Κύπρος 1η Απριλίου 1955

Γράφει η Τέρψα Αγαθοκλέους-Παπακώστα*

Ο Ελληνισμός της Κύπρου κάθε χρόνο την 1^η Απριλίου, γιορτάζει την έναρξη του απελευθερωτικού αγώνα της Ε.Ο.Κ.Α. εναντίων των Άγγλων αποικιοκρατών.

Μετά τους Ρωσωτουρκικούς πολέμους και την ήττα της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας από τους Ρώσους, η Μ. Βρετανία για να  επιτύχει το στόχο της, δηλαδή να ελέγχει την Ανατολική Μεσόγειο και ιδιαίτερα τη διώρυγα του Σουέζ, ζήτησε από το Σουλτάνο να της παραχωρήσει την Κύπρο με τη δικαιολογία ότι, επιθυμούσε να εμποδίσει την κάθοδο των Ρώσων στην Ανατολική Μεσόγειο, πράγμα το οποίο εξυπηρετούσε τα συμφέροντα και του ίδιου του Σουλτάνου. Έπειτα από σκληρές διαπραγματεύσεις, ο Σουλτάνος παραχώρησε το 1878 τη Μεγαλόνησο  στους Βρετανούς υπό μορφή «μισθώματος», τίμημα βεβαίως που απομυζούσαν οι Βρετανοί από τον Κυπριακό λαό, κατόπιν σκληρής και απάνθρωπης φορολογίας.

Οι Ελληνοκύπριοι, καθόλη τη διάρκεια της Αγγλοκρατίας, κατέφυγαν σε διάφορους αγώνες και διαμαρτυρίες, για να αποκτήσουν την ελευθερία τους και να πετύχουν την «Ένωση» με τη Μητέρα Ελλάδα. Τον Ιανουάριο του 1950, η εκκλησία της Κύπρου, διοργάνωσε δημοψήφισμα με στόχο την απελευθέρωση και την Ένωση. Το 95,7% των Κυπρίων, ψήφισαν υπέρ  του αιτήματος αυτού. Το Λονδίνο όμως, όπως ήταν φυσικό, απέρριψε το δημοψήφισμα. Τότε οι Ελληνοκύπριοι, μη έχοντες άλλη επιλογή, αναγκάστηκαν να καταφύγουν στον ένοπλο αγώνα της Ε.Ο.Κ.Α. [ Εθνική Οργάνωση Κυπρίων Αγωνιστών ], ο οποίος ξεκίνησε τη δράση του την 1^η Απριλίου 1955.

Ο όρκος της Ε.Ο.Κ.Α., ο οποίος υπογράφτηκε από τα πρώτα δώδεκα μέλη της οργάνωσης στην Αθήνα, αποτελείτο μόλις από 48 λέξεις. Αρχηγός της Ε.Ο.Κ.Α. υπήρξε ο Κύπριος στην καταγωγή, συνταγματάρχης Γεώργιος Γρίβας «Διγενής» και πολιτικός αρχηγός ο Πρώτος Πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας, Αρχιεπίσκοπος Μακάριος ο Γ΄

Η έναρξη του απελευθερωτικού αγώνα των Κυπρίων εναντίον των Άγγλων κατακτητών, ξεκίνησε τις πρωινές ώρες της 1^ης Απριλίου 1955, με επιθέσεις σε κυβερνητικά κτίρια, αστυνομικούς σταθμούς, στο ραδιοφωνικό σταθμό Κύπρου και στο βρετανικό στρατόπεδο της Αμμοχώστου.                                                       

Κατά τη διάρκεια του απελευθερωτικού αγώνα της Ε.Ο.Κ.Α. ο οποίος διήρκεσε από το 1955 έως το 1959, αμέτρητο αίμα χύθηκε και πότισε τα ιερά χώματα της Κύπρου. Οι Άγγλοι φανέρωσαν ότι χειρότερο και απάνθρωπο είχαν στη ψυχή  και που δεν το χωρά ανθρώπινος νους. Οι Κύπριοι όμως δεν πτοήθηκαν και ούτε δείλιασαν μπροστά στα βρετανικά τανκς, γράφοντας ένα καινούργιο έπος του 1821 και του 1940, σαν γνήσιοι Έλληνες. Αμέτρητα παλληκάρια, όπως ο μαθητής Ευαγόρας Παλληκαρίδης, οδηγήθηκαν στις Βρετανικές αγχόνες και βρίσκονται σήμερα θαμμένα στα «Φυλακισμένα Μνήματα». Εκεί όπου χιλιάδες επισκέπτες καθημερινά εναποθέτουν μερικά λουλούδια στον τάφο τους και απονέμουν φόρο τιμής σε αυτούς, οι οποίοι θυσίασαν τη ζωή τους για την Ελευθερία του τόπου τους.

Ο Σταυραετός του Μαχαιρά και Υπαρχηγός της Ε.Ο.Κ.Α. Γρηγόρης Αυξεντίου, πολέμησε μόνος του 1,500 Άγγλους στρατιώτες, οι οποίοι για να τον εξουδετερώσουν, αναγκάστηκαν να ρίξουν βενζίνη από ελικόπτερο στο κρησφύγετο του και να τον κάψουν ζωντανό, επειδή αρνήθηκε να παραδοθεί.

Ο απελευθερωτικός αγώνας των Ελληνοκυπρίων έληξε με τις συνθήκες της Ζυρίχης και του Λονδίνου το 1960, κατά τις οποίες η Κύπρος ανακηρύχτηκε ανεξάρτητο κράτος, με την επωνυμία «Κυπριακή Δημοκρατία» και με τρεις εγγυήτριες δυνάμεις, την Ελλάδα, την Αγγλία και την Τουρκία.

Ο αγώνας και η αιματοχυσία των Κυπρίων, δεν κατάφεραν δυστυχώς να πετύχουν το στόχο της Ένωσης της Κύπρου με την Ελλάδα. Και κάτι ακόμη πιο φοβερό, πιο απάνθρωπο συνέβην, λίγα χρόνια αργότερα. Ένας Αττίλας ρήμαξε τα ιερά χώματα της κυπριακής γης, βυθίζοντας την στον πόνο, το δάκρυ και το αίμα. Ένας Αττίλας από την Ανατολία, ήρθε και έστησε το θρόνο του στην πιο ψηλή κορφή του ηρωικού Πενταδάκτυλου, απειλώντας συνεχώς ότι, θα καταλάβει όλο το νησί. Ένα μόνο θα του λέγαμε σήμερα όλοι οι απανταχού Έλληνες.

«Ας μην λησμονεί  ότι, η Κύπρος δεν ΞΕΧΝΑ. Οι ψυχές των παλληκαριών της Ε.Ο.Κ.Α. του 1955, αιωρούνται πάνω από τα σκλαβωμένα χώματα, έτοιμες να τον κατασπαράξουν. Η φωνή του Ευαγόρα Παλληκαρίδη ακούγεται μέσα από το μνήμα του, δίνοντας θάρρος και κουράγιο σε κάθε σκλαβωμένο.

          Θα πάρω μια ανηφοριά

          θα πάρω μονοπάτια

Να βρω τα σκαλοπάτια

          που παν στη λευτεριά

*Εκπαιδευτικός και συγγραφέας