Της Άννας Κωνσταντινίδου
“Βρε, πώς αλλάζουν οι καιροί” , όπως ερμηνεύει στο τραγούδι η Δήμητρα Γαλάνη. Ο Αλ Τζολάνι της Συρίας προσβλέπει σε μία ειρήνευση με το Ισραήλ, στη βάση της οποίας το κράτος του θα υπογράψει τις Συμφωνίες του Αβραάμ.
Τι γίνεται τώρα; Έβλεπα πριν λίγο την ανταπόκριση από την Ουάσιγκτον του κ. Μιχάλη Ιγνατίου, ο οποίος ανέφερε ότι δόθηκε στους δημοσιογράφους από τον Λευκό Οίκο το πρόγραμμα του Προέδρου Τραμπ για την επίσκεψη που πρόκειται να πραγματοποιήσει στην Μέση Ανατολή, βάσει του οποίου, ο Αμερικανός πρόεδρος δεν θα επισκεφθεί την Τουρκία, διαψεύδοντας ουσιαστικά την τουρκική φήμη. Και για να είμαστε ειλικρινείς, θεωρώ, ότι για τον Τραμπ τη δεδομένη χρονική στιγμή η Τουρκία αποτελεί “άγνωστη λέξη” (που λέει ο λόγος), όπως για να είμαστε ρεαλιστές, “άγνωστη λέξη”αποτελεί για τον ίδιο οτιδήποτε αφορά την ελληνοτουρκική διαφορά.
Ο Τραμπ σε αυτή την προεδρική του θητεία έχει βάλει στόχο πολύ συγκεκριμένο. Και ποιος είναι αυτός ο στόχος; Να ξαναβάλει το Ιράν “στην ορθή πλευρά”. Ο Τραμπ δεν έχει “πολιτική σκέψη”. Ο Τραμπ αντιλαμβάνεται την Πολιτική ως ένα deal. Θέλει να μείνει στην Παγκόσμια Ιστορία ως το άτομο αυτό που στην πρώτη θητεία του μέσω των Συμφωνιών του Αβραάμ επανακαθόρισε τις σχέσεις του Ισραήλ με τον Αραβικό Κόσμο, στη θητεία που διανύουμε επιδιώκει να φέρει στο Δυτισμό το Ιράν. Γιατί όπως είναι γνωστό ο Τζίμι Κάρτερ, ένας Δημοκρατικός έχασε το δεύτερο μακρύ χέρι της Αμερικής στην ανατολική περιφέρεια, το Ιράν από την σφαίρα επιρροής των ΗΠΑ, ένας Ρεπουμπλικανός θα επιδίωκε “με λεπτή χειρουργική επέμβαση” να το “επανακολλήσει” στο “σώμα των ΗΠΑ”.
Ωστόσο, αυτό που οφείλουμε να καταθέσουμε, είναι ότι ο Πρόεδρος των ΗΠΑ, καθώς όλα τα αντιλαμβάνεται στο μετρό των deals και της προσωπικής υστεροφημίας του, καθως εκτός των άλλων με το Ιράν “παίζει” σε άλλο επίπεδο από αυτό που “έπαιξε” το 2020 με τον Αραβικό Κόσμο, είναι πολύ πιθανό ότι θα κάνει λάθη.
Και προτού αιτιολογήσω το ανωτέρω σκεπτικό, πρέπει να υπενθυμίσουμε, ότι ο Αραβικός Κόσμος (αν και αδόκιμος ο συγκεκριμένος τεχνικός όρος) εκ των πραγμάτων φέρει πολύ διαφορετικής διάστασης συμπεριφορικά χαρακτηριστικά από το Ιράν, κυρίως δε, ως προς τον πολυεπίπεδο τρόπο που αντιλαμβάνεται τη σχέση του με τον δυτικό παράγοντα. Και το “πολυεπίπεδο” έχει να κάνει ότι σε αυτόν ανήκουν χώρες Αράβων που βίωσαν και δεν βίωσαν την αποικιοκρατία, όπως επίσης και αυτές που βίωσαν τον αποικιοκράτη, ο βαθμός της σχέσης τους με τον δυτικό παράγοντα σχετίζεται από το κοινωνικό υπόβαθρο της αποικιοκρατικής δύναμης που τους διοικούσε.
Τι λάθη, είναι πιθανό, να κάνει ο Τραμπ ως προς τον τρόπο που θα κινηθεί απέναντι στο Ιράν; Φοβάμαι, ότι η οποιαδήποτε παρορμητική στάση του, θα έχει αντίκτυπο στο Ισραήλ. Ο Πρόεδρος των ΗΠΑ οφείλει να έχει στο σκεπτικό του το ισραηλινό Κράτος. Όχι, φυσικά για λόγους αλτρουισμού. Στις Διεθνείς Σχέσεις δεν υφίσταται ο αλτρουισμός.Αλλά ας μην ξεχνάμε, ότι ακόμα και ένα ανίσχυρο Ιράν, όπως είναι τη δεδομένη χρονική στιγμή (καθώς Χαμενεΐ και Φρουροί της Επανάστασης βρίσκονται μεταξύ τους σε πόλωση), δεν παύει να έχει ενεργές παραφυάδες και εννοώ τις ισλαμιστικές οργανώσεις.
Ήδη, Σαουδική Αραβία και Ιορδανία έχουν συμφωνήσει, μετά και από την προχθεσινή συνάντηση των επικεφαλής ηγετών τους, για σχέδιο καταπολέμησης των Αδελφών Μουσουλμάνων (… και φυσικά στο βάθος όλων των ισλαμιστών που σχετίζονται με την συγκεκριμένη οργάνωση). Συγχρόνως, έγινε γνωστό ότι οι ΗΠΑ θα προσφέρουν πακέτο όπλων στη Σαουδική Αραβία αξίας πάνω των 100 δις δολαρίων, μία συνθήκη που, θεωρώ ότι αποδεικνύει, η χώρα του Σαούντ είναι έτοιμη για υπογραφή των Συμφωνιών του Αβραάμ με το Ισραήλ.
Τότε, ποιο είναι το πρόβλημα και υφίσταται ο φόβος ότι ο Τραμπ θα κάνει λάθος που θα έχει αρνητικό αντίκτυπο στο Ισραήλ, σχετικά με τον τρόπο που θα κινηθεί απέναντι στο Ιράν; Αφενός αυτό που αναφέραμε παραπάνω για τους “πληρεξούσιους”, αφετέρου δεν παύει το αμερικανικό Κράτος να διαπραγματεύεται για το πυρηνικό πρόγραμμα με τα θεσμικά όργανα που διαμόρφωσε η Επανάσταση του 1979.
Φυσικά, ο ντροπιαστικός τρόπος με τον οποίο συμπεριφέρεται στην Ουκρανία, δεν έχει παρά να κάνει, ότι στην “επαναφορά του Ιράν στην αμερικανική ευταξία” δεν θέλει απέναντί του τη Ρωσία. Και όχι μόνο δεν θέλει απέναντί του τη Ρωσία, αλλά παράλληλα θα τη χρησιμοποιήσει ως ανάχωμα απέναντι στους Κινέζους, γιατί δεν πρέπει να ξεχνάμε την στρατηγική συμφωνία του 2021 ανάμεσα σε Ιράν και Κίνα. Στον Ψυχρό Πόλεμο που οδήγησε στην Επανάσταση του 1979, αλλά και γενικά από το 1940- ακόμα και το 1979, οι ΗΠΑ τότε είχαν να αντιπαλέψουν με τη Σοβιετική Ένωση, τώρα έχουν να κάνουν με μία ισχυρή οικονομικά Κίνα.
*Δρ Άννα Κωνσταντινίδου: Ιστορικός- Διεθνολόγος, Διδάκτωρ Δημοσίου Δικαίου Πολιτικής Επιστήμης της Νομικής Σχολής ΑΠΘ, Διδάσκουσα στο Τμήμα Διεθνών και Ευρωπαϊκών Οικονομικών Σχέσεων Πανεπιστημίου Δυτικής Μακεδονίας, Επιστημονική Συνεργάτιδα του Πανεπιστημίου Δυτικής Μακεδονίας (Θεσμοθετημένο Εργαστήριο Περιβαλλοντικής Τεχνολογίας πανεπιστημίου Δυτικής Μακεδονίας), εξωτερική διαλέκτρια στην Ανώτατη Διακλαδική Σχολή Πολέμου (ΑΔΙΣΠΟ) και τη Σχολή Εθνικής Άμυνας (ΣΕΘΑ), Συνεργάτιδα του Canadian Hellenic Congress
Τα άρθρα και τα σχόλια που δημοσιεύονται στην ιστοσελίδα μας εκφράζουν αποκλειστικά τους συγγραφείς. Η ιστοσελίδα μας δεν λογοκρίνει τις γνώμες κανενός.
Ακολουθήστε τις ειδήσεις του speaknews.gr στο Google News πατώντας εδώ
