της Ελένης Χατζηγεωργίου*
Πριν από 50 περίπου χρόνια, στις 20 Ιουλίου 1974, ημέρα Σάββατο, χαράματα, μας ξύπνησαν τα τουρκικά αεροπλάνα που άνανδρα και χωρίς καμμιά προειδοποίηση άρχισαν να πλήττουν πρώτα τις εγκαταστάσεις ραντάρ στο Τρόοδος και στην συνέχεια το στρατόπεδο της ΕΛΔΥΚ (Ελληνική δύναμη Κύπρου). Εικοσιδύο μόλις χρόνων κοριτσάκι, τελειόφοιτος φοιτήτρια του ΕΜΠ, έχοντας μόλις δυο μέρες στο πατρικό μου βρίσκομαι σε μια εμπόλεμη κατάσταση… μιας άνισης και απίστευτης μάχης μεταξύ ενός Γολιάθ με έναν μικρό Δαυίδ. Οι σειρήνες να ηχούν δαιμονισμένα, το Ραδιοφωνικό Ίδρυμα Κύπρου ανάμεσα στα εμβατήρια και τα συνθήματα να μεταδίδει πολεμικά ανακοινωθέντα. Η πίστη του λαού για την άμυνα του τεράστια, η πίστη για την νίκη βαθιά ριζωμένη στην ελληνική ψυχή του.
Οι δρόμοι γέμισαν με το χακί με τους εφέδρους, σαν τρέχουν να καταταγούν στις μονάδες τους για να πολεμήσουν για την άμυνα και λευτεριά της πατρίδας τους. Η συγκίνηση τεράστια με τις μάνες, τις γυναίκες, τις αδελφές να αποχαιρετούν τα παλικάρια τους δίνοντας τους την ευχή για καλό βόλι γεμάτες περηφάνεια για τους άντρες των σπιτιών τους που έμειναν πιστοί στον πανάρχαιο όρκο των Αθηναίων οπλιτών…«υπεράνω όλων η πατρίς».
Δυστυχώς η Τουρκία, (κάτι που θα έπρεπε να είναι αναμενόμενο) εκμεταλλευόμενη το άφρων πραξικόπημα της Χούντας των Αθηνὠν, εναντίον του νομίμου προέδρου της Κύπρου Αρχιεπισκόπου Μακαρίου εισέβαλε στις 15 Ιουλίου 1974 πάνοπλη, με αεροπλάνα, πλοία και δυνάμεις ξηράς που κατάφερε να αποβιβάσει στο Πέντε Μίλι της Κερύνειας και άρχισε να σκορπά το θάνατο και την καταστροφή. Την εισβολή η Τουρκία την αιτιολόγησε στηριζόμενη λέει σε σχετικό άρθρο των συνθηκών Ζυρίχης-Λονδίνου και των συνθηκών εγγυήσεως όπου οι τρεις εγγυήτριες δυνάμεις Μεγάλη Βρετανία, Ελλάδα και Τουρκία αναλαμβάνουν την υποχρέωση να διαφυλάττουν την συνταγματική τάξη στο νησί.
Με την μόνη διαφορά ότι πουθενά σε κανένα άρθρο της συνθήκης εγκαθίδρυσης της Κυπριακής Δημοκρατίας, δεν δίνει το δικαίωμα σε καμιά από τις τρεις εγγυήτριες χώρες για μονομερή στρατιωτική επέμβαση στο νησί, αλλά ούτε και για παραμονή των στρατευμάτων της μετά την αποκατάσταση της συνταγματικής τάξης. Απεναντίας στο άρθρο 2 της Συνθήκης Εγγυήσεως προβλέπει: Η Ελλάς, το Ηνωμένον Βασίλειον και η Τουρκία, λαμβάνουσαι υπό σημείωσιν τας υποχρεώσεις της Δημοκρατίας της Κύπρου τας καθιερουμένας υπό του άρθρου 1, αναγνωρίζουν και εγγυώνται την ανεξαρτησίαν, την εδαφικήν ακεραιότητα και την ασφάλειαν της Δημοκρατίας της Κύπρου ως και την κατάστασιν πραγμάτων την καθιερωθείσαν υπό των θεμελιωδών άρθρων του Συντάγματός της. Αναλαμβάνουν επίσης την υποχρέωσιν όπως απαγορεύσουν, καθόσον εξαρτάται εξ αυτών, πάσαν δραστηριότητα έχουσαν ως σκοπόν να ευνοήση αμέσως ή εμμέσως τόσον την ένωσιν της Δημοκρατίας της Κύπρου με πάν άλλο Κράτος όσον και την διχοτόμησιν της Νήσου.
Αν κάποιος έχει παραβιάσει πλήρως την Συνθήκη της Ζυρίχης αλλά και τις συνθήκες που την ακολουθούν, είναι η ίδια η Τουρκία. Η οποία χρησιμοποιώντας την πρόταση του τότε προέδρου της Κύπρου Μακαρίου Γ!, στους Τουρκοκύπριους εταίρους, για τροποποιήσεις στο σύνταγμα της Κύπρου, που έμεινε γνωστή ως τα 13 σημεία, υποκίνησε την αποχώρηση των Τουρκοκυπρίων από την Κυβέρνηση και με τον δικό της τρόπο, (σε αυτό είναι μάνα, πρέπει να της το αναγνωρίσουμε) με γεγονότα προβοκάτσιας ξεκίνησε την Τουρκανταρσία στις 24 Δεκεμβρίου 1963.
Η Τουρκία παρανόμως όλα αυτά τα χρόνια μέχρι την τουρκική εισβολή στο νησί μας, τροφοδοτούσε με σύγχρονα όπλα τους Τουρκοκύπριους και τους εκπαίδευε με Τούρκους αξιωματικούς. Δημιούργησαν τουρκοκυπριακούς θύλακες στους οποίους η Κυπριακή Δημοκρατία δεν είχε κανένα έλεγχο. Δυστυχώς η Τουρκία δεν αρκέστηκε μόνο σ’αυτήν την ομπρέλα προστασίας των Τουρκοκυπρίων, αλλά έφτασε στο σημείο τον Αύγουστο του 1964 να εισβάλει στο νησί με την αεροπορία της και να βομβαρδίζει για τρεις μέρες την αιματοβαμμένη Τηλλυριά με τις απαγορευμένες βόμβες ναπάλμ.
Ένα κακό προηγούμενο ο βομβαρδισμός της Τηλλυριάς, όπου η Ελλάδα και η Βρετανία ως εγγυήτριες δυνάμεις δεν αντέδρασαν για να σταματήσουν τα τουρκικά βομβαρδιστικά. Ο περιβόητος ΟΗΕ ο Οργανισμός Ηνωμένων Εθνών, που υποτίθεται ότι ιδρύθηκε μετά τον Β΄ Παγκόσμιο πόλεμο για προστασία των μικρών λαών, δεν επέβαλε καμιά κύρωση στην Τουρκία, σαν απλός θεατής, με τους στρατιώτες του πολλές φορές να μεταφέρουν όπλα και μηνύματα στους Τουρκοκύπριους ανταρσίες στους Τουρκοκυπριακούς θήλακες. Πολλές οι περιπτώσεις αυτές όπως οι Σουηδοί Οηέδες που συνελήφθησαν να μεταφέρουν όπλα που παράνομα έφερε τουρκικό καράβι στα Κόκκινα Τηλλυριάς, στην κωμόπολη Λεύκα, ένα μεγάλο τουρκοκυπριακό θύλακα πλησίον της Μόρφου, ενώ άλλος ειρηνευτής, Βρετανός συνελήφθει να μεταφέρει στρατιωτικές διαταγές από τον Τούρκο Διοικητή του θυλάκου της Μανσούρας προς το στρατιωτικό διοικητής της Λευκωσίας.
Για να μην μιλήσουμε για τον ρόλο των ειρηνευτών στρατιωτών κατά την διάρκεια της τουρκικής εισβολής στο νησί, αλλά και του ίδιου του οργανισμού που ήταν ο μεγάλος απόντας. Όσον για τον 6ο Αμερικανικό στόλο είχε στήσει μια ομπρέλα αποτροπής οποιασδήποτε βοήθειας στο νησί από την Ελλάδα. Βλέπετε τα σχέδια των Αμερικανών άλλαξαν, μεσολάβησε πολύ καιρός άλλωστε, 10 ολόκληρα χρόνια από τον Ιούλιο 1964 που η Τουρκία ήταν έτοιμη να εισβάλει και πάλι στην Κύπρο, μάλιστα τα πλοία της ήταν ήδη στα ανοικτά της Κερύνειας, αλλά ο τότε πρόεδρος της Αμερικής Λύντον Τζόνσον κάλεσε σε αυστηρό ύφος τον Ισμέτ Ινονού να πάρει τα πλοία του και να φύγει πράγμα που έκανε, αλλά συνέχισε να προκαλεί και έτσι τον Αύγουστο του 1964 βομβαρδίζει την Τηλλυριά και στις 15 Ιουλίου 1974 κάνει την πρώτη φάση της στρατιωτικής εισβολής στην Κύπρο την οποία ολοκληρώνει με την 2η φάση της εισβολής στις 14 Αυγούστου 1974.
Δυστυχώς όλα αυτά έγιναν με την ανοχή των Αμερικανών και Βρετανών όπως αποδεικνύουν σήμερα έγγραφα της εποχής των υπουργείων Εξωτερικών ΗΠΑ και Βρετανίας τα οποία αποδεσμεύονται μετά την πάροδο κάποιων χρόνων. Οι ρόλοι των τότε αρχών Ελλάδας και Κύπρου σκοτεινοί και προδοτικοί πολλές φορές. Τα λάθη, οι παραλείψεις και τα εγκλήματα κατά του αιματοβαμμένου νησιού μας μεγάλα και διαχρονικά. Πρώτο μεγάλο λάθος: η υπογραφή της συνθήκης της Ζυρίχης και αποδοχή της συμμετοχής σ’αυτήν της Τουρκίας ως συνομιλητή και ρυθμιστή από την κυβέρνηση Κωνσταντίνου Καραμανλή, τον Αρχιεπίσκοπο Μακάριο και τους Συμβούλους του που πήγαν μαζί του για να δώσουν άποψη για τη συμφωνία. Εμείς οι ίδιοι ανοίξαμε τους ασκούς του Αιόλου αποδεχόμενοι ρυθμιστικό ρόλο της Τουρκίας στο Κυπριακό, ένα ρόλο που η Τουρκία απώλεσε με τη Συνθήκη της Λωζάνη, όπου αποδέχθηκε ότι έχασε κάθε δικαίωμα ή απαίτηση για την Κύπρο.
Είναι γνωστός σήμερα ο ρόλο που διαδραμάτισε ο Άγγλος Πρεσβευτής στην Αθήνα το 1955 και η κυβέρνηση της Μεγάλης Βρετανίας στην εξέλιξη των αιματηρών γεγονότων των Σεπτεμβριανών στην Κωνσταντινούπολη για να εκβιαστεί η Ελλάδα να αποδεχτεί την συμμετοχή της Τουρκίας σε τριμερή διάσκεψη για το «Κυπριακό» ενώ βρισκόταν σε εξέλιξη ο απελευθερωτικός αγώνας της ΕΟΚΑ. Δεύτερο μεγάλο λάθος η απόσυρση της Ελληνικής Μεραρχίας από το νησί, αφήνοντας το κυριολεκτικά απροστάτευτο. Όταν ήταν η Μεραρχία η περιοχή στο Πέντε Μίλι που έγινε η απόβαση ήταν απόρθητη, άλλωστε αυτή ήταν η θέση που είχε τις περισσότερες πιθανότητες να επιλεγεί από την Τουρκία ως χώρος αποβατικός σύμφωνα με τον τότε ναυτικό διοικητή Κύπρου. Σωρεία τα λάθη διαχρονικά με μέγιστο λάθος και έγκλημα το άφρων πραξικόπημα των Συνταγματαρχών στις 15 Ιουλίου 1974. Τεράστια λάθη τακτικής και άμυνας, λάθη πολιτικά που μας έφτασαν σήμερα 50 χρόνια μετά να έχει επιτελεστεί ένα τεράστιο έγκλημα κατά του κυπριακού λαού. Χιλιάδες νεκροί και ιδίως άμαχοι, 1619 αγνοούμενοι, 200,000 πρόσφυγες στην ίδια τους την χώρα, χιλιάδες οι τραυματίες, 25,000 εγκλωβισμένοι στην ηρωική Καρπασία, βιασμοί, λεηλασίες και καταστροφή της θρησκευτικής και πολιτιστικής μας κληρονομιάς.
Το 37% της κυπριακής γης εξακολουθεί να είναι κατεχόμενο, τοπωνύμια μετατρέπονται σε τουρκικά, χιλιάδες Τούρκοι έποικοι μεταφέρονται και εγκαθίστανται στο νησί, σε μια προσπάθεια της Τουρκίας για εκτουρκισμό της κατεχόμενης γης μας. Στις 14 Νοεμβρίου 1983 επιχειρεί την διχοτόμηση του νησιού, ιδρύοντας την αποκαλούμενη Τουρκική Δημοκρατία της Βόρειας Κύπρου. Ένα κράτος έκτρωμα το οποίο μόνο η Τουρκία έχει αναγνωρίσει μέχρι σήμερα και φυσικά αυτή το συντηρεί για δικούς της λόγους. Βέβαια τα τελευταία χρόνια μετά την ένταξη της Κύπρου στην Ευρωπαϊκή Ένωση το 2004, οι «φίλοι και εταίροι μας», έδωσαν δεκάδες εκατομμύρια ευρώ για την ανάπτυξη των κατεχομένων χρησιμοποιώντας ως λόγο την δήθεν «απομόνωση» των Τουρκοκυπρίων.
Το μεγαλύτερο έγκλημα που έχει συντελεστεί στο νησί μου, που εμάς τους Έλληνες της Κύπρου μας θλίβει βαθύτατα είναι η απαξίωση όλων για το νησί και τον λαό μας και μας τρομάζει το πώς οι ελαστικές συνειδήσεις ντόπιων και ξένων απαξιούν σήμερα για το γεγονός ότι στο νησί μας έχουμε παράνομη εισβολή και κατοχή και ζητούν από εμάς να συμπεριφερθούμε ως μοντέρνοι πολίτες και να δεχτούμε τα τετελεσμένα της τουρκικής εισβολής στο νησί μας, αποδεχόμενοι την απαράδεκτο λύση της Διζωνικής Δικοινοτικής Ομοσπονδίας που παραβιάζει κάθε αρχή δικαίου του ΟΗΕ και της Ευρωπαϊκής Ένωσης, βάζοντας για πάντα πλέον την Τουρκία ως ρυθμιστή στην Κύπρο, αποδεχόμενοι όλα τα τετελεσμένα της τουρκικής εισβολής στην κατεχόμενη γη μας και δίνοντας της το δικαίωμα να βάλει νόμιμα πλέον το πόδι της και στις ελεγχόμενες από την Κυπριακή Δημοκρατία περιοχές.
Έτσι πέρασαν και περνούν δεκαετίες, χρόνια ολόκληρα να συζητούν Ελληνοκύπριοι και Τουρκοκύπριοι, υποτίθεται γιατί στην ουσία απέναντι είναι η Τουρκία, την επίλυση του λεγόμενου «Κυπριακού προβλήματος», θέλοντας να μας πείσουν ότι δεν υπάρχει πλέον εισβολή και κατοχή στην Κύπρο. Η κατοχή όμως είναι εδώ, όπως και ο τουρκικός κατοχικός στρατός , αλλά και οι Τούρκοι έποικοι. Είναι ακόμα εδώ τα συρματοπλέγματα της ντροπής, ο ξεριζωμός, οι εγκλωβισμένοι μας στην ηρωική Καρπασία και οι 1619 αγνοούμενοι ζητούν ακόμη την δικαίωση τους. Είναι ακόμη εδώ οι τουρκικές σημαίες, που εξακολουθούν να μολύνουν τους τόπους μας. Η δική μας απάντηση στις τεράστιες φωτιζόμενες τουρκικές σημαίες στον ηρωικό Πενταδάκτυλο, στους αγνοούμενους αλλά και στους ηρωικούς νεκρούς μας είναι το: ΔΕΝ ΞΕΧΝΩ και ΑΓΩΝΙΖΟΜΑΙ.
*Πρόεδρος Συλλόγου Κυπρίων Ξάνθης
Τα άρθρα και τα σχόλια που δημοσιεύονται στην ιστοσελίδα μας εκφράζουν αποκλειστικά τους συγγραφείς. Η ιστοσελίδα μας δεν λογοκρίνει τις γνώμες κανενός.
Ακολουθήστε τις ειδήσεις του speaknews.gr στο Google News πατώντας εδώ
