Κάποιες φυσιογνωμίες αξίζουν δικαιωματικά την ιδιαίτερη μνεία μας.

Τώρα, λοιπόν, που έσβησαν τα φώτα, αλλά το μέγεθος της απώλειας παραμένει μεγάλο, η σκέψη μας εξακολουθεί να στρέφεται προς τη μεγάλη Κερυνειώτισσα αγωνίστρια Έλλη Σταύρου, την εμβληματική Ελλού της Τζερύνειας, που, από την πρώτη στιγμή του ξεριζωμού και της πικρής προσφυγιάς, δεν έπαψε στιγμή να παλεύει για την απελευθέρωση της σκλαβωμένης Κερύνειας και όλης της κατεχόμενης Κύπρου, μέσα από τον καθημερινό αγώνα της για την ενημέρωση και τη διαφώτιση των ξένων επισκεπτών του νησιού για τα πραγματικά γεγονότα και τις τραγικές συνέπιες της βάρβαρης τουρκικής εισβολής του 1974.

 

Μαχητικό μέλος του Σωματείου «Αδούλωτη Κερύνεια», δυναμική πρωτοπόρος στις κινητοποιήσεις και τις αντικατοχικές πορείες των γυναικών της Κύπρου, παρούσα σε κάθε παράσταση διαμαρτυρίας και διαφώτισης για την ενίσχυση του αγώνα του Κυπριακού λαού για την ασφαλή επιστροφή όλων των προσφύγων στις πατρογονικές εστίες τους, δεν σταμάτησε, για πολλά χρόνια, από το μικρό κατάστημα εργοχείρων που διατηρούσε στη Λαϊκή Γειτονιά της Λευκωσίας, αλλά και με την παρουσία της, μαζί με άλλες μαυροφορεμένες μάνες, συζύγους και κόρες της Κύπρου, στο οδόφραγμα του «Λήδα Πάλας», να αγωνίζεται, καθημερινά, για τη διαφώτιση κάθε ξένου τουρίστα που μετέβαινε στα κατεχόμενα.

Μία γενναία καθημερινή πράξη καθήκοντος και ύψιστου πατριωτισμού, που ταυτίστηκε με την ίδια την ύπαρξή της και για την οποία θα της είμαστε πάντοτε ευγνώμονες.
Κήρυκας των δικαίων της Κύπρου, φωνή συνείδησης κατά της λήθης, η Έλλη Σταύρου αναδείχθηκε σε γυναίκα σύμβολο και θα παραμείνει για πάντα στη μνήμη μας ως η «Μάνα» του οδοφράγματος.