Του Στέλιου Παπαντωνίου
Είναι εκπληκτικό πόσο οι Τούρκοι πολιτικοί εκμεταλλεύονται την Κύπρο στις ομιλίες τους και στις εκδηλώσεις τους, ένα νησί με το οποίο δεν είχαν καμιά πρόθεση να ασχοληθούν την περίοδο 1950-54, επέδειξαν όμως ενδιαφέρον ύστερα από τις παραινέσεις των Άγγλων με την πολιτική τους του «διαίρει και βασίλευε».
Από τότε και στις συνομιλίες για το κυπριακό ενεπλάκησαν-κατά ηλίθιες παραχωρήσεις των ελλαδικών κυβερνήσεων και δη Αβέρωφ, υπουργού εξωτερικών- και καταστροφές βαρβαρικές οργάνωσαν στην Κωνσταντινούπολη και σε γειτονιές της Λευκωσίας καίοντας σπίτια, για να ετοιμάσουν το διαχωρισμό των κοινοτήτων, εισβολές επιχειρούσαν κατά διαστήματα, βομβαρδισμούς αμάχων στην Τηλλυρία τον Αύγουστο του 1964, και το χείριστο, την εισβολή του 1974 ύστερα από το προδοτικό πραξικόπημα της χούντας των Αθηνών.
Και έκτοτε και σήμερα ακόμα, όταν στην τουρκική Βουλή συζητούν για την εξωτερική πολιτική τους, η Κύπρος βρίσκεται στα στόματά τους σαν να είναι χωράφι και σπιτικό τους, την θεωρούν εθνικό τους θέμα και προτρέπουν στην «απελευθέρωσή της από τους ελληνοκυπρίους που την κατέχουν», άκουσον άκουσον αναιδεστάτην φωνήν!!!
Την εισβολή και κατοχή, την επιβολή της Τουρκίας στους τουρκοκύπριους, την καταπάτηση των δικαιωμάτων τους από τον σουλτάνο μπορούμε να επιβεβαιώσουμε και σήμερα ακόμα, με τις φωνασκίες του Ερντογάν πως θα έλθει σε λίγες μέρες να επιβάλει τη μαντήλα στα σχολεία και να δείξει στους αγνώμονες τουρκοκύπριους τι σημαίνει μητέρα πατρίδα, άπαγε της βλασφημίας!
Οι τουρκοκύπριοι φωνάζουν πως θέλουν απαλλαγή από τις μουσουλμανικές θρησκευτικές πεποιθήσεις και σύμβολα, ο ισλαμιστής όμως τούρκος πρόεδρος άλλα σχεδιάζει εις βάρος τους και εις βάρος μας βέβαια.
Κι όλα αυτά ύστερα από πενήντα χρόνια κατοχής, παραμονής τουρκικών στρατευμάτων στον τόπο, αύξησης των εποίκων σε επικίνδυνο βαθμό, ύστερα από το δημοψήφισμα του 2004, μια τέτοια μέρα με το βροντερό ΟΧΙ εναντίον του σχεδίου Ανάν, το οποίο επανέρχεται και επανέρχεται και υπεισέρχεται υπογείως και δολίως στις συνομιλίες και στις υποχωρήσεις μας.
Συνελόντι ειπείν, ύστερα από όλα αυτά, εκείνοι δρακιάζουν εις βάρος μας, κι εμείς συνομιλούμε ή παίζουμε σε δικό τους γήπεδο, κατά τους κανόνες τους.
Ακόμα και η Απελευθέρωση φαντάζει απραγματοποίητη και ο ραγιαδισμός ο μόνος τρόπος του ζην.
Και όμως, γεννηθήκαμε για να είμαστε ελεύθεροι.
Τα άρθρα και τα σχόλια που δημοσιεύονται στην ιστοσελίδα μας εκφράζουν αποκλειστικά τους συγγραφείς. Η ιστοσελίδα μας δεν λογοκρίνει τις γνώμες κανενός.
Ακολουθήστε τις ειδήσεις του speaknews.gr στο Google News πατώντας εδώ
