Κριτική της Βικτωρίας Ιωσηφίδου
Ένας πολύ σημαντικός και καταξιωμένος καλλιτέχνης, ο Κωνσταντίνος Ρήγος, χορογράφος, σκηνοθέτης μα και εικαστικός επιστρέφει ξανά μετά από 18 ολόκληρα χρόνια στο Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος και αναλαμβάνει να σκηνοθετήσει το αριστούργημα του Ουίλιαμ Σαίξπηρ «ΡΩΜΑΙΟΣ ΚΑΙ ΙΟΥΛΙΕΤΑ». Είναι σίγουρα ένα σπουδαίο καλλιτεχνικό γεγονός και αναμέναμε όλοι με μεγάλη αγωνία το αποτέλεσμα, το οποίο δεν μας άφησε διόλου αδιάφορους! Ο Κωνσταντίνος έπλασε μία άρτια δουλειά, δίνοντας το προσωπικό του στίγμα και αυτό που είδαμε δεν ήταν μία από τα ίδια!
Το αιώνιο δράμα των Μοντέγων και των Καπουλέτων ζωντάνεψε λοιπόν για άλλη μια φορά, αυτών των άσπονδων εχθρών που η μοίρα οδηγεί τα παιδιά τους να ερωτευτούν, σε έναν τραγικό έρωτα δίχως αύριο. Μα στη γνωστή αυτή και πολυπαιγμένη ρομαντική ιστορία ο Κωνσταντίνος Ρήγος έδωσε σφρίγος, ένταση και δυνατούς ρυθμούς. Η νιότη που ερωτεύεται, η νιότη που ερωτοτροπεί, που άλλοτε φιλονικεί και καυγαδίζει και άλλοτε φιλιώνει και γλεντάει, η νιότη στα πρόσωπα των βασικών ηρώων ζει στα άκρα! Οι ροκ μουσικές και η ηλεκτρική κιθάρα είναι κομβικά σημεία που τονίζουν αυτή την ένταση. Μα και ο χορός, όποτε χρησιμοποιείται ταράζει τα νερά και ανεβάζει τη θερμοκρασία στο σανίδι. Και τέλος αυτή η μαγική κίνηση, πολύ καλά διδαγμένη και χρησιμοποιημένη από τον σκηνοθέτη. Η ίδια η κίνηση μεταμορφώνει μάλιστα συχνά τις καταστάσεις, καθώς με την υπερβολή της αναδεικνύει το κωμικό και ειρωνικό στοιχείο αντιστρέφοντας τους όρους του δράματος.
Οι ήρωες λοιπόν ζουν έντονα τις ζωές τους. Εκεί παραπέμπει σίγουρα και μια εστίαση του σκηνοθέτη στα σεξουαλικά ένστικτα και την σεξουαλική απελευθέρωση και πράξη, καθώς ο ίδιος πιστεύει ότι αντικειμενικά τα σεξουαλικά υπονοούμενα και οι σxετικές αναφορές όχι μόνο υπάρχουν, αλλά βρίθουν μέσα στο κείμενο του Shakespeare.
Μετά τα παραπάνω θα έλεγα ότι ο Κωνσταντίνος Ρήγος στήνει μια ροκ παράσταση, με μια ιδιαίτερη ταυτόχρονα καλλιτεχνική και εικαστική ευαισθησία. Σε αυτό συντελεί και η ενδιαφέρουσα μετάφραση του Διονύση Καψάλη, συχνά ομοιοκατάληκτη, καθώς αυτή η ομοιοκαταληξία, όπου υπάρχει, αυξάνει ακόμη περισσότερο την ποιητικότητα του σαιξπηρικού λόγου.
Και ακόμη τα υπέροχα, φευγάτα, ροκ κοστούμια που εντυπωσιάζουν από την πρώτη στιγμή που τα αντικρίζει ο θεατής, όταν στην αρχή της παράστασης όλοι μαζί οι ηθοποιοί ανεβαίνουν στη σκηνή. Είναι πράγματι καταπληκτικά, σε μαύρο κυρίως χρώμα, αλλά και γκρι ασημί, με δέρματα, πούλιες, παγιέτες στρας και διαφάνειες μια σίγουρα αξιομνημόνευτη δουλειά που έκανε με μεγάλη έμπνευση η Διδώ Γκόγκου.
Τα σκηνικά είναι δημιούργημα του ίδιου του σκηνοθέτη, στο ένα άκρο ένα εγκαταλειμμένο παλιό αμάξι μέσα στο οποίο έχουν αναπτυχθεί διάφορα φυτά, ενώ στο άλλο μια μετακινούμενη πολυμορφική κατασκευή που στεγάζει το σπίτι και το μπαλκόνι της Ιουλιέτας. Ο σκηνοθέτης, όπως ήταν αναμενόμενο έφτιαξε επίσης και τις χορογραφίες. Τέλος, την ιδιαίτερη ατμόσφαιρα της παράστασης διαμορφώνουν ταυτόχρονα και οι ευρηματικοί φωτισμοί του Χρήστου Τζιόγκα.
Ο Ρωμαίος, Κωστής Καπελλίδης και η Ιουλιέτα, Παρασκευή Δουρουκλάκη αποτέλεσαν ένα τρυφερό ζευγάρι που έδεσε αρμονικά στη σκηνή, αυτός λυγερός, ευκίνητος με αέρα χορευτή, γεμάτος χάρη και αυτή ευαίσθητη, ευγενική, δροσερή, με ιδιαίτερα εκφραστική φωνή. Σίγουρα δυο υπερταλαντούχα παιδιά που έχουν μεγάλο μέλλον. Δίπλα τους ξεχώρισε ο Ιορδάνης Αϊβάζογλου στο ρόλο του Καπουλέτου, ο οποίος μάλιστα μέσα από τις σκηνοθετικές οδηγίες με την ερμηνεία του έβγαλε άφθονα κωμικά στοιχεία και ήταν απολαυστικός.
Ένα πολύ καλό δίδυμο έφτιαξαν επίσης ο Φαμπρίτσιο Μούτσο ως Μπενβόλιο και ο Νίκος Κουσούλης ως Μερκούτιος, με τον δεύτερο να λάμπει ακόμη περισσότερο. Μία άλλη δυνατή παρουσία που διακρίθηκε ήταν ο Γιάννης Γκρέζιος στο ρόλο του Τυβάλδου. Πάντα συνεπής η Μπέττυ Νικολέση, ήταν μία νένα ιδιαίτερα συμπαθητική που μας κέρδισε. Θα σταθώ ακόμη σε έναν πολύ μεγάλο και έκφραστικό ηθοποιό, που πάντοτε με συναρπάζει. Είναι ο Ορέστης Παλιαδέλης, πού ήταν ένας εξαίσιος πατήρ Λαυρέντιος. Μα πόσο πολύ μπαίνει αυτό το παιδί στο ρόλο και τι υπέροχο αποτέλεσμα! Το ίδιο θαυμάζω και τον Γιάννη Χαρίση που ήταν καταπληκτικός στο σύντομο ρόλο του φαρμακοποιού. Πολύ καλός επίσης και ο Στέλιος Χρυσαφίδης στο ρόλο του Πάρη, που κατάφερε να γίνει γραφικός.Θα μιλήσω τέλος για τον αφανή ήρωα, που τον χαρακτηρίζω έτσι γιατί βρισκότανε στο βάθος και ελάχιστα τον βλέπαμε. Είναι ο εξαιρετικός μουσικός και ηθοποιός Γιάννης Τσεμπερλίδης στο ρόλο του πρίγκηπα, που παίζει την ηλεκτρική κιθάρα του και είναι υπεύθυνος και για την μουσική όλης της παράστασης. Κοντά σε αυτούς και όλα τα υπόλοιπα μέλη του πολυπληθούς θιάσου ήταν επαρκέστατα.
Ήταν σίγουρα μία πολύ όμορφη παράσταση, με ιδιαίτερα καλλιτεχνική φυσιογνωμία, που έχτισε με την έμπνευσή του ο Κωνσταντίνος Ρήγος. Και μπορούμε να πούμε με βεβαιότητα ότι είδαμε κάτι διαφορετικό και πετυχημένο, συνεπές στην άποψη του από την αρχή μέχρι το τέλος. Ήταν μια άρτια ροκ παράσταση που αξίζει να δείτε.
Συντελεστές
Μετάφραση: Διονύσης Καψάλης
Σκηνοθεσία – Χορογραφία – Σκηνογραφία: Κωνσταντίνος Ρήγος
Δραματουργική επεξεργασία: Έρι Κύργια
Συνεργάτιδα Σκηνογράφος – Αρχιτέκτονας: Μαίρη Τσαγκάρη
Ενδυματολόγος: Διδώ Γκόγκου
Μουσική: Γιάννης Τσεμπερλίδης
Φωτισμοί: Χρήστος Τζιόγκας
Βοηθοί σκηνοθέτη: Άγγελος Παναγόπουλος, Γιάννης Τσεμπερλίδης
Βοηθός χορογράφου: Αναστασία Κελέση
Οργάνωση παραγωγής: Μαρίνα Χατζηϊωάννου
*Βοηθός σκηνογράφου – ενδυματολόγου (στο πλαίσιο πρακτικής άσκησης): Αναστασία Μαρκέλλα Νεαμονίτη
Παίζουν (με αλφαβητική σειρά):
Λίλη Αδρασκέλα (Πέτρος, Υπηρέτης), Ιορδάνης Αϊβάζογλου (Καπουλέτος), Νεφέλη Ανθοπούλου (Κυρία Καπουλέτου), Γιάννης Γκρέζιος (Τυβάλδος), Παρασκευή Δουρουκλάκη (Ιουλιέτα), Αλέξανδρος Ζαφειριάδης (Μονταίγος), Κωστής Καπελλίδης (Ρωμαίος), Νίκος Κουσούλης (Μερκούτιος, Πατήρ Ιωάννης), Εύη Κουταλιανού (Αβραάμ, Αντώνης), Τίτος Μακρυγιάννης (Σαμψών, Φρουρός), Μάρα Μαλγαρινού (Κυρία Μονταίγου), Φαμπρίτσιο Μούτσο (Μπενβόλιο, Ακόλουθος Πάρι), Βασίλης Μπεζίρης (Γρηγόρης, Βαλτάσαρ), Μπέττυ Νικολέση (Νένα), Ορέστης Παλιαδέλης (Πατήρ Λαυρέντιος), Γιάννης Τσεμπερλίδης (Έσκαλος), Γιάννης Χαρίσης (Φαρμακοποιός), Στέλιος Χρυσαφίδης (Πάρις)
Φιγκυράν: Παναγιώτης Βασιλακάκης, Αρίστη Γεροντίδου, Αντώνης Γκλαβάς, Κοσμάς Καλαϊτσίδης, Ρέα Καραδέδου Ισούα, Θωμαή Κρεμλίδου, Κλειώ Λάγιου, Γεώργιος Μάρκος, Αγάπη Ουζούνη, Μιχαήλ – Άγγελος Χωρινός
Τα άρθρα και τα σχόλια που δημοσιεύονται στην ιστοσελίδα μας εκφράζουν αποκλειστικά τους συγγραφείς. Η ιστοσελίδα μας δεν λογοκρίνει τις γνώμες κανενός.