Κριτική της Βικτωρίας Ιωσηφίδου
Η σκηνή του Μικρού θεάτρου της Μονής Λαζαριστών του Κ.Θ.Β.Ε. πιστή πάντοτε στην ποιότητα αλλά και στην πρωτοπορία φιλοξενεί αυτή τη φορά το αριστουργηματικό έργο του μεγάλου Άγγλου συγγραφέα μα και ακτιβιστή Χάρολντ Πίντερ, Ο ΓΥΡΙΣΜΟΣ. Πολύ μπροστά ο Χάρολντ Πίντερ, εκπρόσωπος κι αυτός του θεάτρου του Παραλόγου, ανοίγει με τα έργα του νέους δρόμους στη δραματουργία. Συγκεκριμένα Ο ΓΥΡΙΣΜΟΣ ανήκει στα έργα τα χαρακτηριζόμενα ως «κωμωδίες της απειλής», καθώς η δράση εξελίσσεται σε ένα δωμάτιο, όπου απειλεί ο κίνδυνος μιας μυστηριώδους εξωτερικής εισβολής, προκαλώντας αγωνία στα πρόσωπα. Το χιούμορ στο έργο είναι υπόγειο και καυστικό. Ο ΓΥΡΙΣΜΟΣ γράφτηκε το 1964 και για την συγκεκριμένη παράσταση την μετάφραση έκανε η Χριστίνα Μπάμπου Παγκουρέλη.
Το έργο διαδραματίζεται σε μιαν υποβαθμισμένη συνοικία του Λονδίνου, σε ένα σπίτι όπου συγκατοικούν τέσσερις άντρες. Ο Μαξ, πρώην κρεοπώλης που είναι ο πατέρας, με τους γιους του τον Λένυ και τον Τζόυς που είναι πυγμάχος αλλά και τον αδερφό του το Σαμ, σοφέρ σε λιμουζίνες. Ξαφνικά, ένα βράδυ στο τέλος του καλοκαιριού εμφανίζεται στο σπίτι και ο μεγάλος γιος της οικογένειας ο Τέντυ, που έχει μετακομίσει στην Αμερική και είναι διδάκτορας φιλοσοφίας, μαζί με τη γυναίκα του τη Ρουθ. Η εισβολή του ζευγαριού, του απομακρυσμένου πρωτότοκου και της αισθησιακής συζύγου του θα αλλάξει τις ισορροπίες του σπιτιού. Ο Πίντερ γράφει ρηξικέλευθα και αντισυμβατικά. Αξίες όπως η πατριαρχία αλλά και η ίδια η οικογένεια θα αμφισβητηθούν καθώς σύντομα ανατροπές που η κοινωνία μας θα χαρακτήριζε ως παράλογες θα συμβούν. Είναι άραγε τρελά όλα αυτά ή μέσα στον παραλογισμό μπορούν να αναδειχθούν και σκληρές αλήθειες που πονούν μέσα σε μια κοινωνία που νοσεί έτσι κι αλλιώς, όπως και η κοινωνία του 21ου αιώνα;
Ο έμπειρος και εμφανώς διαβασμένος Πέρης Μιχαηλίδης, που φαίνεται να έχει μελετήσει βαθιά το έργο, σκηνοθετεί με ενσυναίσθηση μπαίνοντας μυστικά θαρρείς μα πολύ αποτελεσματικά στο ρόλο καθενός από τους ήρωες. Λαμβάνει την προσωπικότητα τους, την ανασκαλεύει, την ξεσκονίζει, την διαλύει νοερά, και τέλος την επανασυνθέτει με όσο μεγαλύτερη ακρίβεια γίνεται. Δεν γνωρίζω ποιες ακριβώς είναι οι σκηνοθετικές οδηγίες του Πίντερ, πάντως ο σκηνοθέτης της παράστασης φαίνεται πως εμβάθυνε σε καθέναν από τους ήρωες και καθοδήγησε τους ηθοποιούς ανάλογα να δημιουργήσουν καθαρές και δυνατές χαρακτηριστικές προσωπικότητες. Και αυτοί, το αξιόλογο δυναμικό του κρατικού θεάτρου που πάντα μας εντυπωσιάζει με τις ερμηνείες του, έλαβαν τις οδηγίες με ορθάνοιχτα τα ώτα μα και το συναίσθημα. Ο σκηνοθέτης ονειρεύτηκε επίσης μα και έπλασε μια παράσταση εξαιρετικά ατμοσφαιρική και ζεστή, γεγονός στο οποίο συνεισέφεραν καθοριστικά και οι μουσικές και οι φωτισμοί που επιμελήθηκε ο ίδιος.
Στην επιτυχία του εγχειρήματος συντέλεσαν καθοριστικά και όλοι οι ηθοποιοί. Με πρώτη την Ελένη Μισχοπούλου που διέθετε τόσο τα προσόντα όσο και το ταλέντο για να αποδώσει τον ρόλο της Ρουθ. Καλλονή μα και παραμένοντας έντονα απόμακρη, σαγηνευτική και μυστηριώδης έγινε η πέτρα του σκανδάλου που ήρθε για να ταράξει τα νερά. Ξεχώρισε επίσης ο Βασίλης Σπυρόπουλος στο ρόλο του πατέρα μιας και με την δυνατή ερμηνεία του και την μεγάλη εμπειρία του κατάφερε να μας εισάγει ιδανικά στον χαρακτήρα που ερμήνευε, ενός σκυθρωπού, ιδιόρρυθμου και πεισματάρη γεροπαράξενου. Ο Θάνος Κοντογιώργης στο ρόλο του Μαξ, ήταν φυσικός και αρχοντικός, ένας τζέντλεμαν. Στον ρόλο του Τέντυ, έναν ρόλο που του ταίριαζε εμφανώς, διακρίθηκε με την ερμηνεία του ο Κωνσταντίνος Χατζησάββας, τυπικός και κουμπωμένος μα και αριστοκρατικός ταυτόχρονα, ως το τέκνο που κατάφερε να ξεφύγει από την αθλιότητα των υποβαθμισμένων συνοικιών του Λονδίνου. Ο Γιώργος Κολοβός, αεικίνητος και με μεγάλη εκφραστικότητα στο πρόσωπό του ερμήνευσε επίσης πολύ καλά τον άστατο και εκκεντρικό Λένυ. Τέλος, ο Μάνος Γαλάνης κατάφερε να πλάσει μία αξιόλογη και ιδιαίτερη προσωπικότητα για τον πυγμάχο Τζόυ με τις συνεχείς κινήσεις του προσώπου και των χεριών του .
Το δωμάτιο όπου διαδραματίζεται η υπόθεση, δηλαδή το σαλόνι του σπιτιού φαίνεται να έχει τρεις πόρτες, τρεις εξόδους διαφυγής δηλαδή ή αλλιώς τρεις εισόδους από τις οποίες οι ήρωες εισέρχονται και εξέρχονται. Στο σκηνικό μόνο η μία πόρτα είναι εμφανής στο βάθος, καθώς και κάποια κάγκελα με λίγα σκαλοπάτια, ενώ η εικόνα συμπληρώνεται από μία κονσόλα με ένα πικάπ και μερικά μπουκάλια, αλλά και μερικά τριμμένα έπιπλα σαλονιού, έναν καναπέ και μερικές πολυθρόνες, ανάμεσά τους και την χαρακτηριστική καρέκλα του πατέρα. Παράλληλα, τα κοστούμια αναδεικνύουν το ρόλο και τη φυσιογνωμία καθενός από τους ήρωες, ενώ ξεχωρίζουν για την πρωτοτυπία τους αυτά της Ρουθ. Το λιτό και ανάλογο με ένα φτωχικό εργατικό σπίτι σκηνικό μα και τα ενδιαφέροντα κοστούμια εμπνεύστηκε και έφτιαξε ο Γιάννης Μετζικώφ.
Ο ΓΥΡΙΣΜΟΣ, το χαρακτηριστικό και αξιολογότατο αυτό έργο του Χάρολντ Πίντερ σε σκηνοθεσία του Πέρη Μιχαηλίδη είναι μια επιτυχία για το Κ.Θ.Β.Ε. Την έκανε πράξη με την οξυδέρκεια, την αγάπη του μα και τη σκληρή δουλειά του ο εμπνευσμένος σκηνοθέτης και το καταπληκτικό δυναμικό σε ηθοποιούς του φορέα, χτίζοντας μιαν εξαιρετική, δυνατή και έντονα ατμοσφαιρική παράσταση.
Τα άρθρα και τα σχόλια που δημοσιεύονται στην ιστοσελίδα μας εκφράζουν αποκλειστικά τους συγγραφείς. Η ιστοσελίδα μας δεν λογοκρίνει τις γνώμες κανενός.
Ακολουθήστε τις ειδήσεις του speaknews.gr στο Google News πατώντας εδώ
