Εντονότερη παρά ποτέ η ανάγκη για συγχώνευση των κρατών Κύπρου και Ελλάδας

του Πάνου Ιωαννίδη*

Α.  Προοίμιο:

Τιμώντας κάθε ρανίδα ελληνικού αίματος που πότισε τα χώματα της Ελλάδας και της Κύπρου, παρακάμπτοντας όλες τις αναμενόμενες -από εντός και εκτός- φωνασκίες, διαβλέποντας την καταστροφική κατάληξη της πορείας που ακολουθείται στα Εθνικά Ζητήματα και με αποκλειστικό σκοπό την «ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ» της Κύπρου, τον απεγκλωβισμό της Ελλάδας και την πρόοδο του Ελληνισμού, καταθέτω -εντονότερα παρά ποτέ- την Πρόταση για «ΣΥΓΧΩΝΕΥΣΗ ΤΩΝ ΚΡΑΤΩΝ ΚΥΠΡΟΥ & ΕΛΛΑΔΑΣ».

Β. Τα δεδομένα:

Για επτά 10ετίες, οι Βρετανοί, οι Τούρκοι και οι (εντός και εκτός Ελλάδας & Κύπρου) Συνεργάτες τους μεθοδεύουν την κατάλυση του Κυπριακού Κράτους, χωρίς να το κατορθώσουν. Ούτε το 1963 με το Βρετανο-Τουρκικό Πραξικόπημα, ούτε το 1974 με το Χουντικό Πραξικόπημα και την παράνομη Τουρκική Επιδρομή, ούτε το 2004 με το “Σχέδιο Λύσης Αννάν”.

Αντίθετα, η Διεθνής Αναγνώριση του Κυπριακού Κράτους επιβεβαιώθηκε με το Ψήφισμα 186/04 Μαρτίου 1964 του Συμβουλίου Ασφαλείας των ΗΕ, όπως αυτό το Κράτος διαμορφώθηκε το 1963 μετά από την Βρετανο-Τουρκική Συνωμοσία.

Δηλαδή, όπως διαμορφώθηκε μετά από την αυτόβουλη απολάκτιση κάθε συνταγματικού δικαιώματος που είχαν οι Μουσουλμάνοι της Κύπρου με το Σύνταγμα του ’60 και τον αυτό-εγκλεισμό τους σε παράνομους θυλάκους, αλλά και την αυτοκατάργηση της Συνθήκης Εγγυήσεως, αφού οι δύο από τους τρείς Εγγυητές (η Βρετανία και η Τουρκία) συνωμότησαν και προσπάθησαν ενόπλως να καταργήσουν το Κράτος, του οποίου είχαν εγγυηθεί την ανεξαρτησία και εδαφική ακεραιότητα.

Από το 1964 μέχρι και σήμερα, το Κυπριακό Κράτος διοικείται δημοκρατικά από τη φυσική του πλειοψηφία, που είναι το 100% του νόμιμου Κυπριακού Λαού… Αυτή είναι η Κυπριακή Δημοκρατία, όπως υπάρχει και λειτουργεί διεθνώς τα τελευταία 59 χρόνια.

Την 24^η Απριλίου 2004, με συντριπτική πλειοψηφία 76%, οι νόμιμοι Κύπριοι Πολίτες απέρριψαν σε Δημοψήφισμα κάθε διχοτομική διευθέτηση «Διζωνικής, Δικοινοτικής Ομοσπονδίας» ή άλλης παρόμοιας. Την 1^η Μαΐου 2004, η διεθνώς αναγνωρισμένη Κυπριακή Δημοκρατία εντάχθηκε αυτούσια και κυρίαρχη ως πλήρες και ισότιμο Κράτος-μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης, με αναστολή εφαρμογής του Ευρωπαϊκού Κεκτημένου στα παρανόμως κατεχόμενα εδάφη της, την δε 1^η Ιανουαρίου 2008 το Κυπριακό Κράτος εντάχθηκε στην Ευρωζώνη.

Παρ’ όλ’ αυτά, από το 2004 μέχρι σήμερα, οι Κυβερνήσεις Λευκωσίας & Αθηνών συνεχίζουν να επιδιώκουν την καταστροφική για το Κυπριακό Κράτος «Λύση Διζωνικής, Δικοινοτικής Ομοσπονδίας (ΔΔΟ)», εμμένοντας:

• Στο «Συνωμοτικό Μπαστάρδεμα» του Κυπριακού Ζητήματος από παράνομη Τουρκική Επιδρομή σε δήθεν Διακοινοτική Διαφορά…

• Σε ηττοπαθή συμπεριφορά, για δήθεν «Κατευνασμού των Τούρκων» με διαρκείς παραχωρήσεις…

• Σε ζημιογόνα «Άγονη Διπλωματία»…

• Σε «Κάμψη του Φρονήματος των Ελλήνων» μέσω Οικονομικής Δυσπραγίας… και

• Σε «Δημογραφική Νόθευση των κοινωνιών Ελλάδας & Κύπρου»…

Ακόμα και τώρα, που οι Τούρκοι «έθαψαν από μόνοι τους» την δική τους επιδίωξη για ΔΔΟ, επιδιώκοντας πλέον «Δύο Κυρίαρχα & Ισότιμα Κράτη στην Κύπρο» και παγιώνοντας επί του εδάφους τα τετελεσμένα της παράνομης Εισβολής και 49ετούς Κατοχής.

Από το 2004 μέχρι σήμερα, η Ετυμηγορία του Δημοψηφίσματος περιφρονείται και, παρά την πλήρη Ένταξη της Κυπριακής Δημοκρατίας στην ΕΕ, οι Βρετανοί -με τους Ξένους & Έλληνες συνεργάτες τους- ανασχεδιάζουν την προσπάθεια για επιβολή της καταστροφικής ΔΔΟ, με πρώτο στόχο την «Κατάλυση του Κυπριακού Κράτους» και τελικό σκοπό την «Προσάρτηση του Νησιού στην Τουρκία»…

Στο μεταξύ, οι Τούρκοι, θεωρώντας όλες τις μειοδοσίες που έκαναν οι Έλληνες ως “κεκτημένες”, σκλήραναν τις θέσεις τους, παραβίασαν κάθε περί Κύπρου Απόφαση του ΟΗΕ και καταδικαστική Απόφαση της ΕΕ, πλημμύρισαν την κατεχόμενη Κύπρο με παράνομους Τούρκους Έποικους και Λαθρομετανάστες κάθε λογής, έθαψαν την ΔΔΟ και, από το 2020, ζητούν «Δύο ξεχωριστά, κυρίαρχα και ισότιμα Κράτη στην Κύπρο»…

Με λίγα λόγια, η Εθνική Πορεία Κύπρου & Ελλάδας κατά τις τελευταίες 10ετίες είναι εμφανώς αυτοκαταστροφική, με ορατή κατάληξη «την κατάργηση της Κυπριακής Δημοκρατίας, τον πρόσκαιρο και θνησιγενή τεμαχισμό της [με ΔΔΟ ή Δύο Κράτη ή άλλως πως] και την τελική προσάρτηση του  Νησιού στην Τουρκία», ενώ παράλληλα «η Τουρκία θα κατακτά αμαχητί την Κυπριακή ΑΟΖ, την Ανατολική Ελληνική ΑΟΖ, το μισό Αιγαίο, τη Θράκη, τα Ελληνικά Νησιά… και βλέπουμε».

Ταυτόχρονα, η αλλοπρόσαλλη συμπεριφορά Ελλάδας & Κύπρου, η μεταξύ μας Εθνική Πολυφωνία, η άκρατη Κομματοκρατία και η Διαφθορά Προσώπων & Θεσμών οδήγησαν στο φαινόμενο «ουδέποτε να έχουμε απαιτήσει τεκμηριωμένα και με συνέπεια τα Δίκαια μας», με αποτέλεσμα η συμπεριφορά του ΟΗΕ και της ΕΕ να είναι ουδέτερη έως και αρνητική, αλλά και να μας ειρωνεύονται, λέγοντας μας κυνικά «αφού οι Έλληνες θέλετε αυτά που θέλουν οι Βρετανοί και οι Τούρκοι… αυτοκτονήστε! Θα απαλλαγούμε και από τον μπελά σας»!

Γ. Το αξίωμα της Πρότασης για «Συγχώνευση των Κρατών Κύπρου & Ελλάδας»:

«Κύπρος & Ελλάδα οφείλουν να ασκήσουν -άμεσα και αποτελεσματικά- κάθε νόμιμο δικαίωμα τους, διότι δικαιώματα που δεν διεκδικούνται με σκοπό να ασκηθούν, τελικά αχρηστεύονται και χάνονται…»

Για να απεγκλωβιστούν η Κύπρος, η Ελλάδα και ο Ελληνισμός από το εθνικό τέλμα που οδηγούνται, χρειάζεται μια «Εθνική Κίνηση», που να επιτρέψει στα δύο Ελληνικά Κράτη να βρεθούν μπροστά από τις εξελίξεις… Αυτός ακριβώς είναι ο σκοπός της Πρότασης για «Συγχώνευση των δύο Ελληνικών Κρατών», της οποίας το Σκεπτικό και η Τεκμηρίωση ακολουθούν.

Δ. Το σκεπτικό της πρότασης:

«Εάν, μέχρι πριν πολλές 10ετίες, η ΕΝΩΣΗ της Κύπρου με την Ελλάδα αποτελούσε Προαιώνιο Εθνικό Πόθο, σήμερα αποτελεί ΑΔΗΡΙΤΗ ΑΝΑΓΚΗ για τη θωράκιση του Ελληνισμού…»

Η δε λέξη «ΕΝΩΣΗ» επικαιροποιείται σε «ΣΥΓΧΩΝΕΥΣΗ», καθόσον ΔΕΝ πρόκειται πλέον για την «κρατικά αιωρούμενη Κύπρο του απώτερου παρελθόντος», αλλά για δύο υπαρκτά, αυτοτελή και κυρίαρχα ελληνικά Κράτη-μέλη του ΟΗΕ και της ΕΕ, την Ελλάδα και την Κύπρο.

Ε. Η τεκμηρίωση της Πρότασης:

Εάν το Κράτος της Κυπριακής Δημοκρατίας συγχωνευθεί με το Κράτος της Ελληνικής Δημοκρατίας, θα συμβούν  -κατ’ ελάχιστο και ενδεικτικά-  τα ακόλουθα:

1. Οι δύο επικράτειες θα γίνουν μία ενιαία, εκείνη της Ελληνικής Δημοκρατίας, με διευρυμένα σύνορα.

2. Θα εξουδετερωθεί η θέση της Τουρκίας ότι «η Κυπριακή Δημοκρατία είναι εκλιπούσα», διότι η Κύπρος θα αποτελεί πλέον αναπόσπαστο τμήμα της Ελληνικής Δημοκρατίας.

3. Οι δύο ΑΟΖ θα ενωθούν σε μία, την Ελληνική, με κάλυψη μέχρι και το Καστελόριζο, νοικοκυρεύοντας και τις οριοθετήσεις με την Αίγυπτο και όσα Κράτη είναι ήδη συνδεδεμένη η Κύπρος, τερματίζοντας και την παράνομη “οριοθέτηση” Τουρκίας-Λιβύης.

4. Η Άμυνα & Ασφάλεια θα είναι ενιαίες, με δεδομένο το Διεθνές Δικαίωμα (και Υποχρέωση) της Ελλάδας για προστασία των διευρυμένων συνόρων της.  Το δε περισπούδαστο «Ενιαίο Αμυντικό Δόγμα» θα είναι -αυτόματα πλέον- Διεθνώς Αναγνωρισμένο Δικαίωμα του Ενιαίου Ελληνικού Κράτους.

5. Η Κύπρος θα ενταχθεί στο ΝΑΤΟ, ως αναπόσπαστο Τμήμα της ενιαίας Ελληνικής Επικράτειας, παρακάμπτοντας κάθε τουρκική (ή άλλη) αντίρρηση, θα προσδώσει προστιθέμενη αξία στην Ελληνική Επικράτεια και θα απαλλαγεί από το «επικίνδυνο κόμπλεξ», που της δημιούργησε η δήθεν “αμφιβολία” κατά πόσον ανήκει στη Δύση ή αλλού.

6. Η ελληνική ψήφος στην ΕΕ, στον ΟΗΕ και σε κάθε Διεθνή Οργανισμό θα αποκτήσει επιπλέον «Ειδικό Βάρος».

7. Η Τουρκία θα κατέχει παράνομα Έδαφος και θα παραβιάζει παράνομα Θάλασσα & Αέρα της Ελληνικής Δημοκρατίας, Κράτους-μέλους των Ηνωμένων Εθνών, της ΕΕ και του ΝΑΤΟ.

8. Οι “Κόκκινες Γραμμές” στις όποιες Διπλωματικές Διαπραγματεύσεις θα είναι σαφείς και θα επιτρέπουν ελιγμούς, αποκλειστικά πλέον στο πλαίσιο της  Εθνικής Αξιοπρέπειας & του Διεθνούς Δικαίου.

9. Θα καταργηθεί η γελοία “διάκριση” μεταξύ των Ελλήνων της Ελλάδας & των Ελλήνων της Κύπρου, σε δήθεν “Ελλαδίτες και Ελληνοκύπριους“… Όλοι είμαστε Έλληνες (πάντα είμασταν), αλλά θα ξέρουμε πλέον «τί μας γίνεται» και θα μιλούμε διεθνώς με μία, ενιαία και δυνατή φωνή.

10. Κάθε άλλο ζήτημα του ενιαίου Ελληνικού Κράτους (Οικονομία, Υγεία, Παιδεία, Κοινωνική Πρόνοια, Εσωτερική Διακυβέρνηση) είναι διαδικαστικό και θα ρυθμιστεί από την  -κοινή πλέον-  Βουλή των Ελλήνων.

Η Στρατηγική για υλοποίηση της «Πρότασης Συγχώνευσης» θα πρέπει να περιλαμβάνει:

• Κοινή Διακήρυξη των δύο Κρατών για την απόφαση τους να συγχωνευθούν.

• Σύναψη Προσυμφώνου αναφορικά με το Γενικό Πλαίσιο του εγχειρήματος.

• Κατάθεση του Προσυμφώνου στον ΟΗΕ, στην ΕΕ και στο ΝΑΤΟ.

• Άμεση δημιουργία των απαιτούμενων (πολιτικών, στρατιωτικών και τεχνικών) Μηχανισμών για λεπτομερή επεξεργασία του Γενικού Πλαισίου. Και

• Έντονη και από κοινού Διπλωματική Ενημέρωση όλων των Κρατών-μελών των Διεθνών Οργανισμών στους οποίους ανήκουν τα δύο Κράτη, τεκμηριώνοντας πειστικά και από κάθε βήμα την «Απόφαση Συγχώνευσης» των δύο σημερινών Κρατών.

Στο πλαίσιο αυτού του κειμένου, οι απόψεις παραμένουν «Γενικές», καθόσον περαιτέρω λεπτομέρειες για το Εγχείρημα δεν θεωρείται σκόπιμο να δημοσιοποιηθούν.

ΣΤ. Καταληκτικά:

Αναμένεται, ότι η «Απόφαση για Συγχώνευση» θα γίνει αντικείμενο έσωθεν και έξωθεν κραδασμών και αντιδράσεων, φαινόμενα προβλέψιμα που μπορούν να αντιμετωπιστούν αποτελεσματικά.

Εάν οι ηγεσίες Ελλάδας & Κύπρου αντιληφθούν την εθνική αναγκαιότητα του εγχειρήματος και το υλοποιήσουν χωρίς καθυστερήσεις και με απόλυτο σεβασμό προς τις Αρχές του Διεθνούς & Ευρωπαϊκού Δικαίου, το εγχείρημα θα επιτύχει, θα αποβεί προς όφελος της Περιφερειακής και Ευρωπαϊκής Ειρήνης & Ασφάλειας και, προ πάντων, προς όφελος του Έθνους των Ελλήνων.

Εάν, όμως, οι ηγεσίες της Ελλάδας και της Κύπρου συνεχίσουν να πελαγοδρομούν και να ενεργούν σπασμωδικά, ερασιτεχνικά και με γνώμονα τις ιδεοληψίες, τις κομματικές αγκυλώσεις και τις προσωπικές σκοπιμότητες, δηλαδή «εάν συνεχίσουν να δουλεύουν εργολαβικά υπέρ του υπαρκτού Εχθρού», τότε «ας παραχωρήσουν στους Τούρκους το Έδαφος, τον Αέρα και τη Θάλασσα της Κύπρου, του μισού Αιγαίου και ότι άλλο τους ζητήσουν» και ας  πάψουν να ταλαιπωρούν και να παραμυθιάζουν τους Έλληνες, τόσο της Κύπρου όσο και της Ελλάδας.

*Νομικός, Ανεξάρτητος Πολιτευτής

Βοηθήματα για τη δημιουργία του κειμένου:

1. Το Βιβλίο «Αιματηρή αλήθεια – Bloody truth» (Φ. Αργυρού, Λ. Μαύρος, Π. Ιωαννίδης, Μάρτιος 2009)

2. Η Τριλογία «Το Θέμα της Κύπρου και η Ορθή Πορεία» (Π. Ιωαννίδης–Ν. Λυγερός–Φ. Κλόκκαρης, Ιανουάριος 2016)