Παρακολουθούμε με ανησυχία τις εναγώνιες προσπάθειες αυτής της κυβέρνησης, να πείσει ότι η πλευρά μας είναι έτοιμη να προσέλθει εκ νέου σε συνομιλίες για το Κυπριακό, ξεκινώντας από εκεί που έμειναν στο Κρανς Μοντανά. Το εύλογο ερώτημα που προκύπτει, είναι το ακόλουθο: Σε ποια θέση θα βρεθούμε, αν η Τουρκία προβεί σε αυτό που θα εκληφθεί ίσως ως… «ένδειξη καλής θέλησης» ή ακόμα ως «μέγιστη υποχώρηση» και επανέλθει στις διαπραγματεύσεις, συζητώντας για «λύση» Δ.Δ.Ο.; Σε ένα τέτοιο σενάριο, που είναι κατά την άποψη μας πραγματοποιήσιμο, θα βρεθούμε ενώπιον νέων επώδυνων και καταστροφικών για την υπόθεση μας, εξελίξεων. Ενώπιον ενός νέου εφιάλτη και νέου θανάσιμου κινδύνου για τον Κυπριακό Ελληνισμό…
Είναι απίστευτη (κι όμως… δυστυχώς αληθινή), η εμμονή στη «λύση» που εξυπηρετεί τα συμφέροντα, όλων των άλλων, αλλά όχι των Ελλήνων και η οποία άλλωστε απορρίφθηκε με το συντριπτικό 76 τοις εκατόν. Αυτός ο παραλογισμός πρέπει να σταματήσει, πριν η καταστροφική πορεία καταστεί μη αναστρέψιμη. Διαχρονικά βιώνουμε, ως πολίτες αυτού του κράτους και ως Έλληνες τον εξευτελισμό, του να εκλιπαρεί ουσιαστικά η ηγεσία μας για τη νομιμοποίηση της παράνομης εισβολής και κατοχής. Πρόσθετες στον εξευτελισμό μας, είναι όλες οι ενέργειες «επαναπροσέγγισης» που αποσκοπούν στην εξυπηρέτηση της… «Άριας φυλής» των τουρκοκυπρίων, συν τα παρακάλια στον Τατάρ, για τη διάνοιξη κι άλλων οδοφραγμάτων, που θα διευκολύνουν τον κατακτητή και την εμπέδωση «σχέσεων καλής γειτονίας μεταξύ δύο κρατών». Στο ίδιο… μήκος κύματος κινούνται και οι «επιθέσεις φιλίας» του Πρωθυπουργού της Μητέρας Πατρίδας, την ώρα που η Κύπρος τελεί υπό Τουρκική κατοχή, την ίδια ώρα που οι Τούρκοι δηλώνουν ανοικτά πλέον, ότι η «Τουρκική γαλάζια πατρίδα» περιλαμβάνει και τα νησιά του Αιγαίου.
Είναι εμφανής η συντονισμένη προσπάθεια που γίνεται για να πειστούμε ότι η ελευθερία και η αξιοπρέπεια και τα βασικά ανθρώπινα δικαιώματα, δεν είναι και εφικτά και προσβάσιμα για τους Έλληνες της Κύπρου. Είναι ξεκάθαρο πλέον, ότι ξένες και εγχώριες δυνάμεις, προσπαθούν να μας… «συνετίσουν». Να μην έχουμε «υπερβολικές απαιτήσεις» και να μην στοχεύουμε στο υπέρτατο αγαθό της ελευθερίας, που απολαμβάνουν οι πολίτες και της τελευταίας υποανάπτυκτης χώρας του κόσμου. Αυτές οι δυνάμεις μας πιέζουν να αρκεστούμε με την ανελεύθερη «λύση» συνεταιρικού «κράτους» Διζωνικής Δικοινοτικής Ομοσπονδίας, με πολιτική ισότητα. Να ζήσουμε ως πολίτες δεύτερης κατηγορίας, με μειωμένα ανθρώπινα δικαιώματα και μειωμένες τις βασικές ανθρώπινες ελευθερίες μας. Σε μια… ομοσπονδία που θα προνοεί την μειωμένη βαρύτητα της ιερής ψήφου μας. Γιατί αυτά και άλλα εφιαλτικά προβλέπει η «λύση», στην οποία εμμένουν οι αυτοκτονικοί ηγέτες μας.
Ενώ τα πάντα τριγύρω μας αλλάζουν, ενώ τα γεωστρατηγικά συμφέροντα και οι διεθνείς σχέσεις αναδιαμορφώνονται, ενώ η Τουρκία, αναγνωρίζεται ως ο «ταραξίας» της περιοχής και προκαλεί ολοένα και περισσότερη κριτική (και αποκτά περισσότερους εχθρούς), η ηγεσία μας παραμένει ευλαβικά πιστή στην ίδια εμμονή: «Επανέναρξη των συνομιλιών από εκεί που έμειναν στο Κρανς Μοντανά, για λύση Δ.Δ.Ο». Πείσαμε διεθνώς, ότι η «λύση» στην οποία επιμένει η ηγεσία μας, είναι η λύτρωση για τον Κυπριακό Ελληνισμό. Πείσαμε ακόμα και την ίδια την Ευρωπαϊκή Ένωση, στην οποία ενταχθήκαμε κυρίως για να πορευθούμε προς λύση που θα βασίζεται στα ανθρώπινα δικαιώματα και στο περιλάλητο Ευρωπαϊκό Κεκτημένο, να μας πιέζει ουσιαστικά προς την ίδια κατεύθυνση.
Συμπεραίνουμε λοιπόν, ότι δεν πρέπει να ξεγελά η σημερινή τουρκική επιδίωξη για «λύση δύο κρατών». Τα τουρκικά συμφέρονται εξυπηρετούνται πλήρως και με «λύση» Δ.Δ.Ο. και γι’ αυτό είναι πολύ πιθανό να ενεργοποιηθεί ένα σενάριο με «τουρκική υπαναχώρηση» στην παλαιότερη θέση για «λύση» Δ.Δ.Ο. Ο εχθρός παραμένει απρόβλεπτος, όπως υπήρξε και στο παρελθόν! Ο γενικός αιφνιδιασμός και η αμηχανία των ηγετών, θα είναι ανάλογοι αυτού που προέκυψε με το… «άνοιγμα» των οδοφραγμάτων, το 2003. Θα στηθεί μια νέα παγίδα, από την οποία δύσκολα θα μπορούμε να ξεφύγουμε αυτή τη φορά. Θα επενδύσουν στην ύπαρξη της… «μοναδικής ευκαιρίας, λόγω της άρσης της Τουρκικής αδιαλλαξίας», στο πέρασμα του χρόνου (πέρασαν ήδη 50 χρόνια), στην κόπωση των πολιτών, θα εκβιάσουν και πάλι, μιλώντας για τελευταίες ευκαιρίες και για… «λύση ή διχοτόμηση.» Θα επενδύσουν σε επικοινωνιακά τεχνάσματα και την τεράστια ψυχολογική πίεση που θα ασκηθεί και από τους ξένους, για να πειστούν οι πολίτες ότι… πρέπει να αποδεχθούμε το… αναπόφευκτο γιατί… «δεν υπάρχει άλλος δρόμος».
Η ηγεσία του Ελληνισμού, που ελπίζουμε ότι γνωρίζει τους τελικούς στόχους των Τούρκων, θα έπρεπε να πράττει αναλόγως και σίγουρα… όχι να παραμένει προσκολλημένη στις γνωστές… εμμονές. Μέσω της Δ.Δ.Ο., με την «πολιτική ισότητα», την εκ περιτροπής προεδρία και τα τουρκικά βέτο, οι Τούρκοι (που ευχαρίστως δέχονται «λύση» τέτοιων προδιαγραφών), θα τινάξουν το «κράτος» που θα δημιουργηθεί, στον αέρα. Μέσω της ανασφάλειας που θα επέλθει, ο Ελληνισμός της Κύπρου, που θα είναι ήδη μειονότητα λόγω της νομιμοποίησης των εποίκων, θα οδηγηθεί στην φυγή και η Κύπρος θα καταστεί η νέα Αλεξανδρέττα. Αναρωτιόμαστε: Δεν τα βλέπουν αυτά οι κυβερνώντες; Με ποια λογική δηλώνουν τόσο… πρόθυμοι να προσέλθουν σε πενταμερή ή πολυμερή διάσκεψη και σε νέες συνομιλίες, ξεκινώντας από το εφιαλτικό σημείο, στο οποίο είχαν σταματήσει;
Άσσια – Κατεχόμενη Αμμόχωστος – Κύπρος (06.02.2025)
Τα άρθρα και τα σχόλια που δημοσιεύονται στην ιστοσελίδα μας εκφράζουν αποκλειστικά τους συγγραφείς. Η ιστοσελίδα μας δεν λογοκρίνει τις γνώμες κανενός.
Ακολουθήστε τις ειδήσεις του speaknews.gr στο Google News πατώντας εδώ
