Της Σουζάνας Φράνσες
Η συμφωνία για την κατάπαυση του πυρός και την απελευθέρωση των ομήρων φέρνει μια αχτίδα ελπίδας μετά από τόσους μήνες καταστροφής και απώλειας. Ωστόσο, η εμπειρία από παρόμοιες καταστάσεις μάς κάνει να αναρωτιόμαστε πόσο εύθραυστες και ασταθείς είναι οι συμφωνίες που περιλαμβάνουν μέρη με αντίθετους στόχους και συμφέροντα. Όλοι αυτοί οι μήνες του πολέμου και του αίματος, οι αιχμάλωτοι, οι χαμένες ζωές, κάνουν τις συμφωνίες φαινομενικά έναν προσωρινό διάδρομο σε μια πιο μόνιμη και δύσκολη πραγματικότητα.
Από την αρχή του πολέμου, η ιστορία της οικογένειας Μπίμπας αποτελεί σύμβολο του πόνου και της απανθρωπιάς αυτής της κρίσης. Η μητέρα, Shiri Bibas (33 ετών), ο πατέρας, Yarden Bibas (34 ετών), και τα δύο μικρά παιδιά τους, Kfir (9 μηνών) και Ariel (4 ετών), βρίσκονται όμηροι της Χαμάς από την 7η Οκτωβρίου 2023, και από τότε δεν υπάρχει καμία επιβεβαιωμένη πληροφορία για την κατάστασή τους. Η σιωπή γύρω από την τύχη τους δημιουργεί αβεβαιότητα και έντονο ψυχικό πόνο. Αλλά τώρα, σύμφωνα με τις τελευταίες αναφορές, η οικογένεια Μπίμπας περιλαμβάνεται στην πρώτη ομάδα ομήρων που αναμένεται να απελευθερωθούν από τη Χαμάς. Τα πρώτα στοιχεία δείχνουν ότι η οικογένεια θα είναι μέρος της ομάδας που θα επιστρέψει αυτή την Κυριακή, και αυτή η πληροφορία δίνει μια μικρή ακτίνα ελπίδας στους δικούς τους ανθρώπους, που ζουν στην αβεβαιότητα για 467 ημέρες. Αν και δεν υπάρχει επιβεβαίωση για το αν όλοι είναι ζωντανοί, το γεγονός ότι η οικογένεια περιλαμβάνεται στους πρώτους ομήρους που θα επιστρέψουν είναι μια αρχή.
Η κατάσταση τους, όπως και των άλλων ομήρων, παραμένει αβέβαιη, με κάποιους από εμάς να παρακολουθούμε και να ελπίζουμε ότι αυτή η τραγωδία θα λάβει τέλος σύντομα.
Η τραγωδία αυτή ξεκίνησε με τη βίαιη επίθεση της Χαμάς, η οποία περιλάμβανε μαζικές δολοφονίες και απαγωγές, θύματα της οποίας είναι και η οικογένεια Μπίμπας. Οι απάνθρωπες ενέργειες της Χαμάς, οι οποίες περιφρονούν κάθε ανθρώπινη αξία, είναι υπεύθυνες για την κατάσταση αυτή. Αν δεν υπήρχαν αυτές οι φρικαλεότητες, δεν θα βρισκόμασταν να μιλάμε για τις χαμένες ζωές αυτών των ανθρώπων.
Αλλά η πραγματική τραγωδία δεν είναι μόνο η βία, η απαγωγή και οι απώλειες ζωών. Είναι η σιωπή της διεθνούς κοινότητας, που παραμένει εκκωφαντική. Δεν υπάρχουν εκτενείς διαδηλώσεις για αυτούς τους ανθρώπους, δεν υπάρχει η διαρκής πίεση από τον κόσμο για να ακούσουμε για τους αγνοούμενους και τους ομήρους. Είναι σαν να μην υπάρχει ανθρωπιά. Η διεθνής κοινότητα, που συνήθως αφιερώνει χρόνο για να καταδικάσει τις παραβιάσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων, σιωπά σε αυτή την περίπτωση. Οι εικόνες της οικογένειας Μπίμπας και των άλλων θυμάτων της απαγωγής κατακλύζουν τις καρδιές μας, αλλά δεν φαίνεται να συγκλονίζουν τους περισσότερους.
Έτσι λοιπόν, όλοι αυτοί οι μήνες του πολέμου και του αίματος, οι αιχμάλωτοι, οι χαμένες ζωές, κάνουν τις συμφωνίες φαινομενικά έναν προσωρινό διάδρομο σε μια πιο μόνιμη και δύσκολη πραγματικότητα.
ΦΑΣΗ 1: Η Αρχή της Απελευθέρωσης των Ομήρων
Η πρώτη φάση της συμφωνίας προτείνει την απελευθέρωση 33 ομήρων, εκ των οποίων οι περισσότεροι είναι ζωντανοί, αλλά η ελπίδα για το μέλλον είναι ασαφής. Η κατάπαυση του πυρός για 15 ημέρες δίνει τον χρόνο που απαιτείται για την αποχώρηση των στρατευμάτων και την επιστροφή των ανθρώπων στους τόπους τους, αλλά τι θα συμβεί μετά; Η υποστήριξη τρίτων χωρών είναι ένα κρίσιμο σημείο για την επιτυχία, και το ερώτημα που παραμένει είναι αν αυτή η εξωτερική πίεση θα είναι αρκετή για να κρατήσει τον έλεγχο και να προλάβει τη συνέχεια του αίματος.
ΦΑΣΗ 2: Η Ολική Απελευθέρωση και η Αντιπαράθεση για τις Ζώνες Ασφαλείας
Η δεύτερη φάση της συμφωνίας είναι ακόμα πιο περίπλοκη. Η πλήρης αποχώρηση του Ισραήλ από τη Γάζα, εκτός από μια νέα ζώνη ασφαλείας, και η απελευθέρωση των υπόλοιπων ομήρων, συμπεριλαμβανομένων των νεκρών, δημιουργεί ανασφάλεια για το μέλλον. Ειδικά όταν κοιτάμε τη διαφωνία για την έκταση της ζώνης ασφαλείας και τη μεταφορά κρατουμένων σε άλλες χώρες, υπάρχει αβεβαιότητα για το τι θα ακολουθήσει. Η ανησυχία μας είναι αν η ασφάλεια διασφαλίζεται πλήρως και αν η πιθανότητα για εκ νέου κλιμάκωση είναι πραγματικά απομακρυσμένη. Ειδικά αν κάποιοι από τους ελευθερωθέντες είναι μέλη τρομοκρατικών οργανώσεων, η επίτευξη της πραγματικής ειρήνης μοιάζει όλο και πιο δύσκολη. Εδώ, το διεθνές παίγνιο γίνεται ακόμη πιο περίπλοκο, με τα συμφέροντα των μεγάλων δυνάμεων και των μεσανατολικών παραγόντων να παίζουν ρόλο στην υλοποίηση της συμφωνίας.
ΦΑΣΗ 3: Η Ανασυγκρότηση και Η Διακυβέρνηση της Γάζας
Η τρίτη φάση αφορά τη διακυβέρνηση και ανασυγκρότηση της Γάζας, που αποτελεί το πιο δύσκολο μέρος της συμφωνίας. Η αποκατάσταση και η πολιτική εξουσία σε μια περιοχή που έχει βιώσει τόσα πολλά εσωτερικά και εξωτερικά πλήγματα φαίνεται να είναι μια πρόκληση που ξεπερνά ακόμα και τη συμφωνία κατάπαυσης του πυρός. Όταν η εξουσία επανέρχεται σε μια περιοχή που διαχειρίζεται και καθοδηγεί τρομοκρατικές οργανώσεις, το ενδεχόμενο μιας σταθερής ειρήνης είναι περισσότερο φαντασία παρά πραγματικότητα. Η ανασυγκρότηση απαιτεί δέσμευση από τη διεθνή κοινότητα και εγγυήσεις ότι τα χρήματα και οι πόροι δεν θα πέσουν στα χέρια εκείνων που συνεχίζουν να προωθούν τη βία.
Συνοψίζοντας η κατάσταση είναι εξαιρετικά ευαίσθητη και γεμάτη προκλήσεις. Κάθε φάση αυτής της συμφωνίας έχει τη δική της σημασία και τη δική της σκοτεινή πλευρά. Η αίσθηση ότι τίποτα δεν είναι σταθερό και ότι η αβεβαιότητα είναι πανταχού παρούσα είναι έντονη. Η εμπειρία από την ιστορία και τα γεγονότα μάς διδάσκει ότι πρέπει να παραμείνουμε προσεκτικοί, να ελπίζουμε, αλλά να μην ξεχνάμε ποτέ την πραγματικότητα του κόσμου γύρω μας.
Τα άρθρα και τα σχόλια που δημοσιεύονται στην ιστοσελίδα μας εκφράζουν αποκλειστικά τους συγγραφείς. Η ιστοσελίδα μας δεν λογοκρίνει τις γνώμες κανενός.
Ακολουθήστε τις ειδήσεις του speaknews.gr στο Google News πατώντας εδώ
