της Άννας Κωνσταντινίδου
Ο Μακρόν μάλλον έχει χαλαρό πρόγραμμα στο Ελιζέ και κάνει τη μία συνάντηση πίσω από την άλλη για το Ουκρανικό (;;;;;). Αφενός αστειεύομαι, αφετέρου την στίξη που χρησιμοποίησα στην προηγούμενη περίοδο καταδεικνύει ότι κάθε άλλο παρά ο Γάλλος πρόεδρος ενδιαφέρεται για το συγκεκριμένο ζήτημα. Αντίθετα, τον ενδιαφέρει η επιβίωσή του στην πολιτική σκηνή της χώρας του, και ως άλλος Λουδοβίκος ΙΔ’ (…πιο γνωστός ως Βασιλιάς Ήλιος) θεωρεί ότι η Γαλλία (πλέον) είναι, όπως τότε στη θητεία του συγκεκριμένου ηγεμόνα της, στο απόγειό της με ισχυρό αποτύπωμα στην εξωτερική πολιτική της.
Δυστυχώς, η Γαλλία και εξαιτίας των άστοχων πολιτικών χειρισμών του Γάλλου προέδρου στο εσωτερικό και εξωτερικό επίπεδό της, όχι μόνο συνετέλεσε στη ραγδαία άνοδο των ακροδεξιών κομμάτων και του φιλορωσισμού, ακόμα και στο ενωσιακό περιβάλλον, αλλά δυστυχώς και στην άνοδο του αντισημιτισμού.
Από εκεί και ύστερα, στέκομαι στην πολιτική σοβαρότητα του Έλληνα πρωθυπουργού, κ.Κυριάκου Μητσοτάκη, που στη χθεσινή συνεδρίαση του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος (ΕΛΚ) έριξε ένα ωραιότατο “καρφί” στο νέο “Λουδοβίκο” της Γαλλίας ή πιο γνωστός ως Εμμανουέλ Μακρόν, λέγοντας: “Η Ευρώπη οφείλει να μιλά με μία φωνή και όχι με επιλεκτικά format ηγετών” … και φυσικά αναγκάζοντας χθες τον τελευταίο να ενημερώσει για νέα σύσκεψη (σήμερα) στο Παρίσι με τους ηγέτες που ήδη έλαβαν μέρος στη συνάντηση της Δευτέρας, προσκαλώντας και τους ηγέτες της Ελλάδας, της Φινλανδίας, της Ρουμανίας, της Σουηδίας, του Βελγίου, της Τσεχίας, των τριών χωρών της Βαλτικής, καθώς και της Νορβηγίας και του Καναδά. Και πολύ απλά, επειδή “η εκδίκηση είναι ένα πιάτο που τρώγεται κρύο”, δείχνοντας επιπλέον ότι η Γαλλία δεν έχει απέναντί της πιόνια, αλλά ισότιμους συνομιλητές και ως εκ τούτου είναι υποχρεωμένη να λειτουργεί σε συγκεκριμένα πλαίσια και χωρίς αιφνιδιασμούς ακόμη και για τη σύγκληση διάσκεψης, ο Έλληνας πρωθυπουργός πολύ ορθά ανακοίνωσε ότι θα συμμετέχει μέσω τηλεδιάσκεψης.
Και να ρωτήσω κάτι. Δηλαδή τι νέο μπορεί να ειπωθεί από ό,τι ειπώθηκε τη Δευτέρα, όταν το μόνο βέβαιο είναι ότι δεν υπάρχει μεγάλη πιθανότητα όλες οι χώρες της ΕΕ να συναινέσουν στην αποστολή στρατευμάτων στην Ουκρανία;
Συγκαλεί ο Μακρόν νέα συνάντηση για να ενημερώσει τα αποτελέσματα της συνάντησης της Δευτέρας; Διότι φυσικά γνωρίζει την στάση των περισσότερων συμμετεχόντων κρατών, εκτός φυσικά των Βαλτικών κρατών που έχουν εύλογο συμφέρον να περιφρουρηθεί με οποιοδήποτε τρόπο και μέσο η ευρύτερη περιοχή και φυσικά το ίδιο συμφέρον έχουν οι χώρες, όπως η Δανία (παρευρισκόταν στη συνάντηση της Δευτέρας) και ο Καναδάς εξαιτίας των αναθεωρητισμών που εξέφρασε ο Τραμπ.
Ευρωστρατός “στο ποδάρι δεν γίνεται”. Η Βρετανία και η Γαλλία ως μέλη του Συμβουλίου Κηδεμονίας του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών έχουν διαφορετικές υποχρεώσεις από τα υπόλοιπα κράτη του Οργανισμού και πάλι ωστόσο η Ουκρανία δεν βρίσκεται στο εν λόγω νομικό καθεστώς, της κηδεμονίας. Οπότε, στο ευρύτερο πλαίσιο ως μόνιμα μέλη του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ έχουν υποχρεώσεις που ωστόσο κάθε άλλο παρά μπορούν να επιβάλουν τις θέσεις τους ιδίως στην ΕΕ, πολλώ δε μάλλον η Βρετανία.
Από εκεί και ύστερα, οφείλουμε να πούμε αυτό. Στη βάση του Ευρωπαϊκού Μηχανισμού για την Ειρήνη που θεσπίστηκε στην ΕΕ το 2021, τα κράτη -μέλη της στέκονται δίπλα σε χώρες -εταίρους και διεθνείς και περιφερειακούς οργανισμούς μέσω της συνδρομής τους σε στρατιωτικό και αμυντικό εξοπλισμό, κατασκευή υποδομών και τεχνικής υποστήριξης, όταν αυτά βρεθούν σε κίνδυνο. Κάτω από το πλαίσιο αυτό, η ΕΕ συνδράμει στην Ουκρανία από το 2022. Όμως, η αποστολή στρατευμάτων είναι κάτι πολύ διαφορετικό.
Γιατί πολύ απλά εν προκειμένω δεν μπορούν να ενεργοποιηθούν τα άρθρα 42§7 της ΣΕΕ (στα πλαίσια της ΚΠΑΑ) και τα άρθρα 4,5,6 του ΝΑΤΟ που αναφέρονται στη συλλογική άμυνα των κρατών -μελών, όταν μέλη των δύο οργανισμών δέχονται επίθεση στο έδαφός τους. Και ως προς το σκέλος του ΝΑΤΟ ειδικά, και αναφέρομαι στο απαρχαιωμένο Καταστατικό του, η Ουκρανία όχι μόνο δεν είναι κράτος εταιρικό ή προστατευόμενο μέλος χώρας -μέλους του (παρά τη θεσμική διασύνδεση που υφίσταται ανάμεσα σε ΕΕ και ΝΑΤΟ), αλλά αντίθετα είναι μία εχθρική χώρα, μια και το 1949 που καταρτίστηκε το Καταστατικό του Οργανισμού, η Ουκρανία ήταν μέλος της ΕΣΣΔ . Γι’αυτό και πρέπει -εκτός από τα δικά μας εθνικά θέματα (Κυπριακό, casus belli) που έχουμε ανοιχτά με την Τουρκία- επιτέλους να γίνει αναθεώρηση του νατοϊκού Καταστατικού!
Φυσικά, εμείς ως Ελληνισμός δεν έχουμε το δικαίωμα να επαναπαυόμαστε, αλλά αντίθετα να βρισκόμαστε σε διαρκή εγρήγορση, διότι εξαιτίας της αναβλητικότητας και της απραξίας τόσων δεκαετιών της ΕΕ φτάσαμε σε ένα σημείο, ώστε οι πολιτικές εδαφικών αναθεωρητισμών να βρίσκονται στο απόγειό τους τη δεδομένη στιγμή. Όμως πώς ενώ η ΕΕ δεν κάνει κάτι ουσιαστικό για την Κύπρο (… αλλά είναι μόνο λόγια), σε μία Κύπρο μέλος του ενωσιακού οικοδομήματος, να συναινέσουμε σε μία άκυρη πολιτική, στέλνοντας στρατεύματα σε εδάφη που ναι μεν ως εταίροι μας θέλουν τη βοήθειά μας, αλλά η υποχρέωσή μας ως προς αυτά αρχίζει και τελειώνει σε ορισμένο πλαίσιο (στο οποίο παραπάνω αναφέρθηκα);
Και μία άλλη ερώτηση. Η ΕΕ στα πλαίσια του Ευρωπαϊκού Μηχανισμού για την Ειρήνη γιατί δεν έκανε κάτι ουσιαστικό στο εταιρικό Κράτος, Ισραήλ που δέχθηκε εδαφική επίθεση την 7η Οκτωβρίου 2023; Που όχι μόνο η ΕΕ δεν έκανε κάτι ουσιαστικό, αλλά αντίθετα πρωτοστατησε σε έναν άνευ όρων αντισημιτισμό, δίνοντας άλλοθι σε τρομοκράτες;
Ο “Λουδοβίκος ΙΔ'” ή αλλιώς “Βασιλιάς Ήλιος” ή πιο γνωστός ως Εμμανουέλ Μακρόν ας κοιτάξει “τα του οίκου του” που οι πολιτικές του εδραίωσαν τα ακροδεξιά κόμματα στο κατεστημένο του, παράλληλα με τον ισλαμισμό. Και ας σταματήσει πλέον να παριστάνει ότι εκπροσωπεί ένα Κράτος που μέχρι μία δεκαετία πριν δικαίως κινούσε τα νήματα του ενωσιακού οικοδομήματος.
Τώρα ο “Λουδοβίκος ΙΔ'”, προκειμένου να σώσει την πολιτική υπόστασή του, μας έβαλε ξανά ως ρυθμίστρια ακόμα και των ενωσιακών πραγμάτων τη Μ.Βρετανία, το alter ego από κάθε άποψη της Τουρκίας…
…για τη Γερμανία δεν κάνω λόγο, γιατί πολύ απλά όχι μόνο διαβαίνει το δικό της Ρουβίκωνα λόγω επικείμενων εκλογών (την ερχόμενη Κυριακή), αλλά ως ομοσπονδιακό Κράτος είναι σε μία πολύ κρίσιμη καμπή για το πολιτειακό μέλλον της…
*Ιστορικός- Διεθνολόγος, Διδάκτωρ Δημοσίου Δικαίου Πολιτικής Επιστήμης της Νομικής Σχολής ΑΠΘ, Επιστημονική Συνεργάτιδα του πανεπιστημίου Δυτικής Μακεδονίας (Θεσμοθετημένο Εργαστήριο Περιβαλλοντικής Τεχνολογίας πανεπιστημίου Δυτικής Μακεδονίας), διδάσκουσα στην Ανώτερη Διακλαδική Σχολή Πολέμου (ΑΔΙΣΠΟ) και τη Σχολή Εθνικής Άμυνας (ΣΕΘΑ), Συνεργάτιδα του Canadian Hellenic Congress
Τα άρθρα και τα σχόλια που δημοσιεύονται στην ιστοσελίδα μας εκφράζουν αποκλειστικά τους συγγραφείς. Η ιστοσελίδα μας δεν λογοκρίνει τις γνώμες κανενός.
Ακολουθήστε τις ειδήσεις του speaknews.gr στο Google News πατώντας εδώ
