Της Άννας Κωνσταντινίδου
Στη Γενεύη στις 17 και 18 Μαρτίου από τον Γενικό Γραμματέα του ΟΗΕ, Γκουτιέρες συγκλήθηκε άτυπη σύνοδος για την επανέναρξη των συνομιλιών για το Κυπριακό. Στη συνάντηση παρευρέθηκαν, εκτός από τον επικεφαλής των Ηνωμένων Εθνών, οι ΥπΕξ Ελλάδας και Τουρκίας, ο Υφυπουργός επί Εξωτερικών Θεμάτων της Μ.Βρετανίας, Στίβεν Ντόιτι, ο Πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας και ο επικεφαλής της μουσουλμανικής κοινότητας- ψευδοκράτους.
Αυτό που ωστόσο είναι λυπηρό, το Κυπριακό γίνεται προσπάθεια να λυθεί κάτω από μία μη βιώσιμη λύση. Και φυσικά πρέπει να ειπωθεί με πολύ εμφατικό τρόπο το εξής. Πριν την Εισβολή των τουρκικών στρατευμάτων στο Νησί, ποτέ μα ποτέ κανένα σχέδιο από αυτά που η Διεθνής Διπλωματία μετά το 1960 διαμόρφωνε για την Κύπρο δεν ήταν βιώσιμο, γιατί πολύ απλά επί της ουσίας ήταν με τέτοιον τρόπο δομημένα ώστε να συγκρούονται τα συμφέροντα του Ελληνισμού σε Ελλάδα και Κύπρο.
Το Κυπριακό πήρε άλλη ρότα ήδη από τον Μεσοπόλεμο, όταν οι ελληνικές κυβερνήσεις το απεμπόλησαν από την εθνική φαρέτρα των διεκδικήσεων.Η Κύπρος, όπως και η Βόρειος Ήπειρος ήταν οι “Ιφιγένειες” των ελληνικών αδιεξόδων, μίας ανεδαφικής πολιτικής εξισορροπισμού με τα συμφέροντα των Ισχυρών της Δύσης χωρίς ορατό σχέδιο προστασίας των εθνικών συμφερόντων.
Και δυστυχώς πλέον, ακόμα και οι πολιτικοί της Κυπριακής Δημοκρατίας έχουν αποδεχθεί μία μοίρα, που δεν κάνουν κάτι να την αλλάξουν.
Η πενταμερής στη Γενεύη λαϊκιστί ήταν μία “τρύπα στο νερό”. Και απορώ πραγματικά για την ικανοποίηση που εξέφρασε η Ελληνική Αντιπροσωπεία. Ικανοποίηση για ποιο πράγμα, αλήθεια; Που τον προσεχή Ιούλιο στην επόμενη άτυπη πενταμερή, ο δοτός στην πραγματικότητα επικεφαλής των Κατεχομένων (… καθώς η εκλογή του ας μην ξεχνάμε ότι έγινε από την πλειοψηφία των κατοίκων που είναι έποικοι) θα χτυπά το χέρι στο τραπέζι και θα προσπαθεί να περάσει τα δικά του; Όπως έπραξε στις 18 Μαρτίου που αντιστεκόταν να οριστεί ειδικός απεσταλμένος των ΗΕ για το Κυπριακό;
Αυτό που τη δεδομένη χρονική στιγμή οφείλουν να πράξουν με έντιμο τρόπο οι πολιτικοί του Ελληνισμού, σε Ελλάδα και Κύπρο, είναι να σταθούν στον κυπριακό λαό και να ζητήσουν μέσω Δημοψηφίσματος κάτι πολύ συγκεκριμένο, εάν επιθυμούν τη Διζωνική-Δικοινοτική Ομοσπονδία. Δηλαδή για άλλη μία φορά όπως το 2004, οι Κύπριοι πολίτες να προσφύγουν στις κάλπες προκειμένου να ψηφίσουν για το παραλλαγμένο -μόνο ως προς το όνομα – Σχέδιο Ανάν.
Γιατί πολύ απλά, διαβάζοντας τις δηλώσεις της κυρίας Αννίτας Δημητρίου για τα αποτελέσματα της πενταμερούς, αυτό που αντιλαμβανομαι, είναι ότι θέση του ΔΗ.ΣΥ είναι στην πραγματικότητα οι προτάσεις τής τότε ελληνοκυπριακής πλευράς στην Συνδιάσκεψη του Λονδίνου του 1964, όπου προτεινόταν η Κυπριακή Πολιτεία να λάβει μια ανεξάρτητη ενιαία, ολοκληρωμένη μορφή, με όλη τη νομοθετική εξουσία να ανατίθεται σε ένα κοινοβούλιο εκλεγμένο με καθολική ψηφοφορία με κοινό κατάλογο, την εκτελεστική εξουσία να ανήκει σε ένα υπουργικό συμβούλιο αρμόδιο στο Κοινοβούλιο και τη δικαστική εξουσία να ανήκει σε ένα ενιαίο ανεξάρτητο δικαστικό σώμα.Επί της ουσίας δίνονταν ισομερή δικαιώματα στις δύο κοινότητες όσον αφορά στις τρεις εξουσίες του Πολιτεύματος, κάτι που εμμέσως πλην σαφώς πάντα στη βάση των δηλώσεων της κυρίας Δημητρίου αυτό το σχέδιο προωθείται.Κάτι φυσικά ακόμα χειρότερο για τα εθνικά συμφέροντα από τις (κατάπτυστες) Συμφωνίες Ζυρίχης -Λονδίνου.
Και όχι δεν είναι εθνικιστικός βερμπαλισμός, αλλά και μόνο που μία κοινωνική ομάδα άνοιξε την Κερκόπορτα για την Εισβολή, εκ των πραγμάτων δεν μπορεί να φέρει ισότιμα δικαιώματα με όλες τις υπόλοιπες κοινωνικές ομάδες του Νησιού.
Να πάμε σε αδιέξοδο, δηλαδή; Και η απάντηση που τίθεται, είναι με ερώτηση: Προτιμότερη είναι μία μη βιώσιμη λύση; Όταν στο τραπέζι των συνομιλιών δεν υπάρχει το σκέλος εποικισμός ή το σκέλος της αναγκαίας πτώσης του καθεστώτος των εγγυήσεων, εκ των πραγμάτων, λύση για το Κυπριακό δεν μπορεί να υπάρξει.
Και δυστυχώς, η Ευρωπαϊκή Ένωση συμπεριφέρεται ως Πόντιος Πιλάτος. Από την στιγμή που στην Κοινή Πολιτική Άμυνας και Ασφάλειας έβαλε την παράμετρο ότι δύο μέλη της ευρωπαϊκής ένωσης δεν μπορούν να έχουν “κοινή αμυντική ομπρέλα”, βάζοντας ταφόπλακα στο ενιαίο αμυντικό δόγμα Ελλάδας με Κύπρο.
Για να είναι βιώσιμη μία λύση για το Κυπριακό, η μουσουλμανική κοινότητα είναι προτιμητέο να μπει στο καθεστώς της θρησκευτικής μειονότητας και αυτή η παράμετρος, πρέπει να μπει στο τραπέζι των συζητήσεων, αφότου προηγουμένως λυθούν οι παράμετροι -ταφόπλακα που είναι: α. Έποικοι και β. Καθεστώς των Εγγυήσεων.
Ωστόσο, να πω την αλήθεια, δυστυχώς η ίδια η Κύπρος έχει αφεθεί σε “λύσεις του ποδαριού” και αυτό απογοητεύει. Για την Ελληνική Πολιτεία ανέκαθεν ιστορικά, δυστυχώς, “η Κύπρος κείτεται μακράν”.Το πρώτο βήμα ωστόσο επιβάλλεται να γίνει από το λαό και να ζητήσει μέσω Δημοψηφίσματος αυτός να αποφασίσει και να δώσει εντολή για το πώς η Διπλωματία του Ελληνισμού πρέπει να κινηθεί…
Τα άρθρα και τα σχόλια που δημοσιεύονται στην ιστοσελίδα μας εκφράζουν αποκλειστικά τους συγγραφείς. Η ιστοσελίδα μας δεν λογοκρίνει τις γνώμες κανενός.
Ακολουθήστε τις ειδήσεις του speaknews.gr στο Google News πατώντας εδώ
