώ
