Tης Φανούλας Αργυρού
Με αφορμή τα 13 σημεία τροποποίησης του Συντάγματος επιτέθηκαν κατά των Ελλήνων της Κύπρου παραμονή των Χριστουγέννων 1963, βάσει σχεδίου που αποκαλύφθηκε μάλιστα στο χρηματοκιβώτιο του τότε Τούρκου Υπουργού Γεωργίας, με υπογραφές Κουτσιούκ/Ντενκτάς
Μετά την εγκαθίδρυση της Κυπριακής Δημοκρατίας στις 16 Αυγούστου 1960 οι Tούρκοι της Κύπρου έκαναν ό,τι μπορούσαν να την υπονομεύσουν χρησιμοποιώντας το βέτο που εξασφάλισαν με τις Συμφωνίες Ζυρίχης και Λονδίνου χάρη στις διαπραγματεύσεις που έκανε ο Τούρκος Συνταγματολόγος Δρ Nihat Erim με τους Βρετανούς. Καταψήφισαν το νομοσχέδιο για παράταση του φορολογικού νόμου και στη συνέχεια το νομοσχέδιο περί φόρου εισοδήματος, με αποτέλεσμα να μείνει η Δημοκρατία χωρίς σχετική νομοθεσία για τέσσερα χρόνια…
Στόχος: Η προμελετημένη και κακόβουλη πρόθεσή των να διαλύσουν την ΚΔ και να επιβάλουν τα δύο «ομόσπονδα κράτη», που δεν κατάφεραν οι Βρετανοί να τους εξασφαλίσουν (διχοτόμηση), χάρη στις αμερικανικές αντιδράσεις και τους σύστησαν υπομονή και θα κατόρθωναν τα όσα ζητούσε ο Νιχάτ Ερίμ με… σταδιακές συνταγματικές ρυθμίσεις…
Σχιζοφρενική απαίτηση
Ο Sir Arthur Clark, Βρετανός τότε ΄Υπ. Αρμοστής στη Λευκωσία, από τις 12.2.1963 προειδοποίησε τους ανωτέρους του για το παράλογο των τουρκικών στόχων:
«Οι χωριστοί δήμοι είναι βλακεία και ενωμένο (κράτος) με ικανοποιητικές προφυλάξεις λογική λύση. Ένα ενωμένο κράτος, και πάλι με λογικά μέτρα ασφάλειας για την τουρκική μειονότητα, θα έχει ως αποτέλεσμα μεγαλύτερη ευτυχία και πρόοδο για όλους τους κατοίκους στο νησί, παρά το είδος της σχιζοφρενικής κοντα-ομόσπονδου καθεστώτος λύσης, που φαίνεται να επιδιώκουν κάποιοι πιο εξτρεμιστές Τούρκοι…».
Ο Πρόεδρος Μακάριος, λόγω των σοβαρών προβλημάτων που προέκυπταν πλέον στην ομαλή λειτουργία του κράτους, κατέθεσε πρόταση τροποποίησης του Συντάγματος με δεκατρία σημεία, τα οποία, όμως, συνέταξε σε συνεργασία με τον Ύπατο Αρμοστή της Βρετανίας στην Κύπρο, Sir Arthur Clark. Οι σημαντικότερες αλλαγές αφορούσαν την κατάργηση βέτο, τη μείωση του αριθμού των Τουρκοκυπρίων στη δημόσια υπηρεσία (υπερ-προνόμια με 30% συμμετοχή για μια μειοψηφία του 18%) και την κατάργηση της πρόνοιας για χωριστούς δήμους. Την πρόταση απέρριψαν Τουρκία και Τούρκοι της Κύπρου.
Με αφορμή, λοιπόν, τα 13 Σημεία τροποποίησης του Συντάγματος επιτέθηκαν κατά των Ελλήνων της Κύπρου παραμονή των Χριστουγέννων 1963, βάσει σχεδίου που αποκαλύφθηκε μάλιστα στο χρηματοκιβώτιο του Τούρκου τότε Υπουργού Γεωργίας, με υπογραφές Κουτσιούκ/Ντενκτάς. Και έκτοτε προωθούν μια κακόβουλη και ψεύτικη προπαγάνδα, βιάζοντας την Ιστορία και την αλήθεια, για όσα οι ίδιοι μάς έκαναν, με βάση την ίδια επεκτατική πολιτική της Άγκυρας. Την οποία σχεδίασε στις εκθέσεις* του ο Δρ Νιχάτ Ερίμ κατ’ εντολήν του Τούρκου τότε Πρωθυπουργού Αντνάν Μεντερές και παρέδωσε τον Νοέμβριο και Δεκέμβριο του 1956. Αρχικά για δύο κράτη/διχοτόμηση, όπως συνεχίζουν έκτοτε μέχρι σήμερα. Αλλά με τελικό στόχο την αρπαγή και τουρκοποίηση ολόκληρης της Κύπρου.
Χαρακτηριστικό το δημοσίευμα της «Χαραυγής», 27 Δεκεμβρίου 1963, «Το πεδίο των μεγάλων συγκρούσεων – ΟΜΟΡΦΙΤΑ: ΕΙΧΕ ΜΕΤΑΤΡΑΠΕΙ ΣΕ ΤΟΥΡΚΙΚΟ ΟΧΥΡΟ – Πολυβολεία στους τοίχους και υπόγειες σήραγγες – Συμμετοχή της ΤΟΥΡΔΥΚ – περιγραφή συντακτών μας».
Το τουρκικό έγγραφο για πραξικόπημα
εναντίον της Κυπριακής Δημοκρατίας
Στο βιβλίο του «Τα δύσκολα χρόνια – Αναμνήσεις μιας ζωής», ο πρώην Υπουργός Άμυνας της Κυπριακής Δημοκρατίας και Επαρχιακός Διοικητής Λεμεσού, Χριστόδουλος Βενιαμίν (πέθανε στις 16.11.2016), δημοσίευσε στην ολότητά του το έγγραφο που οι Αρχές της Κυπριακής Δημοκρατίας βρήκαν στο γραφείο του Τουρκοκύπριου Υπουργού Γεωργίας, Fazil Plumer, ο οποίος στη βιασύνη του προφανώς να εγκαταλείψει το γραφείο του, άφησε αριθμό εγγράφων. Ακολουθεί συντομευμένο:
«…Τις Συμφωνίες Ζυρίχης-Λονδίνου δεχθήκαμε ως προσωρινό μεταβατικό στάδιο, αν δεν ήταν έτσι δεν θα τις υπογράφαμε. Με αυτές αναγνωρίσθηκαν σε διεθνές επίπεδο τα δικαιώματα της Τουρκίας επί της Κύπρου… Θα ωφεληθούμε από τα λάθη των Ρωμιών και αφού ετοιμασθούμε καλύτερα, θα περιμένουμε την ημέρα που θα θέλουν να χαλάσουν τις Συμφωνίες, οπότε θα επιτύχουμε την πλήρη ελευθερία μας… Πρέπει να υποστηρίζεται ο αγώνας μας αυτός από πολλούς εσωτερικούς και εξωτερικούς παράγοντες, αλλά πρωτίστως από τη Μητέρα Πατρίδα… Μπορούμε να συνοψίσουμε τα κύρια σημεία ενός τέτοιου σχεδίου ως εξής: Ο Τούρκος Αντιπρόεδρος της Δημοκρατίας θα γίνει δεκτός ως Πρόεδρος της Δημοκρατίας υπό της τουρκικής κοινότητος και θα ιδρυθεί μια κυβέρνηση αποτελούμενη καθαρώς από Τούρκους… Η Μητέρα πατρίς θα αναγνωρίσει αμέσως την κυβέρνηση αυτή… θα ακολουθήσει η επέμβαση της Μητέρας Πατρίδας και εάν υπάρξει ανάγκη θα αναγνωρισθούν αμέσως τα δικαιώματα, ως πολιτών της Δημοκρατίας, εις τους Κυπρίους οι οποίοι είναι εγκατεστημένοι εις Τουρκία… Οι Ρωμιοί θα αντιδράσουν εναντίον των Τούρκων εμπράκτως και έτσι θα αρχίσει ένας αγώνας μεταξύ των δύο Κοινοτήτων και το αποτέλεσμα θα καθορίσει τον αγώνα. Όταν αρχίσει ο αγώνας η τουρκική Κοινότητα, η οποία είναι διεσπαρμένη εις όλη την νήσο, να μαζευτεί εις μίαν ζώνη διά της βίας και να είναι υποχρεωμένη όπως κρατήσει εκείνην τη ζώνη… Εις ποίον μέρος θα ευρίσκεται αυτή η ζώνη, αυτό θα εξαρτηθεί από το στρατηγικό σχέδιο που θα ετοιμάσουν οι ειδικοί… Ενίσχυση των σχέσεων με τη Μητέρα Πατρίδα… Η τουρκική κοινότητα, αφού συμπληρώσει από απόψεως οικονομικής, στρατιωτικής και ηθικής με την πλήρη έννοια της λέξεως αυτές τις προετοιμασίες, θα επωφεληθεί της ευκαιρίας κατά την οποίαν θα δημιουργηθεί μία συνταγματική κρίσης διά τους Ρωμιούς και θα έχει κάποιαν επιτυχία…».
Λευκωσία, 14.9.1963, Δρ Φαζίλ Κουτσιούκ, Αντιπρόεδρος Κ.Δ., Ραούφ Ντενκτάς, Πρόεδρος Τουρκικής Κοινοτικής Συνέλευσης
Η εφημερίδα «Φιλελεύθερος» στα αποκαλυπτικά της δημοσιεύματα τον Φεβρουάριο του 1964 αναφέρθηκε στο συγκεκριμένο έγγραφο στις 21 και 23 Φεβρουαρίου 1964, με τίτλο «Θα μας επεβάλλετο ο τουρκισμός».
Στο δε βιβλίο «Το Κυπριακό πρόβλημα – ιστορική θεώρηση και ανάλυση των τελευταίων εξελίξεων», έκδοση του Γραφείου Τύπου και Πληροφοριών της ΚΔ, 1984 τονιζόταν:
«Τον Δεκέμβριο του 1963 υπήρξε μια πιο δυσμενής αντίδραση από την τουρκική κυβέρνηση – εξέγερση εναντίον του κράτους από την ΤΜΤ (Τουρκική Τρομοκρατική Οργάνωση στην Κύπρο) και απειλές για εισβολή, πράξεις επιθετικότητας από την ίδια την Τουρκία, η οποία χρησιμοποίησε τις προτάσεις του Προέδρου Μακαρίου για τροποποίηση του Συντάγματος για να εφαρμόσει τα προ πολλού ετοιμασμένα σχέδιά της για διχοτόμηση της Κύπρου…».
«Νιου Γιόρκ Χέραλτ Τρίπιουν», 31.12.1963: «Το κυπριακό Σύνταγμα είναι νεκρό», είπε στους δημοσιογράφους ο Δρ Φαζίλ Κουτσιούκ, ο ηγέτης της τουρκικής κοινότητας στη Δημοκρατία. Ερωτηθείς αν ήθελε διχοτόμηση μεταξύ της τουρκικής μειονότητας και της ελληνικής πλειοψηφίας, απάντησε: «Ονομάστε το διχοτόμηση αν θέλετε».
«Η Κύπρος θα μοιραστεί σε δύο κομμάτια, το ένα εκ των οποίων θα ενωθεί με την Τουρκία», ήταν η δήλωση το 1964 του Κεμάλ Σατίρ, πρώην Αντιπροέδρου της Τουρκίας…
Βρετανία: «Έστω και αν εισβάλουν
οι Τούρκοι δεν θα τους σταματήσουμε»
Παράλληλα ο Πρωθυπουργός της Βρετανίας Sir Alec Douglas-Hume στις 31.12.1963 εξέδωσε την πιο κάτω οδηγία προς τον Υπουργό Κοινοπολιτείας που βρισκόταν στην Κύπρο: «…Δεν έχουμε πρόθεση να χρησιμοποιήσουμε τις δυνάμεις μας έστω και αν οι Τούρκοι εισβάλουν και δεν νομίζω με το να μπλοφάρουμε θα μας βοηθήσει…» (Το 1972 το επανέλαβαν και το 1974 το έπραξαν).
Στις 16 Ιανουαρίου 1964, στη σύσκεψη στο Λονδίνο, ο Ραούφ Ντενκτάς απαίτησε γεωγραφική ομοσπονδία και εθελοντική ανταλλαγή πληθυσμών για συγκέντρωση των Τούρκων σε μια περιοχή. Μια μετακόμιση που είχαν ήδη αρχίσει από το 1958, όταν ξεσήκωναν Τούρκους από περιοχές της Πάφου και μετέφερναν τους ανθρώπους στη βόρεια πλευρά της νήσου βάσει του διχοτομικού σχεδίου τους. Το οποίο επέβαλαν δυναμικά αμέσως μετά το πραξικόπημά τους τα Χριστούγεννα 1963 και εγκλώβισαν τους Τουρκοκύπριους στους θύλακες στο βόρειο μέρος της νήσου και δολοφονούσαν όσους δικούς τους δεν συμφωνούσαν…
Στις 24 Ιανουαρίου 1964 ο Υπ. Κοινοπολιτειακών Σχέσεων ενημέρωσε την Ελλάδα ότι οι Τούρκοι της Κύπρου το είχαν ξεκαθαρίσει, δεν δέχονταν τίποτα που να μην προνοούσε γεωγραφικό διαχωρισμό των δύο κοινοτήτων. Στις 3 Ιανουαρίου 1964 δε, το Φόρεϊν Όφις είχε ήδη ξεκινήσει σχέδια για «δύο συνιστώντα κράτη»…
Σημ. Η γράφουσα έζησε τα γεγονότα εκείνα στην κατεχόμενη Νεάπολη Λευκωσίας.
(Πηγές «Αιματηρή Αλήθεια – Bloody Truth» της Κίνησης για Ελευθερία και Δικαιοσύνη στην Κύπρο 2009 , «Διζωνική vs Δημοκρατία» Φανούλας Αργυρού 2019, με πηγές από το Βρετανικό Εθνικό Αρχείο στο Kew του Λονδίνου).
*Η έκθεση Δρος Νιχάτ Ερίμ του Νοεμβρίου 1956 στα βιβλία του κ. Κώστα Ν. Χατζηκωστή «Έξι Προεδρικά Πορτραίτα» /«Επτά Προεδρικά Πορτραίτα».
Ειρήσθω – 21η Δεκεμβρίου 1963 της Τουρκανταρσίας
Του Λάζαρου Μαύρου, «Σημερινή», Δεκέμβριος 2012
ΓΙΑ Ν’ ΑΝΤΙΛΗΦΘΕΙ κανείς επακριβώς την 21η Δεκεμβρίου 1963, κατασκότεινη αιματηρή έναρξη της ένοπλης τουρκικής επίθεσης εναντίον της Κυπριακής Δημοκρατίας και του Ελληνισμού στην Κύπρο, την έκτοτε τιτλοφορούμενη «Τουρκανταρσία 1963-64», θα πρέπει πρωτίστως να έχει μελετήσει τους ίδιους τους Τούρκους. Εκείνους δηλαδή που την σχεδίασαν και μυστικά, μεθοδικά, συστηματικά, υπομονετικά, αποφασιστικά και απαρέγκλιτα την προετοίμαζαν. Με όλες τις διατεταγμένες δυνάμεις του τουρκικού κράτους. Και με τις ασφυκτικά ελεγχόμενες από την Άγκυρα δυνάμεις της τουρκοκυπριακής μειονότητας.
Και την υλοποίησαν με πανέτοιμο γι’ αυτήν: (α) Τον ένοπλο στρατιωτικό βραχίονα του τουρκικού Γενικού Επιτελείου – Γραφείου Ειδικού Πολέμου, από το 1958 στην Κύπρο, ονόματι Τ.Μ.Τ. και: (β) Την πολιτική πτέρυγα του ίδιου Επιτελείου, ονόματι τουρκοκυπριακή ηγεσία, Ραούφ Ντενκτάς και Φαζίλ Κουτσούκ. Οι οποίοι, διά της τρομοκρατίας της Τ.Μ.Τ. είχαν υπό τον απόλυτο έλεγχό τους τη μειονότητα, δολοφονώντας κι εξουδετερώνοντας κάθε διαφωνούντα Τουρκοκύπριο.
ΓΙΑ Ν’ ΑΝΤΙΛΗΦΘΕΙ κανείς πλήρως την αρξάμενη με πυροβολισμούς πριν απ’ τα ξημερώματα του Σαββάτου 21.12.1963 Τουρκανταρσία – με πρώτη νεκρή την άτυχη ιερόδουλη Τζεμαλιέ – θα πρέπει να μελετήσει:
(1) Τις Εκθέσεις Νιχάτ Ερίμ του 1956, που καθόρισαν την έκτοτε Τουρκική Στρατηγική στο Κυπριακό.
(2) Το Επιτελικό «Σχέδιο Επανάκτησης Κύπρου», που εκπόνησε για το Γραφείο Ειδικού Πολέμου ο ταγματάρχης Ισμαήλ Τάνσου.
(3) Πώς αμφότερα τέθηκαν σε μόνιμη εφαρμογή απ’ όλες ανεξαιρέτως τις τουρκικές κυβερνήσεις, εκλελεγμένες και πραξικοπηματικές, κεμαλικές και ισλαμικές.
(4) Πώς η τουρκική τακτική, Άγκυρας και τ/κ ηγεσίας, μεθόδευε διαρκώς την αξιοποίηση κι εκμετάλλευση της ελληνικής (ελλαδικής και κυπριακής) ανεπάρκειας, την ανυπαρξία ελληνικής στρατηγικής, ώστε να προωθεί βήμα-βήμα την «Επανάκτηση Κύπρου».
ΕΝΑ ΠΟΛΥ χρήσιμο βιβλίο, που συνοψίζει όλ’ αυτά και, πλάι στα γεγονότα, παραπέμπει και σε διαφωτιστικότατες γι’ αυτά τουρκικές πηγές, έγγραφα, αναφορές και βιβλία, εξέδωσε τον Μάρτιο 2009 στα ελληνικά και στ’ αγγλικά, η «Κίνηση για Ελευθερία & Δικαιοσύνη στην Κύπρο», με τίτλο «Αιματηρή αλήθεια – Βloody truth».
ΓΙΑ Ν’ ΑΝΤΙΛΗΦΘΕΙ όμως ο καθένας πόσο σημαντική είναι και σήμερα η υπενθύμιση και η διαρκής μελέτη της Τουρκανταρσίας 1963-64, θα πρέπει να μη λησμονείται, ούτε για ένα δευτερόλεπτο ότι: Και τότε και έκτοτε αδιαλείπτως και τώρα, παραμένει αναλλοίωτη η τουρκική Στρατηγική Επανάκτησης της Κύπρου. Διαρκώς μεθοδεύουσα και μονίμως καραδοκούσα ν’ αξιοποιεί την ημετέραν ανεπάρκεια και τα δικά μας Ηττημένα Μυαλά…
