Επιμέλεια: Ανδρέας Καρακόκκινος
ΚΑΛΗ ΧΑΡΑΛΑΜΠΙΔΟΥ
ΤΑ ΕΝ ΔΥΝΑΜΕΙ (2019)
Ιούλιος 1974. Αντίστροφη η πορεία
του ήλιου στο μαρτυρικό νησί.
1. Κερύνεια
Γέλιο που χάθηκες στο μαύρο πρωινό,
χαρά που σβήστηκες στην άραχνη μέρα,
αγέρα που πάγωσες στην κορφή του Άγιου Ιλαρίωνα,
στον ίσκιο του κατακτητή.
Μυρωμένη ανάσα του καλοκαιριού, πνοή που κόπηκες
στη λατρεμένη Κερύνεια.
Κερύνεια το κάστρο σου πένθιμο,
βουβά τα καράβια σου,
ακίνητα τα δροσερά νερά σου.
Και το αρχαίο καράβι σου;
Μα δεν ακούτε λοιπόν πώς κτυπούν τα κουπιά
στους ανέμους;
Δε βλέπετε πώς διασχίζει τους αιώνες φορτωμένο την
ιστορία;
Κι ο Πενταδάκτυλος;
Μαχαιρωμένος κατάστηθα μας πνίγει,
μα είναι εκεί, όγκος ακίνητος και περιμένει.
2. Αμμόχωστος
Απ’ της Κερύνειας την πληγωμένη αγάπη,
η μνήμη αδυσώπητη μας γυροφέρνει στην προδομένη
Αμμόχωστο.
Βασιλεύουσα στις καρδιές μας,
ανυπεράσπιστη
στη δολιότητα του εισβολέα
φέρνει εκεί δανό και δανά
την ψυχή και το νου μας,
εκεί στη θλιβερή σιωπή της.
Πανάρχαια μάρμαρα της Σαλαμίνας
μας στέλνετε ακόμα τη λάμψη σας.
Ο ήλιος ανελέητος,
καθρεφτίζει πάνω σας τις ακτίνες του,
που μας καίνε,
που άναψαν κιόλας
φωτιά στις καρδιές μας
για να μη σβήσει ποτέ τούτη η λάμψη,
να μην τη θαμπώσει ποτέ
η βαριά σκιά του Αττίλα.
3. Μόρφου
Στη Μόρφου δε γροικιέται πια η ζωή.
Ξεθώριασαν τα χρώματα και τα αρώματα.
Θολός ο αγέρας τη δέρνει, μας καίει.
Σκιασμένα τα πουλιά δεν κελαηδούνε,
τα περιβόλια Ξερά δεν ανθίζουνε,
σκορπίστηκαν οι μυρωδιές τους
στη βρώμικη ανάσα των Ξένων που τη διαφεντεύουν.
Μα εσύ μικρή, γλυκιά πολιτεία όλο και περιμένεις.
Τόποι αγαπημένοι προσκυνητάρια
των πατέρων μας,
βουβές αλειτούργητες
εκκλησιές μας…
Χτυπούν οι καμπάνες!
Άκου !Χτυπούν οι καμπάνες!
Χτυπούν οι καμπάνες…
Δε μπορεί.
Κάποια μέρα θα χτυπήσουν πια λεύτερες.
ΑΝΔΡΕΑΣ ΠΕΤΡΙΔΗΣ
ΟΣΤΡΑΚΑ ΚΑΙ ΠΕΤΡΑΝΘΟΙ (2019)
Κύπριδος Θρήνος
Γυναίκες-μορφές ανάμεσα
στο χρώμα της νύχτας και της μέρας
σκιές του σπιτιού καρτερικές
τ ‘αγρού σκληρές κυρτές Αμαζόνες,
το έπος τους εξιστορούν
με διαπεραστικό τραγούδι θλιμμένο:
ξέπλυνε πρώτη βροχή
το κάρβουνο, το αίμα,
ξέπλυνε και τη συνήθεια
του πόνου και του χαμού·
πέπλος κρυφός που κάθεται
στη ψυχή μου ανεπαίσθητα
σαν αόρατη άμμος.
Σταυρικό Όραμα
Στο πενταδάκτυλο βουνό
έκλειψη ήλιου ως να συνέβη
και πάνω σ’ αστραπής σταυρό
σβηστός ο δίσκος του ανέβη.
Μα όνειρο ήτανε, αφού
της Κτίσης είναι ο κανόνας,
η επικράτεια τ’ ουρανού
νάν’ του φωτός πυλώνας.
ΜΥΡΙΑΝΘΗ ΠΑΝΑΓΙΩΤΟΥ-ΠΑΠΑΟΝΗΣΙΦΟΡΟΥ
ΣΕ ΓΝΩΡΙΜΕΣ ΡΑΓΕΣ (2018)
Περίκλειστη πόλη
(Αμμόχωστος)
Μέσα απ’ τα σπίτια δέντρα έχουν φυτρώσει
ως να κρατάνε τους απόντες αγκαλιά
κι η πόλη από τ’ ατσάλινο της κρόσσι
βγαίνει τις νύχτες με τ’ ανύσταχτα πουλιά.
Χέρσα τα λόγια στις αυλές του πόνου
-πού V το φρουκάλι, το φαράσι μας γιαγιά;-
Αύριο, μεθαύριο, του άλλου χρόνου
κουβάρι ο μίτος και ξεφτίζει στη σπηλιά.
Μα πάντα μια Αριάδνη θα προσμένει
ένα Θησέα απ’ το λαβύρινθο να βγει
και τον νεκρό Μινώταυρο να σέρνει.
Κι από την άγια θάλασσα τη γαλανή
ούριος άνεμος σκαρί να φέρνει
και ν’ ανεμίζει ένα κατάλευκο πανί.
Το δέντρο του αγνοούμενου
Οι μυροφόρες του μικρού συνοικισμού
στου δέντρου επάνω τα χλωμά κλωνάρια
-καρτερικές Μαγδαληνές του γυρισμού-
κρεμάνε του καημού τα θυμητάρια.
Κι όπως ο άνεμος βογκά μες τις βραγιές
και κίτρινα ανεμίζουνε τα υφάδια
ίδια με ξεσκισμένες μοιάζουνε καρδιές
στοιχειώνοντας τα άυπνα σου βράδια.
Το νυχτοπούλι στην κορφή του θρηνωδεί
αετίνα τις φτερούγες ξεμαδάει
κι αντιλαλεί απ’ άκρου σ’ άκρου η οιμωγή.
Η μέρα σκεφτική παραμιλάει:
μες την ασώματη σιωπή στη στέρφα γη
σκοπιά ο αγνοούμενος φυλάει.
ΕΛΕΝΗ ΣΙΟΥΦΤΑ
Η ΚΕΡΥΝΕΙΩΤΙΚΗ (2020)
Γι’ αυτό μας μιλάς την Κερυνειώτικη.
Γιατί δεν ξέρεις άλλο αλφαβητάρι έξω από τούτο.
Γιατί δεν ξέρεις άλλη γλώσσα πιο κατάλληλη,
ικανή να σηκώσει την ανημποριά και
το βάσανο της μικρής μας θάλασσας.
***
Γι’ αυτό μας μιλάς την Κερυνειώτικη.
Γιατί είναι το φανάρι μας θαμπό
και το θηκάρι μας σκουριασμένο.
Γιατί στη σαΐτα της η σιωπή
έχει για υφάδι έναν λωτό,
μια πέτρα άλλη ξενική,
που ούτε την πήραμε είδηση
παρά μόνο όταν μας περικύκλωσε
εκείνο το επικίνδυνο μισό της
***
Γι’ αυτό μας μιλάς την Κερυνειώτικη,
γιατί είναι, αλίμονο, η λύπη μας
πολύ κατώτερη των περιστάσεων…
***
Δεν ήταν χέρια που σας θάψανε,
το ξέρουμε καλά
***
Ο τελευταίος ασπασμός δεν ήτανε από χείλη αγαπημένα.
Σας σκέπασαν ο ήλιος και ο άνεμος,
όπως όπως…
ΑΝΔΡΕΑΣ ΚΑΡΑΚΟΚΚΙΝΟΣ
ΑΠΟΔΗΜΗΤΙΚΑ ΟΝΕΙΡΑ (2022)
Κάθε Ιούλιος φεύγει
Κάθε Ιούλιος
μια ρωγμή
χαραγμένη στο χρόνο
ένα σπάραγμα της μνήμης
κι’ αναμονή που σβήνει αδικαίωτη
σαν φλόγα κεριού
στην δροσερή αύρα της νυκτός
Κάθε Ιούλιος
ένα ταξίδι
στις ράγες της επιστροφής
ένα βαγόνι που ανατρέπεται
σε ανομολόγητες διαδρομές
και το βάρος των σταυρών
ασήκωτο.
Κάθε Ιούλιος
φεύγει
με τα συνθήματα γραμμένα
στις καλένδες
με τις φωνές να σβήνουν
σε αδιέξοδες διαδρομές
κι εμείς μετράμε χρόνια δίσεχτα.
ΑΔΑΜΟΣ Α. ΜΟΥΖΟΥΡΗΣ
ΑΝΕΡΑΔΑ ΔΡΟΣΙΑΣ ΚΑΙ ΛΑΒΡΑΣ (2009)
Γιασεμί και Αγιόκλημα
Η Αμμόχωστος είναι η Καρδιά μας
Η Κερύνεια είναι το Είναι μας
Η Κατεχόμενη Γη μας η δική μας Ιθάκη…
Αγαπούμε την Αμμόχωστο
Μα πιότερο πονούμε την Κερύνεια
Κι όλο ματώνουμε για τη κατεχόμενη γη μας.
Το γιασεμί σου Αμμόχωστος – θύμηση
Το αγιόκλημα σου Κερύνεια – νόστος
Αναγαλλιάζουν την καρδιά μας
Μυροδρομούν στη ρίζα του κυκλάμινου
Να ποτίσει, να ανθίσει
Το χαμόγελο του Πενταδάκτυλου…
Βαθύκαρδο
Αγαπήσαμε της Αμμοχώστου
Την προαιώνια φωνή της
Της Κερύνειας το μυροκήματο πνεύμα της
Του Πενταδάκτυλου το ακατάλυτο σώμα…
Αναπνέουμε και ζούμε
Με το θαλασσοφίλητο, λεμονάνθιστο
Γιασεμομύριστο τραγούδι της Κύπρου μας…
Αφουγκραζόμαστε το αστείρευτο
Σώφυχο και Βαθύκαρδο
Μοιρολόι της Κατεχόμενης Γης μας…
Οραματιζόμαστε την άγια μέρα εκείνη…
Την ώρα και τη στιγμή…
Τη φευγαλέα αιωνιότητα…
Τους αέρηδες της δροσιάς και της λάβρας
Του αναβρύσματος του νόστου
Της επιστροφής του προσκυνήματος
Της Κατεχόμενης… Λεύτερης Γης μας…
Λυτρωτικόν
Εμείς είμαστε οδοιπόροι
Της χίμαιρας και του ονείρου
Για τούτο και κούραση δεν μας βαραίνει…
Εμείς είμαστε συνοδοιπόροι
Εκείνου του Ιούλη και του Αυγούστου
Για τούτο και η μνήμη δεν μας αφήνει…
Εμείς αφήσαμε τις καρδιές μας
Καταμεσής της Μεσαριάς
Για τούτο και μείναμε παιδιά…
Εμείς κλάψαμε πολύ τους συντρόφους μας
Και τη γη μας
Για τούτο και τους αγαπάμε
Την αγαπάμε πιότερο…
Εμείς νιώθουμε το κλάμα της γης μας
Και των παιδιών της
Για τούτο και δεν μπορούμε – δεν θέλουμε
Να το λησμονήσουμε…
Εμείς κοινωνήσαμε απ’ το γλυφό
Αίμα των συντρόφων μας
Για τούτο και πονάμε, αγαπάμε
Πιότερο τη στέρφα γη μας…
ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΣ ΚΩΜΟΔΡΟΜΟΣ
ΡΙΝΙΣΜΑΤΑ ΨΥΧΗΣ (2016)
Σκοτώσαν τους λεμονανθούς
Ολημερίς στήνουν σταυρούς
τη νύχτα τους σταυρώνουν
μαζεύουν μέρα τους ανθούς
και παν και τους μυρώνουν.
Σταμάτα ν’ ανθίζεις λεμονιά
σταμάτα αυγή να φέγγεις
κι εσύ αστέρι του Νοτιά
σταμάτα πια να βγαίνεις.
Σκοτώσανε τους πελαργούς
που φέρναν τα μαντάτα
σκοτώσαν τους λεμονανθούς
που φώτιζαν τη στράτα.
Ύπνε μην φεύγεις το πρωί
δεν έχει φως η μέρα
φεγγάρι βγες πριν ν’ ακουστεί
του πόνου η φλογέρα.
Εχθροί ντυμένοι φίλοι
Ποιοι είναι τούτοι που μας κρίνουνε,
ποιοι είναι τούτοι που μας σκοτώνουν;
Γιατί τα όνειρα μας τα πνίγουνε
με τις κακίες τους μάς λαβώνουν.
Ποιοι ουρανοί στείλαν τούτα τα σύννεφα
κι έγινε κατάμαυρος ο δικός μας.
Ήρθαν μαζεύτηκαν σαν άγρια Χίμαιρα
ποιος τελικά είναι ο Θεός μας;
Ποιοι είναι τούτοι οι απέναντι μας
που δεν αντέχουνε που γελάμε;
Ποιοι είναι τούτοι οι διπλανοί μας
που δεν αντέχουνε που αγαπάμε;
Μην είν’ οι εχθροί μας ντυμένοι φίλοι
μην είν’ το χαμόγελο μια απλή καμπύλη.
ΜΗΝΑΣ ΠΕΤΡΟΥ
ΕΛΥΤΙΚΑ ΑΛΗΤΙΚΑ (2020)
16 Ιουλίου 1974
Η μάνα μου με είχε αφήσει στη γειτόνισσα για να παίξω με
την κόρη της τη Βασιλική. Το συνήθιζαν για να κάνει η
καθεμιά τους τις δουλειές του σπιτιού. Ήμουν 3μισι χρονών.
Πρέπει να ήταν 16 Ιουλίου του 1974. Όταν βγήκε να με μαζέψει
βρήκε μπροστά της έναν ένοπλο να την απειλεί: γρήγορα μέσα
αλλιώς πυροβολώ!
Πάω απέναντι να φέρω τον γιο μου που την
γειτόνισσαν, είπε η μάνα μου. Να πάεις μέσα αλλιώς πυροβολώ!
είπε το παλουκάρι…
Η μάνα μου προχώρησε αποφασιστικά.
— Αλτ! Αλτ!
— Εγώ εννά πάω να φέρω τον Νάκη μου τσε εσού κάμε ό,τι
θέλεις.
Μαγκωμένος ο πραξικοπηματοτέτοιος έμεινε χάσκωντας κι
η μάνα μου επέστρεψε με τον (Μη-)Νάκη στην αγκαλιά της!
Μη με ξεσυνερίζεστε που τα βάζω με τον φασισμό, αλλά
έχω ακούσματα, αναγνώσματα, γραψίματα ίσως και απωθημένα
βιώματα!
Αν ήταν λίγο πιο μαλάκας δε θα είχα μάνα. Αν δεν υπήρχε
καθόλου ίσως μεγάλωνα στο πατρικό μου. Θα ήξερα τις
τράπεζες από τις διαφημίσεις δε θάχα κι αλληλογραφία μαζί τους.
Κάθε φορά που τους εναντιώνομαι ο ήλιος με καίει λιγότερο·
το φύσημα του αέρα με δροσίζει. «Κύριε όχι μ’ αυτούς! Ας
γίνει αλλιώς το θέλημά σου!»
ΤΟΥΛΑ ΧΑΤΖΗΚΩΣΤΗ
ΕΝΑΣ ΚΟΣΜΟΣ ΠΟΥ ΧΑΘΗΚΕ (2018)
Ένας κόσμος που χάθηκε
Ήταν πολύ δύσκολο το εγχείρημα της ανεύρεσης ενός αξιοπρεπούς διαμερίσματος, όπου θα μετακόμιζαν οι γονείς και οι αδελφές μου. Σ’ έναν χρόνο περίπου βρέθηκε ένα διαμέρισμα στο ισόγειο ενός τριώροφου κτιρίου, που έδινε την αίσθηση σπιτιού, μια και είχε ξεχωριστή δική του είσοδο και αυλή. Βρισκόταν πολύ κοντά στο σπίτι που ήδη έμεναν και έτσι μια μικρή πομπή ξεκινήσαμε όλοι με τα πόδια να πάμε στο νέο σπίτι. Τη γιαγιά Μαρίτσα τη βάλαμε στο τροχοκάθισμα κι εγώ ανέλαβα να τη σπρώχνω, για να μιλούμε και να φανεί ο δρόμος πιο σύντομος. Η γιαγιά θυμωμένη που θα ξαναμετακόμιζε, ξεκίνησε τα δικά της:
«Ο Θεός θα τιμωρήσει τους Τούρκους. Δεν δέχεται ο Θεός τις αδικίες. Στη Μόρφου μας έπρεπε να πηγαίναμε τώρα, όχι σε άλλο σπίτι ξένο. Γιατί να μην μπορούμε να πάμε στο δικό μας σπίτι; Πώς οι μεγάλοι της γης επιτρέπουν αυτά τα πράγματα;»
Ο πατέρας μου δεν μπορούσε να περπατήσει, τον πήραν με το αυτοκίνητο. Ανήμπορος να σκεφτεί και να συνειδητοποιήσει τις δύσκολες καταστάσεις.
Λίγα μόνο λεπτά πέρασαν μέχρι το νέο σπίτι που πηγαίναμε, αλλά μου φάνηκε αιώνας.
Οι γλυκιές αναμνήσεις μού έπνιξαν τον λαιμό, και ξαφνικά είδα τον Πενταδάχτυλο απέναντι μου. Με προκαλούσε η μεγαλοπρέπειά του. Μου θύμισε όλα τα δυσάρεστα που έζησε, που ζήσαμε μαζί του, τον πόλεμο, τις βόμβες, τη φωτιά, τον θάνατο. Δεν τα κατάφερε να γίνει τείχος απόρθητο για τη σωτηρία της Κύπρου.
Καθώς περπατούσαμε, έκλαια για τον κόσμο που χάθηκε. Τον κόσμο τον δικό μου, που ήταν συνάμα και της Κύπρου. Τον κόσμο της ξεγνοιασιάς, της αγάπης, τον κόσμο που σεβόταν τον διπλανό του, που γελούσε, που έλεγε αστεία. Έκλαια για τον κόσμο της Μόρφου, της Βατυλής, της Κερύνειας, που τώρα θα έμενε μόνο στη μνήμη και που έπρεπε να συντηρώ στον νου μου, να μην χαθεί, να μείνει ζωντανός.
Φτάσαμε στο μικρό διαμέρισμα.
— Φτάσαμε, γιαγιά, εδώ θα ζείτε τώρα.
Έριξε μια ματιά τριγύρω η γιαγιά και με όλη τη δύναμη της φωνής της είπε:
— Ας όψονται οι Τούρκοι και ας όψονται οι αίτιοι που μας έφτασαν σ’ αυτό το σημείο!
— Εντάξει, ηρέμησε, γιαγιά. Όλα θα πάνε καλά. Να κι η βεραντούλα που θα σου θυμίζει τη βεράντα μας στη Μόρφου, απάντησα.
Η μητέρα μου, πάντα θετική, είπε:
— Μη στενοχωριέσαι, μάμμα. Στην ατυχία μας σταθήκαμε τυχεροί. Βρήκαμε το μικρό αυτό σπίτι, γύρω μας λίγο πιο κάτω είναι οι συγγενείς μας. Ο Θεός μάς βοήθησε να είμαστε όλοι μαζί, τα παιδιά μας, τα εγγόνια μας… Τι θα πουν οι άνθρωποι που έχασαν τους δικούς τους; Ο Θεός δεν θα μας αφήσει να χαθούμε. Στο τέλος θα γυρίσουμε πίσω στο σπίτι μας. Η Μόρφου μας είναι εκεί και μας περιμένει. Θα γυρίσουμε… θα το δεις.
ΤΕΡΨΑ ΑΓΑΘΟΚΛΕΟΥ-ΠΑΠΑΚΩΣΤΑ
ΕΝΑΣ ΚΥΠΡΙΟΣ ΑΓΝΟΥΜΕΝΟΣ ΣΤΙΣ ΣΤΡΑΤΕΣ ΤΗΣ ΣΜΥΡΝΗΣ (2021)
Κεφ. 7ο Μαρτυρίες Ελληνοκυπρίων αιχμαλώτων
στις φυλακές των Αδάνων (Απόσπασμα)
— Σε κάθε κελί πόσοι περίπου κρατούμενοι είσαστε;
— Γύρω στους είκοσι.
— Και ψέλνατε όλοι μαζί, από όλα τα κελιά;
— Ναι, όλοι μαζί. Ήταν μία παρηγοριά για εμάς να βρισκόμαστε όλοι και να προσευχόμαστε στο Μεγαλοδύναμο να μας βοηθήσει για να επιστρέφουμε πίσω στα σπίτια μας σύντομα· υγιείς και ζωντανοί. Δεν γνώριζε κανείς τι θα του ξημέρωνε και τι τελικά θα του συνέβαινε. Είδαν τα μάτια μας τόσα πολλά…
— Ας ευχόμαστε να έλθουν καλύτερες μέρες για τον ταλαίπωρο τον τόπο μας και σύντομα να κτυπήσουν οι καμπάνες της λευτεριάς. Σας ευχαριστώ πολύ Πάτερ μου και συγνώμη εάν σας κούρασα.
— Δεν με κούρασες καθόλου. Ήταν πολύ ενδιαφέρουσα η συζήτηση που κάναμε. Η αλήθεια είναι κόρη μου, ότι και άλλοι μου ζήτησαν να τους μιλήσω για τις τρομακτικές εμπειρίες μου στις φυλακές των Αδάνων, αλλά δεν απεφάσιζα. Ελπίζω να σε βοήθησα με όσα σου είπα. Σου εύχομαι να γράψεις ένα αξιόλογο βιβλίο και σαν εκπαιδευτικός που είσαι, να διδάσκει στους νέους μας την ιστορία και τα λάθη των παλαιότερων γενεών, για να μην περιπέσουν στα ίδια σφάλματα. Ένας ακόμη λόγος που με ώθησε να σου μιλήσω είναι η πίστη μου, πως η ανθρωπότητα πρέπει επιτέλους να γνωρίσει τις αγριότητες της Τουρκίας απέναντι σε ένα μικρό λαό, που το μόνο που ζητά είναι να ζήσει ήρεμα και δημιουργικά. Κανείς δεν έχει το δικαίωμα να στερεί την ελευθερία και τη δημοκρατία από κανένα. Βέβαια έχουμε και εμείς όπως είπαμε μέγιστη ευθύνη.
Τα πάθη, οι διχόνοιες και τα μίση, έδωσαν την αφορμή που ζητούσε η Τουρκία τόσα χρόνια, για να καταφέρει τη διχοτόμηση του νησιού μας και να
ελέγχει όλη την Κυπριακή Δημοκρατία. Παίξαμε το παιγνίδι της, δυστυχώς και για το λόγο αυτό, είμαστε ασυγχώρητοι. Ας ελπίσουμε ότι θα παραδειγματιστούμε από τώρα και στο εξής και Ελλάδα και Κύπρος και να δημιουργήσουμε μία κοινή πολιτική. Διότι δυστυχώς, ο ελληνισμός δεν ακολούθησε ποτέ τη σωστή τακτική.
Κάθε κυβέρνηση που έρχεται στην εξουσία, εφαρμόζει καινούργια πολιτική απέναντι στο τεράστιο αυτό πρόβλημα, που ονομάζεται Κυπριακό. Οι εκάστοτε ελληνικές κυβερνήσεις «παριστάνουν» τον Πιλάτο. «Η Κύπρος αποφασίζει και η Ελλάδα συμπαρίσταται». Τι κουβέντα είναι αυτή;
Τέτοιες πολιτικές δεν εμπερικλείουν λογική και σοβαρότητα. Γιατί αποποιούνται τις ευθύνες τους; Έλληνες είμαστε όλοι. Η Τουρκία αναμένει την ευκαιρία αιώνες και κάθε τούρκικη κυβέρνηση εφαρμόζει ΜΙΑ, προαποφασισμένη από κοινού και μοναδική πολιτική στο θέμα του Κυπριακού και των Τουρκοκυπρίων. Δεν άγεται και φέρεται από κομματικά συμφέροντα. Ας παραδειγματιστούμε επιτέλους, προτού απολέσουμε όλη τη Μεγαλόνησο. Διότι εκεί θα καταλήξουμε, εάν δεν συνετιστούμε. Λυπάμαι που τα λέω, αλλά οι Τούρκοι είναι εδώ. Στον τόπο το δικό μας. Δεν είναι στην απέναντι όχθη.
Είπε ο αξιολάτρευτος εκείνος ιερέας και έδωσε το χέρι στην συνομιλήτρια του, χαιρετώντας τη με ένα πλατύ χαμόγελο. Και εκείνη φεύγοντας από το λιτό και γεμάτο εικόνες γραφείο του, συλλογίστηκε. «Πόσο δίκαιο είχε σε όλα… Μα σε όλα, όσα μου είπε»!
Τα άρθρα και τα σχόλια που δημοσιεύονται στην ιστοσελίδα μας εκφράζουν αποκλειστικά τους συγγραφείς. Η ιστοσελίδα μας δεν λογοκρίνει τις γνώμες κανενός.
Ακολουθήστε τις ειδήσεις του speaknews.gr στο Google News πατώντας εδώ
