Αφιέρωμα-Συνέντευξη Δημήτρης Ι. Μπρούχος
Η Μαίρη Δούτση, μια διαρκώς ανερχόμενη ερμηνεύτρια της νεότερης γενιάς, με τη χαρακτηριστική της εκφραστική ευαισθησία, με την εμπειρία της από τις πολλές και σημαντικές μέχρι σήμερα συνεργασίες της και κυρίως με την καλλιτεχνική της συνέπεια και το ήθος της που την ξεχωρίζουν, προτείνει με τη φωνή της τραγούδια που ταυτίζεται μαζί τους… Ταιριάζοντάς τα σ’ ένα μπουκέτο ρυθμών και ήχων, σε ένα πλούσιο ρεπερτόριο, μας παρασύρει σε ένα μουσικό ταξίδι αναπόλησης αλλά και μέθεξης στη διαχρονία εικόνων, συναισθημάτων και λόγου.
Γεννημένη και μεγαλωμένη στη Νάουσα Ημαθίας, είναι πτυχιούχος του τμήματος Χημείας του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, κάτοχος μεταπτυχιακού τίτλου σπουδών του Τμήματος Χημείας στον Τομέα Χημικής Τεχνολογίας και μέλος της Ομάδας Δυναμικών Πολυφασικών Συστημάτων (Multiphase Dynamics Group). Έκανε τα πρώτα της βήματα στη μουσική παρακολουθώντας μαθήματα πιάνου. Από το 1998 μέχρι το 2002, λαμβάνοντας μέρος σε μαθητικούς αγώνες παραδοσιακού τραγουδιού, απέσπασε συνολικά έξι πρώτα βραβεία με κριτική επιτροπή τον Χρόνη Αηδονίδη και τη Δόμνα Σαμίου. Από το 1999 μέχρι το 2006 υπήρξε μέλος της Χορωδίας του Ωδείου Νάουσας, υπό τη διεύθυνση του Δημήτρη Παρόλα. Παρακολούθησε μαθήματα κλασικού τραγουδιού με την Ελένη Νατσάκου και φωνητικής τεχνικής με την Εύη Σιαμαντά.
Επαγγελματικά με το τραγούδι ασχολείται από το 2004, ξεκινώντας ως μέλος του συγκροτήματος “Δάρνακες”, πραγματοποιώντας συναυλίες στην Ελλάδα και το εξωτερικό.
Με δεκαοχτώ πετυχημένες δισκογραφικές συμμετοχές, ήδη από το 2005 μέχρι σήμερα, εμφανίζεται σε επιλεγμένους χώρους, πλαισιωμένη από καταξιωμένους μουσικούς, υποστηρίζοντας ένα ρεπερτόριο της ελληνικής και της διεθνούς μουσικής σκηνής με παραλλαγές, διασκευές και μουσικές πρωτοτυπίες.
Κυρία Δούτση, είκοσι χρόνια με τη μουσική, με το τραγούδι,με «ηχηρές» συνεργασίες, στον αντίποδα των σπουδών σας στην «πολύτιμη» επιστήμη της Χημείας. Βαθιά μέσα σας, πού γέρνει η ζυγαριά;Νομίζω ότι το ταλέντο των «Ζυγών» είναι να βρίσκουν ισορροπίες. Στη δική μου περίπτωση έχω στη μία πλευρά της ζυγαριάς την επιστήμη και στην άλλη την τέχνη. Η επιστήμη ακονίζει το μυαλό και η τέχνη θρέφει την ψυχή μου. Αυτό συμβαίνει από τότε που ήμουν μαθήτρια του σχολείου, οπότε δε γνωρίζω αν μπορώ πια να τα διαχωρίσω, καθώς το καθένα με ξεκουράζει και μου δίνει ώθηση να ασχοληθώ με το άλλο.
Τα τελευταία «πολλά» χρόνια, αφού σας αγκάλιασε το κοινό της Νάουσας και της Ημαθίας γενικότερα, όσο και της Θεσσαλονίκης, διαγράφετε μια επιτυχημένη πορεία όχι μόνο στην Ελλάδα αλλά και στο εξωτερικό, με ιδιαίτερα προσεγμένες επιλογές και διακριτές συνεργασίες. Τι αποκομίζετε από την εμφάνισή σας κάθε φορά; Σε κάθε μου εμφάνιση απολαμβάνω την αλληλεπίδραση με το κοινό. Δε με ακούνε μόνο. Τους ακούω κιόλας. Τους νιώθω. Μου δείχνουν τι πήγε καλά, τι έγινε σωστά και μου μαθαίνουν τι χρειάζεται ακόμα διόρθωση, τι μπορεί να βελτιωθεί και τι θα πρέπει να απορριφθεί. Το μαγικό είναι ότι όλα αυτά γίνονται χωρίς λέξεις! Δεν έχει σημασία σε ποιο μέρος του κόσμου βρίσκεσαι και ποια είναι η μητρική γλώσσα των ακροατών. Η μουσική γίνεται πια η κοινή γλώσσα. Η αλληλεπίδραση με το κοινό μέσω της μουσικής νομίζω ότι είναι από τα πιο έντονα και δυνατά συναισθήματα.
Υπάρχουν κάποιοι δημιουργοί ή και συνάδελφοί σας ερμηνευτές, που θεωρείτε ότι έπαιξαν καθοριστικό ρόλο στην εξέλιξή σας; Σαφέστατα και υπάρχουν! Θεωρώ πως η πρόοδος στη μουσική ως επάγγελμα, πέρα από προσωπική μελέτη και εργασία, χρειάζεται την ομάδα. Προσωπικά είχα την τύχη να βρεθώ δίπλα σε αξιόλογους ανθρώπους που με στήριξαν, μου δίδαξαν, με σύστησαν και με βοήθησαν να εξελιχθώ. Οι καθηγητές μου Δημήτρης Παρόλας και Εύη Σιαμαντά έβαλαν τις βάσεις και στη συνέχεια ακολούθησαν ο Κώστας Φαλκώνης, ο Δημήτρης Μπρούχος, ο Μίμης Πλέσσας, ο Κωνσταντίνος Βελλιάδης, ο Κώστας Μακεδόνας, η Ελένη Τσαλιγοπούλου, ο Ιεροκλής Μιχαηλίδης, ο Κώστας Καλδάρας, ο Κώστας Λειβαδάς, ο Δημήτρης Μπάσης και άλλοι. Ξεχωριστά θα ήθελα να αναφέρω τον Παναγιώτη Ανδρεάδη που μου εμπιστεύτηκε το τραγούδι του «Νότες μαγικές» στο Φεστιβάλ Τραγουδιού Θεσσαλονίκης. Τέλος, δε θα μπορούσα να παραλείψω όλους τους συναδέλφους μουσικούς που με αντέχουν, με βοηθούν, με διορθώνουν και μου δίνουν κίνητρο να γίνομαι καλύτερη.
Οι εμφανίσεις σας σε τηλεοπτικές εκπομπές, πόσο νομίζετε ότι επηρέασαν τη δημοφιλία σας; Την επηρέασαν πολύ και θετικά. Κακά τα ψέματα η τηλεόραση είναι ένα μέσο που βρίσκεται σε κάθε σπίτι και παρακολουθείται από ένα μεγάλο αριθμό ανθρώπων, τους οποίους δεν έχουμε τρόπο να τους προσεγγίσουμε μέσα από τα live. Θα ευχόμουν απλώς να δινόταν περισσότερος χώρος και χρόνος σε νεότερους καλλιτέχνες. Με δυο τραγούδια μπορεί κανείς να κερδίσει θετικά σχόλια, αλλά δεν προλαβαίνει να συστηθεί ουσιαστικά στο κοινό και είναι κρίμα, γιατί οι νεότεροι καλλιτέχνες νομίζω πως μπορούν να εκπλήξουν θετικά το κοινό.
Πόσο εύκολο ή πόσο δύσκολο είναι σήμερα για ένα νέο τραγουδιστή να κάνει καριέρα; Δε θα προσπαθήσω να το κρύψω: είναι τρομερά δύσκολο! Χρειάζεται πολλή υπομονή, πολλή επιμονή, γερό στομάχι και αντοχές. Οι δισκογραφικές εταιρείες δεν υπάρχουν πια και αυτές που υπάρχουν στηρίζουν απλώς τα εμπορικά τους ονόματα. Οι εταιρίες παραγωγής δουλεύουν με ήδη γνωστά ονόματα που εγγυημένα θα τους φέρουν κόσμο και έσοδα. Οι δημόσιοι φορείς κατασπαταλούν χρήμα σε καλλιτέχνες της αρεσκείας και της εύνοιάς τους. Οι συνθέτες, παλεύοντας κι αυτοί να κάνουν γνωστά τα κομμάτια τους, δεν τα αναθέτουν σε νέους τραγουδιστές. Τα ραδιόφωνα παίζουν λίστες επ’ αμοιβή. Η εργασία έχει περιοριστεί σε δύο μέρες με μικρά μεροκάματα. Το διαδίκτυο κάνει μεν πιο εύκολη την αναζήτηση νέων τραγουδιών ή καλλιτεχνών, αλλά δε δίνει το χρονικό περιθώριο να καταξιωθεί κάποιος. Όλα τα παραπάνω είναι αληθινά και μας γεμίζουν πίκρα. Παρόλα αυτά πάνω στη σκηνή χαμογελάμε γιατί η μουσική, οι συνάδελφοι και το κοινό, με ένα καλό λόγο ή ένα σιγανοτραγούδισμα μαζί μας, μάς δίνουν τη δύναμη να συνεχίσουμε μια μέρα ακόμη.
Ποιο πιστεύετε ότι είναι το μέλλον του τραγουδιού, με δεδομένο ότι η «δισκογραφία» με τη μορφή που γνωρίζαμε, έχει προ πολλού πάψει να υφίσταται; Το τραγούδι και η μουσική υπάρχουν από αρχαιοτάτων χρόνων. Πάντα οι ωραίες μελωδίες, οι στίχοι και οι ερμηνείες έβρισκαν και θα βρίσκουν το δρόμο τους προς τις καρδιές των ανθρώπων. Απλά τώρα χρειάζεται περισσότερος χρόνος. Η διαδρομή από τη γέννηση ενός τραγουδιού μέχρι τη στιγμή που θα φτάσει στο κοινό είναι μεγαλύτερη. Χρειάζεται ο δημιουργός να έχει το κεφάλαιο για να γίνει ένας δίσκος (ηχογραφήσεις, δημιουργικά, προώθηση), να ξεχωρίσει το κομμάτι στο διαδίκτυο, στη συνέχεια να περάσει στα ραδιόφωνα και από εκεί στη μεγαλύτερη μερίδα του κοινού. Ελπίζω πως σύντομα τα εμπόδια αυτά θα ξεπεραστούν γιατί έχουμε ανάγκη το καλό τραγούδι και την καλή μουσική.
Ποια είναι τα μελλοντικά καλλιτεχνικά σας σχέδια;
Δισκογραφικά συμμετέχω με ένα τραγούδι με τίτλο «Πουλιά του χωρισμού» στο δίσκο του δημιουργού Κώστα Τηλαβερίδη και παράλληλα ετοιμάζω ένα προσωπικό δίσκο με επανεκτελέσεις αγαπημένων μου λαϊκών τραγουδιών. Όσον αφορά στις ζωντανές εμφανίσεις, βρίσκομαι κάθε Πέμπτη Παρασκευή και Σάββατο στο Garcon Brasserie στη Θεσσαλονίκη και έχω δρομολογήσει πολύ όμορφες μουσικές παραστάσεις για το καλοκαίρι. Με ιδιαίτερη χαρά περιμένω να συμμετάσχω και πάλι στο «Ελληνικό Ορατόριο για το Χαλασμό», ένα έργο σε ποίηση Δημήτρη Μπρούχου και μουσική Δημήτρη Παπαδημητρίου, εμπνευσμένο και γραμμένο για τον Χαλασμό της Νάουσας το 1822, που φέτος συμπληρώνονται 200 χρόνια. Με ιδιαίτερη μάλιστα συγκίνηση, καθώς η Νάουσα είναι η γενέθλια πόλη μου.
Τελικά… Μουσική ή Χημεία; Μουσική. Είναι το παρελθόν μου, το παρόν και – ελπίζω – το μέλλον μου. Είναι οι σκέψεις, οι λέξεις, τα συναισθήματα, τα όνειρα, οι στιγμές, οι άνθρωποί μου. Τη βρήκα και με βρήκε και εύχομαι να πορευόμαστε μαζί για πολλά χρόνια ακόμη.
Τελικά, όπως αποδεικνύεται άλλη μια φορά, σημασία έχει να βάζεις στόχους και να τους πετυχαίνεις. Να εξασκείσαι στο … μακριά και να ασκείσαι στο… κοντά. Να πορεύεσαι με όραμα και να λειτουργείς με συνέπεια, με συνέχεια και με ευγνωμοσύνη. Τρία στοιχεία που καθορίζουν τους άξιους και τους ικανούς, που σιγανά και ταπεινά σμιλεύουν την τέχνη τους και την προσφέρουν απλόχερα, χωρίς τυμπανοκρουσίες, σε μια κοινωνία που μπορεί να εξαντλείται στη μετριότητα, που ταυτόχρονα όμως μπορεί να διακρίνει την ποιότητα. Η Μαίρη Δούτση, όπως φαίνεται, ως … «πολλά υποσχόμενη», καταξιωμένη όμως στους συνεργάτες και στο κοινό της, θα μας απασχολεί για καιρό, γιατί πολύ απλά, κάνει όνειρα.
Και υπάρχει άραγε κάτι πιο σημαντικό, από το να επιμένεις και να αντέχεις να κυνηγάς το όνειρό σου;…
ΔΗΜΗΤΡΗΣ Ι. ΜΠΡΟΥΧΟΣ
Τα άρθρα και τα σχόλια που δημοσιεύονται στην ιστοσελίδα μας εκφράζουν αποκλειστικά τους συγγραφείς. Η ιστοσελίδα μας δεν λογοκρίνει τις γνώμες κανενός.
Ακολουθήστε τις ειδήσεις του speaknews.gr στο Google News πατώντας εδώ
