Του Γιάννη Μαγκριώτη
Η Θεσσαλονίκη είναι η μοναδική πόλη της πατρίδας μας, που έχει πάνω από 23 αιώνες διαρκούς και σημαντικής παρουσίας.
Υπήρξαν εποχές που μεγαλούργησε και πρωταγωνίστησε στις εξελίξεις στην ευρύτερη περιοχή.
Από την ίδρυση της, αποτέλεσε μεγάλο οικονομικό, εμπορικό, πολιτιστικό και πολιτικό κέντρο.
Οι εποχές, που γνώρισε την μεγαλύτερη ακμή, ήταν, όταν δεν την περιόριζαν τεχνητά εμπόδια.
Στις δεκαετίες του 80 και ’90, με πυλώνες τον πρωτογενή και δευτερογενή τομέα, και την υποστήριξη των Κοινοτικών επιδοτήσεων γνώρισε μεγάλη οικονομική και κοινωνική ανάπτυξη.
Στο τέλος αυτής της εποχής ήρθαν οι μεγάλες καθεστωτικές αλλαγές στα Βαλκάνια, την φυσική της ενδοχώρα, που δημιούργησαν νέες ευκαιρίες ανάπτυξης.
Με ιδιωτικές πρωτοβουλίες η επιχειρηματική επέκταση είναι μεγάλη, όμως αυτό συνοδεύεται από την εσωτερική αποεπένδυση.
Η Θεσσαλονίκη, όπως και όλη η Ελλάδα, χάνει την ευκαιρία της παραγωγικής ανασυγκρότησης και εισπράττει ακόμη πιο επώδυνα από άλλες ελληνικές περιφέρειες την κρίση του 2008, που αμείωτη συνεχίζεται μέχρι σήμερα.
Αυτό έγινε γιατί η Θεσσαλονίκη και η Βόρεια Ελλάδα γενικότερα, είναι η κατεξοχήν περιοχή της ιδιωτικής οικονομίας σε όλους τους τομείς.
Γιαυτό τόσο η κρίση στον παραγωγικό ιστό της, όσο και η ανεργία είναι πιο μεγάλη.
Η πόλη όμως, όπως και η ευρύτερη περιοχή, έχει τις προϋποθέσεις να βγει κερδισμένη από την υπερδεκαετή κρίση και την νέα δοκιμασία του κορωνοιού, γιατί έχει πρωτογενείς δυνάμεις σε όλους τους τομείς και τους κλάδους της νέας οικονομίας. Της πράσινης οικονομίας που στηρίζεται στην γνώση και την καινοτομία. Η ισχυρή της πλευρά, μαζί με τον κόσμο της παραγωγής και της εργασίας είναι τα πανεπιστήμια και τα ερευνητικά της κέντρα.
Βέβαια, είναι δύσκολο να θυμηθώ κυβερνήσεις, να έχουν στρατηγικό σχεδιασμό για την περιφερειακή ανάπτυξη και σύγκλιση. Αυτό οφείλεται σε μεγάλο βαθμό στον ιστορικό χρόνο συγκρότησης της εθνικής επικράτειας, ο οποίος διαμόρφωσε τους εσωτερικούς οικονομικούς, θεσμικούς και πολιτικούς συσχετισμούς δυνάμεων, και οι οποίοι καθόριζαν και καθορίζουν την εξέλιξη.
Γιαυτό η χώρα μας αναπτύχθηκε τελείως ανορθολογικά, με το «Αθηναϊκό Κέντρο» συνεχώς να ισχυροποιείται και την απόσταση των Περιφερειών συνεχώς να μεγαλώνει, από αυτό .
Τα όποια βήματα αποκέντρωσης και περιφερειακής σύγκλισης έκαναν οι κυβερνήσεις ή επέβαλαν με τις κατανομές των κοινοτικών πόρων οι Βρυξέλλες, γρήγορα ανατρέπονταν από την εσωτερική μεγάλη ανισορροπία, Κέντρου- Περιφερειών.
Η Θεσσαλονίκη, πριν την ενσωμάτωσή της στον εθνικό κορμό, το μεγάλο εθνικό όνειρο, υπερείχε σε πολλούς τομείς των Αθηνών.
Από την ημέρα εκείνη τα βήματά της επιβραδύνθηκαν, ενώ του Κέντρου επιταχύνθηκαν, εξαιρουμένων των πολέμων και της ναζιστικής κατοχής, όπου η χώρα συνολικά υποχωρούσε.
Μια περίοδος επιτάχυνσης των βημάτων της Θεσσαλονίκης, ήταν τα τέλη της δεκαετίας του ’60 και οι αρχές της δεκαετίας του ’70 και, μια άλλη, ήταν οι αρχές της προηγούμενης δεκαετίας, όμως έμειναν και δυο ανολοκλήρωτες.
Η σημερινή κυβέρνηση, σε ότι αφορά την Θεσσαλονίκη, δεν διαφέρει σε τίποτα, από τις κυβερνήσεις μετά το 2012.
Δύο παραδείγματα είναι αρκετά, για να τεκμηριώσω την θέση μου:
1.Δεν έχει δημοπρατηθεί καμία μεγάλη δημόσια αναπτυξιακή υποδομή μετά το 2012, ακόμη χειρότερα, δεν μπόρεσαν οι Κυβερνήσεις και η Περιφέρεια, να ολοκληρώσουν και καμία, που είχε δημοπρατηθεί, πριν το 2012.
2. Στα 40 δις Κοινοτικών πόρων, που διατίθενται στην χώρα μας από την ΕΕ, δηλαδή το ΕΣΠΑ και το Ταμείο Ανάκαμψης, δεν υπάρχει καμία δέσμευση πόρων, μεγάλου αναπτυξιακού έργου ή προγράμματος, για την Θεσσαλονίκη και την Κεντρική Μακεδονία. Ενώ από τα 10 δις του χαμηλότοκου δανεισμού για τις ιδιωτικές επενδύσεις, ελάχιστοι από αυτούς, θα επενδυθούν στην Θεσσαλονίκη, την Κεντρική Μακεδονία και γενικότερα στις Περιφέρειες.
Με αυτά τα δεδομένα και, με το σύνολο σχεδόν των εκπροσώπων της πόλης και της περιφέρειας, να αρκούνται στην προσωπική τους συντήρηση, ελάχιστα περιθώρια υπάρχουν ανατροπής αυτής της πορείας στο ορατό μέλλον.
Η Θεσσαλονίκη συνεχίζει να έχει τις αντικειμενικές δυνατότητες και το ανθρώπινο δυναμικό, της λείπει η αυτοπεποίθηση, και αυτό είναι που πρέπει να αποκτήσει πρώτα.
Βασικές προτεραιότητες του στρατηγικού σχεδίου της Περιφέρειας Κεντρικής Μακεδονίας και της Θεσσαλονίκης μπορεί να είναι:
- Η εμπέδωση, ενός μοντέλου βιώσιμης, πράσινης, ισόρροπης ανάπτυξης, με ενίσχυση της απασχόλησης, καταπολέμηση της ανεργίας και της φτώχειας, άμβλυνση των ενδοπεριφερειακών ανισοτήτων, χωρίς πρακτικές υδροκεφαλισμού του κέντρου σε βάρος της Περιφέρειας.
- Η δημιουργία μιας οικονομίας που θα βασίζεται σε όλους τους παραγωγικούς τομείς, θα ενισχύει το πραγματικά εγχώριο προϊόν και θα αξιοποιεί όλα τα τοπικά και περιφερειακά, ποιοτικά πλεονεκτήματα.
Είναι φανερό ότι αυτή πρέπει να στραφεί προς :
- την επώνυμη ποιοτική πιστοποιημένη αγροτική παραγωγή
- τη δυναμική βιοτεχνία και βιομηχανία με αξιοποίηση των νέων τεχνολογιών και της καινοτομίας, στις τεχνολογίες Πληροφορικής και Επικοινωνιών
- στην εκμετάλλευση του ορυκτού πλούτου και στην καθετοποίηση της παραγωγής στην ενέργεια(Αιολική, ηλιακή, υδροηλεκτρική, γεωθερμική)
- στις χρηματοοικονομικές υπηρεσίες και
- στις υπηρεσίες παιδείας και υγείας.
- στην αξιοποίηση των ιαματικών πηγών.
- Η κατάκτηση, ενός διεθνούς – ευρωπαϊκού ρόλου της μητροπολιτικής και της ευρύτερης περιοχής της Θεσσαλονίκης, ως κόμβου του αναπτυξιακού δικτύου της Εγνατίας, με δίκτυα σύγχρονων υποδομών (Εγνατία οδός, ΠΑΘΕ, Σιδηροδρομικοί άξονες και Προαστιακό Δίκτυο, Λιμάνι, Αεροδρόμιο).
Θέλουμε την Θεσσαλονίκη, διεθνή πόλη συνδυασμένων μεταφορών, με καλύτερη ζωή για τους κατοίκους και τους επισκέπτες.
- Η ανάδειξη της Κεντρικής Μακεδονίας, ως τόπο δωδεκάμηνου τουριστικού προορισμού και της Θεσσαλονίκης ,ως πόλης παγκόσμιου ενδιαφέροντος, πόλη διεθνών εκθέσεων και δημιουργό γεγονότων.
Η πόλη ευνοείται, έχοντας ιστορική ταυτότητα στην διαχρονία των 24 αιώνων.
.
- Η άμεση σύνδεση της εκπαίδευσης, της έρευνας και της καινοτομίας, με την παραγωγή προϊόντων και υπηρεσιών.
- Ανάδειξή της, σε ζώνη καινοτομιών, της νοτιοανατολικής Ευρώπης.
Θέλουμε την Θεσσαλονίκη, πόλη αναφοράς για την εκπαίδευση, διεθνές εκπαιδευτικό κέντρο.
Αυτοί οι στόχοι θέλουν γενναία δημόσια χρηματοδότηση(Εθνική και Κοινοτική), και φυσικά ειδικό θεσμικό και χωροταξικό σχέδιο, που θα αποτελούν τα συγκριτικά πλεονεκτήματα, για την προσέλκυση σημαντικών ιδιωτικών επενδύσεων.
Τα άρθρα και τα σχόλια που δημοσιεύονται στην ιστοσελίδα μας εκφράζουν αποκλειστικά τους συγγραφείς. Η ιστοσελίδα μας δεν λογοκρίνει τις γνώμες κανενός.
Ακολουθήστε τις ειδήσεις του speaknews.gr στο Google News πατώντας εδώ
