της Άννας Κωνσταντινίδου*
Στη συνάντηση που είχε, ο πρωθυπουργός της Φατάχ που αναγνωρίστηκε και “αναβαπτίστηκε” με τις Συμφωνίες του Όσλο σε Παλαιστινιακή Αρχή με την επικεφαλής της Ευρωπαϊκής Διπλωματίας Κάγια Κάλας, η Ευρωπαία επίτροπος δήλωσε την οικονομική ενίσχυση μέχρι το 2027 από μέρους της ΕΕ με 1,8 δις ευρώ στους αυτοαποκαλούμενους Παλαιστινίους, σε Δυτική Όχθη και Γάζα. Φυσικά, να σημειωθεί για πολλοστή φορά ότι είναι γνωστή η ευαρέσκεια της Διεθνούς Διπλωματίας να “βαπτίζει” κατά το δοκούν από τρομοκρατικές οργανώσεις μέχρι κοινωνικές ομάδες – όπως έπραξε με τους αυτοαποκαλούμενους “Τουρκοκυπρίους”.
Να το καταλάβω εν μέρει, ότι η κίνηση αυτή του ενωσιακού θεσμού έχει να κάνει με την επιδίωξη Τουρκία, Ιράν κτλ να βγούνε εκτός παιχνιδιού από την συγκεκριμένη περιοχή (…αν και για να είμαστε ειλικρινείς και ρεαλιστές αυτό ουδέποτε θα συμβεί, γιατί ειδικά οι δύο αυτές χώρες, εκτός της αντιπαλότητας με το Ισραήλ, χρησιμοποιώντας ένα πολιτικό ζήτημα των Αράβων, έχουν στόχο να διχάσουν και να κατακερματίσουν τον Αραβικό Σύνδεσμο).
Όμως… η Ευρωπαϊκή Διπλωματία δεν θα έπρεπε ως κύρια προϋπόθεση για τη συγκεκριμένη ενίσχυση να προβάλλει την απελευθέρωση των Ισραηλινών ομήρων;
Ο ίδιος ο Μακρόν που συναντήθηκε χθες με τον Μαχμούντ Αμπάς, όπως ανέφερε, στέλνει το μήνυμα ότι η Γαλλία θα αναγνωρίσει “Παλαιστινιακό Κράτος” για να ακολουθήσουν στην αναγνώριση και οι υπόλοιπες χώρες του ενωσιακού οικοδομήματος. Άραγε ο Γάλλος πρόεδρος δεν σκέφτηκε ότι αναγνωρίζοντας τη δεδομένη χρονική στιγμή ως πολιτειακή οντότητα μία διοικητική αρχή που συνέβαλε στην εισβολή σε έδαφος κυρίαρχου Κράτους, στην πραγματικότητα όχι μόνο δίνει άλλοθι στο διεθνές έγκλημα της Εισβολής, αλλά τίθεται και συμμέτοχος; Γιατί για να είμαστε ρεαλιστές και πλήρως αντικειμενικοί στη βάση του Διεθνούς Δικαίου που τόσο αρέσκονται να επικαλούνται οι εταίροι μας, Ευρωπαίοι, την 7η Οκτωβρίου 2023, η τρομοκρατική οργάνωση Χαμάς με τη συγκατάθεση της Παλαιστινιακής Αρχής εισέβαλε σε ισραηλινό έδαφος, σκοτώνοντας, βιάζοντας και φυλακίζοντας Ισραηλινούς.
Και τίθενται φυσικά, μία σειρά (ρητορικών) ερωτημάτων: Τότε, κάτω από το πλαίσιο αυτό πώς οι Ευρωπαίοι καταδικάζουν τη ρωσική εισβολή στην Ουκρανία; Ή μήπως για τον λόγο αυτό, επειδή το φαίνεσθαι είναι η καταδίκη, αλλά η πραγματικότητα είναι αυτή της σιωπηρής συναίνεσης, για το λόγο αυτό αντιμετωπίζουν οι εταίροι μας στον ενωσιακό Θεσμό ως άλλοι Πόντιοι Πιλάτοι το εθνικό ζήτημα της Κύπρου όλες αυτές τις δεκαετίες με αυτήν την αλγεινή στάση; Και μάλιστα ενός Κράτους που είναι μέλος και ως εκ τούτου εταίρος της ΕΕ.
Κατηγορείται από την ΕΕ ο Τραμπ για τον τρόπο που αντιλαμβάνεται την εξωτερική πολιτική του Κράτους του. Ποια, ωστόσο, είναι η διαφορά από τους Ευρωπαίους, όταν αυτοί χορηγούν με χρήματα την τρομοκρατία; Όταν βάζουν παρωπίδες σε αυτό που έγινε την 7η Οκτωβρίου στο Ισραήλ, με την εισβολή σε κυρίαρχο Κράτος;
Με δύο μέτρα και δύο σταθμά το Διεθνές Δίκαιο…
Φυσικά και το Ισραήλ έκανε λάθη σε αυτόν τον πόλεμο, όπως λάθη θα κάνει το οποιοδήποτε Κράτος που αγωνίζεται αμυνόμενο για την επιβίωσή του. Γιατί, οι Ουκρανοί δεν έπραξαν λάθη, αμυνόμενοι νόμιμα εναντίον του Εισβολέα τους; Όμως, η Διεθνής Κοινότητα εάν έχει ψηλά τη νομιμότητα, οφείλει να δει τα πράγματα στην πραγματική σκοπιά τους και όχι να χρηματοδοτεί το έγκλημα, εκτός των άλλων. Η Παλαιστινιακή Αρχή, έτσι όπως είναι σήμερα, κάθε άλλο παρά στοχεύει στην ειρήνη και την κατάπαυση του πολέμου. Εκεί που οι Ευρωπαίοι εταίροι μας τη δεδομένη χρονική στιγμή χρηματοδοτούν το έγκλημα της συνενοχής, μήπως θα έπρεπε να ξαναβάλουν στο διπλωματικό τραπέζι την ανασύσταση του εν λόγω διοικητικού οργάνου;
ΥΓ… Και όσον αφορά, την ελληνική πλευρά και τις δηλώσεις του Έλληνα ΥπΕξ, όταν ρωτήθηκε στο Delphi Forum, για το έργο της ηλεκτρικής διασύνδεσης με την Κύπρο και το Ισραήλ, εκεί που πολύ εύκολα θα βγάζουμε συμπεράσματα “περί νενεκισμού”, “μειωμένης κυριαρχίας” κτλ κτλ, μήπως οφείλουμε να βάλουμε στο τραπέζι της συζήτησης 3 τινά;
Α. Ότι το έργο χρηματοδοτείται εξ ολοκλήρου από το ευρωπαϊκό ταμείο και ως φαίνεται, και από τον τρόπο που αντιμετωπίζει η ευρωπαϊκή διπλωματία τη δεδομένη χρονική στιγμή την γεωγραφική περιοχή μας, κάθε άλλο παρά επιθυμεί (ενδεχόμενες ) εντάσεις;
Β. Μήπως το ίδιο το Ισραήλ, και μετά τη συνάντηση Τραμπ με Νετανιάχου στην Ουάσιγκτον, αλλά και την ανοιχτή αντιπαράθεση ανάμεσα σε αυτό και την Τουρκία στο συριακό έδαφος, θέλει προς στιγμήν αποσόβηση μια νέας έντασης; Ωστόσο, φυσικά και ως θα αποδειχθεί σύντομα, θεωρώ, μόνο πρόσκαιρη είναι αυτή η “ελάττωση ταχύτητας” για το συγκεκριμένο έργο. Ενδεχομένως, μέχρι την απελευθέρωση των Ισραηλινών ομήρων.
Γ. Εάν η Ελλάδα και η Κύπρος επιδίωκαν τα λεγόμενα “ήρεμα νερά” που εκφράζονται (από διπλωματική αβρότητα, ας μην γελιόμαστε) πολύ απλά αφενός η Κύπρος θα έδινε εντολή να σταματήσουν οι ενεργειακές δραστηριότητες στα οικόπεδά της αφετέρου η Ελλάδα δεν θα άνοιγε διαγωνισμό δημοπράτησης των οικοπέδων νοτίως της Κρήτης. Τα ενεργειακά έργα που χρηματοδοτούνται από τα εθνικά ταμεία των δύο χωρών, κανονικότατα συνεχίζουν.
Δυστυχώς, η Κυβέρνηση, έχοντας επιλέξει Υφυπουργό Ενέργειας έναν πρόσωπο με “βεβαρημένο παρελθόν δηλώσεων” και μάλιστα απαράδεκτων για τα εθνικά μας συμφέροντα που αφορούν την Κύπρο (παρά τις εξηγήσεις που έδωσε), αλλά και οι κατά καιρούς εις καιρόν σύμβουλοι από think tank που επιδιώκουν πολιτική συμπλευση με το τουρκικό κράτος, είναι επόμενο όχι μόνο να πυροβολεί τα πόδια της, αλλά δυστυχώς να έχουμε φτάσει σε ένα σημείο που ο Έλληνας όχι μόνο να μην μπορεί να αντιληφθεί την αντικειμενικότητα των πραγμάτων, αλλά να φτάνει στο σημείο να χρησιμοποιείται ως άβουλο ον από την προπαγάνδα ρωσόφιλων συμφερόντων(κυρίως), που θέλουν να πλήξουν την ελληνική ευταξία. Έχουμε δει τα υβριδικά μέσα που χρησιμοποιούν οι Ρώσοι, ακόμα και σε κοινωνικά θέματα που στοίχισαν ψυχολογικά στον Έλληνα. Για να μην πούμε, ότι επανήλθαμε στη χρήση αυτών των απαράδεκτων φράσεων (που είχαμε ξαναζήσει μαζικά το 2022) που βεβηλώνουν πρώτα και κύρια τις Ένοπλες Δυνάμεις της Πατρίδας μας περί “μειωμένης εθνικής κυριαρχίας” κτλ κτλ.
Αυτήν την στιγμή, η Ελλάδα παίζει ένα σημαντικό χαρτί… Συμπαραστεκόμενη σε χώρα -εταίρο και σύμμαχο, το Ισραήλ, προσπαθεί να φανεί δίαυλος ανάμεσα σε ΕΕ και ΗΠΑ και συγχρόνως να μεγιστοποιήσει την διπλωματική παρουσία της στην περιοχή (… γιατί ας μην ξεχνάμε τις σχέσεις που φέρουμε ως Έθνος με τα αραβικά
*Δρ Άννα Κωνσταντινίδου: Ιστορικός- Διεθνολόγος, Διδάκτωρ Δημοσίου Δικαίου Πολιτικής Επιστήμης της Νομικής Σχολής ΑΠΘ, Διδάσκουσα στο Τμήμα Διεθνών και Ευρωπαϊκών Οικονομικών Σχέσεων Πανεπιστημίου Δυτικής Μακεδονίας, Επιστημονική Συνεργάτιδα του Πανεπιστημίου Δυτικής Μακεδονίας (Θεσμοθετημένο Εργαστήριο Περιβαλλοντικής Τεχνολογίας πανεπιστημίου Δυτικής Μακεδονίας), εξωτερική διαλέκτρια στην Ανώτατη Διακλαδική Σχολή Πολέμου (ΑΔΙΣΠΟ) και τη Σχολή Εθνικής Άμυνας (ΣΕΘΑ), Συνεργάτιδα του Canadian Hellenic Congress
Τα άρθρα και τα σχόλια που δημοσιεύονται στην ιστοσελίδα μας εκφράζουν αποκλειστικά τους συγγραφείς. Η ιστοσελίδα μας δεν λογοκρίνει τις γνώμες κανενός.
Ακολουθήστε τις ειδήσεις του speaknews.gr στο Google News πατώντας εδώ
