Του Δημήτρη Ι. Μπρούχου
Ποιητή, συγγραφέα και Σύμβουλου Επικοινωνίας
Το «κρυφτούλι» ανάμεσα στις εκάστοτε θεσμικές εξαγγελίες και τη «γραφειοκρατική» κωλυσιεργία του συστήματος, παράγει ανέκαθεν αναποτελεσματικότητα.
Μια κατάσταση ολίγον χάους, με τα φιλόδοξα κάθε φορά σχέδια της Κεντρικής Εξουσίας ή της Αυτοδιοίκησης να μένουν στα λόγια, με συνέπειες που αντανακλούν στη λειτουργικότητα και στη βιωσιμότητα της πόλης. Μιας πόλης, που έχει καταγραφεί στο συλλογικό υποσυνείδητο ως Συμβασιλεύουσα, Συμπρωτεύουσα, Νυφούλα του Θερμαϊκού, Φτωχομάνα, Προσφυγομάνα και με πολλούς άλλους συναισθηματικούς προσδιορισμούς, πλην καταδικασμένη στο ημίφως ενός περιθωρίου, που την καθιστά αδύναμη να αντιδράσει δυναμικά, πολύ περισσότερο να διεκδικήσει αυτά που δικαιούται για την ίδια και για τους ανθρώπους της, ως η δεύτερη σε μέγεθος πόλη της χώρας, με ότι αυτό συνεπάγεται.
Ο Σεπτέμβρης είναι παραδοσιακά ο μήνας της Θεσσαλονίκης. Ο μήνας της Δ.Ε.Θ., (αναπόσπαστο κομμάτι της, μαζί με την ομιλία του εκάστοτε πρωθυπουργού), με εκατοντάδες χιλιάδες επισκεπτών να συρρέουν, δίνοντάς της ζωή και ενεργοποιώντας την αγορά της. Ο μήνας, που άλλοτε οι δρόμοι πλημμύριζαν με γαλάζιες ποδιές (ένδειξη έναρξης της σχολικής περιόδου), καθώς και της αναμονής της παρουσίασης των νέων τάσεων της ελληνικής μουσικής, στη διοργάνωση του θρυλικού Φεστιβάλ Ελληνικού Τραγουδιού.
Δυστυχώς όμως, λίγο πιο πέρα από τη γραφικότητα των παραπάνω εικόνων, εσμός άλυτων προβλημάτων συσσωρεύεται, με άπειρες εκκρεμότητες να λιμνάζουν δύσοσμα. Διάχυτη παντού η αποφορά ενός Τίποτα, που ακολουθεί τις πομπώδεις ρήσεις.
Το εντυπωσιακό βέβαια, είναι ότι οι… «νοικοκυραίοι» (και καλά…), της πόλης, ιδρυματοποιημένοι από πολλών ετών (ίσως και από πάντα), «αγρόν αγοράζουν» και «περί άλλων τυρβάζουν», λες και δεν θέλουν να διαταραχτεί η πελατειακή τους σχέση με το εκάστοτε γκουβέρνο, λες και τα προβλήματα για τα οποία οι ίδιοι κατά μόνας ή εν κλειστώ διαρρηγνύουν τα ιμάτιά τους, λύνονται μεμιάς, πίσω από μια πολιτική επίσκεψη και μια γραβάτα… Και οι συλλογικοί φορείς και οι άνθρωποι της αγοράς και οι εργαζόμενοι και οι μικρομεσαίοι, που βιώνουν στο πετσί τους τον… «μαυρογιαλουρισμό», την κοροϊδία και την ανακολουθία μεταξύ θεωρίας και πράξης, ως ψεκασμένοι, ηρέμως παρακολουθούν τα τεκταινόμενα από απόσταση αναγνώστη.
Σε μια Θεσσαλονίκη λοιπόν, που τελικώς τίποτα δεν αλλάζει, πείθοντάς μας οι τοπάρχοντες για το αντίθετο, προτάσσοντας μια πραγματικότητα που μόνο εκείνοι φαίνεται ότι βλέπουν, ο χρόνος για τα μεγάλα έργα μετατίθεται από 10ετία σε 10ετία. Και παρά το ότι έχουν όλα χιλιοειπωθεί, αυτί δεν ιδρώνει.
Ο πολιτισμός εξαντλείται σε μερικές ψιλογιορτούλες (καλά που βρέθηκε η Παλιγγενεσία πέρυσι και η Μικρασιατική καταστροφή φέτος, δίνοντας πάτημα για μερικά πολιτιστικά… άλλοθι, ο τουρισμός καλά κρατεί με τους τουρίστες περιορισμένου βαλαντίου που αδυνατείς να ξεχωρίσεις την προέλευσή τους, που περιφέρονται ασκόπως με ένα μπουκάλι νερό στο χέρι (κι αυτό από τα all inclusive), ενώ θα έπρεπε ο θεματικός τουρισμός (αθλητικός, θερμαλιστικός, θρησκευτικός, ιστορικός, λογοτεχνικός, μουσικός, πολεμικός, συλλεκτικός, συνεδριακός, στρατιωτικός, φιλοτελικός κ. ά.), να αποτελεί οργανωμένα και συστηματικά την κύρια έλξη επισκεπτών, την έξοδο από τον μονοχνωτισμό, τη μύηση σ’ έναν κοσμοπολιτισμό και τη βασική πηγή εσόδων για την πόλη.
Για να μη μιλήσουμε για τα άπειρα «γιοφύρια της Άρτας», που παρακολουθούν στωικά την αλληλοδιαδοχή των κυβερνήσεων και τις εναλλαγές ρόλων στην Αυτοδιοίκηση, περιμένοντας την ολοκλήρωσή τους…
Μια ελπίδα φαίνεται σαν φως στο βάθος του τούνελ και αυτή δεν είναι άλλη από το όραμα της ανάπλασης του Χώρου της Δ.Ε.Θ. Ενός χώρου 180 στρεμμάτων, που το 60%, με το νέο Διεθνές Εκθεσιακό Κέντρο που θα προκύψει, θα αποτελέσει έναν οικονομικό κόμβο για τη Μεσόγειο και τη Νοτιοανατολική Ευρώπη. Και το υπόλοιπο 40% , δηλαδή 60 περίπου στρέμματα θα περιλαμβάνουν ανοιχτό χώρο πρασίνου, κατάλληλο για αναψυχή και υπαίθριες πολιτιστικές εκδηλώσεις, μεταβάλλοντας θετικά τις περιβαλλοντικές ισορροπίες της Θεσσαλονίκης.
Ένα όραμα, που θα αναδείξει τον γερασμένο χώρο της σε «πνεύμονα» για τους πολίτες και τους επισκέπτες, καθώς η μελέτη που εκπονήθηκε περιλαμβάνει τις πιο σύγχρονες εξελίξεις, υλοποιώντας μια βιοκλιματική κατασκευή υψηλής αισθητικής, με σεβασμό στο περιβάλλον, την πόλη και τον άνθρωπο, ενσωματώνοντας αρμονικά το όραμα φορέων και πολιτών, για τη Θεσσαλονίκη του μέλλοντος. Μια Θεσσαλονίκη, με πρωταγωνιστικό ρόλο στα Βαλκάνια και (γιατί όχι;) ΚΑΙ στην Ευρώπη, που τα επόμενα λίγα χρόνια, θα καμαρώσουμε και θα απολαύσουμε…
Μέχρι τότε, η Θεσσαλονίκη, η πόλη που κουβαλάμε στο κύτταρό μας και στην καρδιά μας, παραμένει ένα μεγάλο και μόνιμο στοίχημα για όλους μας. Τι λέτε, θα το κερδίσουμε;…
Τα άρθρα και τα σχόλια που δημοσιεύονται στην ιστοσελίδα μας εκφράζουν αποκλειστικά τους συγγραφείς. Η ιστοσελίδα μας δεν λογοκρίνει τις γνώμες κανενός.
Ακολουθήστε τις ειδήσεις του speaknews.gr στο Google News πατώντας εδώ
