Γράφει ο Περικλής Βλάχος
Η ανάγνωση λογοτεχνίας αποτελεί την καλύτερη δυνατή ασχολία για όσους υποχρεούνται να μένουν κλεισμένοι στο σπίτι. Στη δύσκολη περίοδο που διανύουμε όλοι, η SPEAKNEWS σας προσκαλεί να διαβάσετε, και σας προτείνει τρία νέα βιβλία που κυκλοφόρησαν πρόσφατα από τις Εκδόσεις ΓΕΡΜΑΝΟΣ.
«Συλλέκτες Αναπνοών» της Μαρίας Πασχαλίδου
Η γνωστή ποιήτρια, μετά από τέσσερις ποιητικές συλλογές, επανέρχεται με το πρώτο της πεζογράφημα. Οι αναγνώστες θα απολαύσουν ένα «ερωτογράφημα», μία συλλογή από δώδεκα και μία ερωτικές ιστορίες. Η λογοτέχνις χρησιμοποιεί τη μορφή του διηγήματος σε συνδυασμό με στίχους της, ως εισαγωγές και διαλείμματα στις ιστορίες της, προκειμένου να εξιχνιάσει και να περιγράψει όπως η ίδια επεξηγεί στο αρχικό σημείωμά της, «το απρόσιτο μυστικό του ανθρώπου, το κέντρο της οντότητάς του, την πραγμάτωση και την υπέρβαση των ορίων του… Ο έρωτας, δεν είναι η ικανοποίηση των ορμών, ο κατευνασμός της επιτακτικής φυσικής ανάγκης, ο έρωτας δεν απελευθερώνει, μα είναι η ανώτερη, ευγενέστερη δοκιμασία του ανθρώπου, να αποπειραθεί να ανακαλύψει τον εαυτό του, ξεγυμνώνοντάς τον από τις αυταπάτες του, μέσα από την έξαρση, τη μεγαλοπρέπεια του ιλίγγου, το απεριόριστο ξόδεμα των δυνάμεών του».
«Το τίμημα της άγνοιας» της Βασιλικής Ι. Τάνου
Πρόκειται για το δεύτερο μυθιστόρημα της θεσσαλονικιάς συγγραφέως που γράφει για παιδιά και ενήλικες, με κεντρικά θέματα τη ζωοφιλία, το περιβάλλον και τη διαφορετικότητα, προσεγγίζοντας την πραγματικότητα με ευαισθησία και σουρεαλισμό.
«Η Καλλινίκη έζησε μια ζωή ξερή, άχρωμη, κενή χωρίς όνειρα σε μια ορεινή περιοχή με τον πατέρα της στον εικοστό αιώνα. Η μοίρα της Καλλινίκης ήταν να υπηρετεί μια αντρική ύπαρξη, χωρίς να αποδέχεται τη δική της. Μάνα δεν γνώρισε… Ως μικρό παιδί ποτέ δεν άγγιξαν τα χέρια της παιχνίδι, το θλιβερότερο ήταν πως ποτέ δεν έπαιξε. Το πρώτο της παιχνίδι ήταν μια ξύλινη σκάφη γεμάτη ρούχα, έτοιμα για μπουγάδα. Το μόνο που γνώρισε ήταν η υπακοή, η εργασία κι η σιωπή, τα συγκεκριμένα θα τα μετέδιδε και στην κόρη της. Τα χρόνια κυλούσαν αμείλικτα σαν τρεχούμενα νερά ποταμού που μαζί τους παρέσερναν και την ίδια, με την ανούσια ζωή της. Η μόνη της παρηγοριά ήταν ο καθρέφτης και χωρίς να χάσει χρόνο έτρεξε στην αγκαλιά του πιστού της φίλου. Ένιωθε ανύπαρκτη καθώς η ζωή της ξεκίνησε μέσα στην αθλιότητα, στην ΑΓΝΟΙΑ. Η άγνοια έκανε κακό μεγάλο στο παιδί της και στην ίδια τελικά. Το τίμημα της άγνοιας ήταν πολύ βαρύ».
«ΦΟΙΝΙΞ» του Ηλία Παντελίδη
Το νέο μυθιστόρημα-νουβέλα του Κύπριου Συγγραφέα.
ΦΟΙΝΙΞ. Ένα κρύο, μυστηριώδες δρομάκι, κοντά στον σταθμό Γιούστον, στο πολύβουο, πολύκοσμο Λονδίνο.
Η Γιασεμή γεννήθηκε στη Λωζάνη το 1927. Το 1925 στην Πόλη ο Άλεξ. Το 1945 έσμιξαν στο κοσμοπολίτικο Λονδίνο. Πολίτες του κόσμου. Ταξιδεύουν στην υδρόγειο και κολυμπούν σε λίμνες, θάλασσες και ωκεανούς. Στις 19 Ιουλίου 1974, στο δρομάκι «ΦΟΙΝΙΞ» ο Άλεξ νιώθει μια επίγεια αστραπή να τον χτυπάει, στριφογυρίζει˙ ανυψώνεται στα επουράνια. Η Γιασεμή βουλιαγμένη σε νοσοκομειακό καναπέ ταξιδεύει στον μικρόκοσμο των δικών της αναμνήσεων. Μια αστραπή η ζωή της. Χθες στο «Πέρα Πάλας» της πόλης, πρωτοαντίκρισε τον Άλεξ. Ήταν 11 Νοεμβρίου 1945. Σήμερα… σήκωσε αργά το κεφάλι˙ στον τοίχο το μεγάλο ρολόι έγραφε:
«Σάββατο 20 Ιουλίου 1974».
Μια παγερή ανατριχίλα διαπέρασε ολόκληρο το κορμί της και με τρόμο σιγοψιθύρισε:
«Για ποιον θα χτυπήσει η καμπάνα σήμερα;»
Ξημερώνοντας του Άη Λιά η ζωή του Άλεξ κρέμεται από μια κλωστή. Μια αναπνοή, μια φωνή τον κρατάει στη ζωή. Τότε ακούει την Ψυχή του να βροντοφωνάζει και το Πνεύμα του να σιγοψιθυρίζει:
«…ΑΝΑΘΕΜΑ…ΣΤΟΥΣ…ΑΙΤΙΟΥΣ…ΔΕΝ…ΔΙΔΩ…ΔΙΔΩ…ΚΛΑΔΟ…ΕΛΑΙΑΣ…»
