Ο Γιώργος Κιμούλης δεν χρειάζεται συστάσεις, αλλά πρόσφατα, από τη Θεσσαλονίκη και το θέατρο Αμαλία, νιώσαμε όλοι και όλες την ανάγκη να ξανασυστηθούμε μαζί του. Η «Συνάντηση» είναι ένα έργο που ήταν απολύτως κατάλληλο για κάτι τέτοιο, αλλά και η αφορμή για μια ευρύτερη συζήτηση…
Όλο αυτό το έργο μοιάζει σαν να είναι μια ανακεφαλαίωση αγωνιών και σκέψεων ενός καλλιτέχνη…
Έτσι είναι. Βεβαίως τα συμπεράσματα που μπορεί να βγάλει ο θεατής τον ενδιαφέρουν ακόμη κι αν δεν είναι καλλιτέχνης. Είναι η ιστορία ενός ηλικιωμένου χορογράφου που έχει αποσυρθεί από την ενεργό δράση και δέχεται την επίσκεψη ενός ζευγαριού και σταδιακά ο χορογράφος έρχεται αντιμέτωπος με ένα καλά κρυμμένο κατά τη γνώμη του μυστικό…
Το παρελθόν επιστρέφει…
Ο Σαίξπηρ λέει ότι το παρελθόν είναι πρόλογος και ότι δεν μπορεί κανείς ουσιαστικά να το κρύψει. Ειδικά στην παράσταση, ο συγγραφέας πάει λίγο πιο βαθιά καταλήγοντας ότι και αυτό αφορά και το τώρα.
Και η μοναξιά;
Η μοναξιά είναι ο περιβάλλων χώρος μας, μας προξενεί απομόνωση κι εμείς το αποδεχόμαστε και όχι μόνο το αποδεχόμαστε, αλλά παρουσιάζουμε και τη δική μας επιλογή. Αυτό είναι το ένα θέμα. Το άλλο θέμα είναι κατά πόσο αυτή η αίσθηση της απομάκρυνσης από ο,τιδήποτε το συλλογικό. Στον άνθρωπο έχει εμφανιστεί η έννοια της ατομικότητας και τον οδηγεί σχεδόν σε μία καταστροφή. Ο άνθρωπος εναντιώνεται και καταστρέφει το ατομικό, πράγμα το οποίο δεν συμβαίνει σήμερα και βλέπουμε ένα κίνημα από τις ταυτότητες μέχρι τις ατομικές ελευθερίες. Όλα αυτά τα θέματα ο συγγραφέας τα παρουσιάζει χρησιμοποιώντας το εργαλείο της κωμωδίας στο μεγαλύτερο μέρος του έργου. Αυτό είναι πολύ έξυπνο από τη μεριά του συγγραφέα, γιατί κρύβει πίσω του την τραγωδία που έλεγαν παλιά.
Ας μείνουμε λίγο σ’ αυτό που είπατε σχετικά με το παρελθόν και το αποτύπωμά του στο παρόν. Πιστεύετε ότι το παρελθόν παίζει πάντα τέτοιο ρόλο στις αποφάσεις που παίρνουμε;
Είναι αδιανόητο οι άνθρωποι να αντιμετωπίζουν το μέλλον τους με τα σύνεργα του παρελθόντος. Το παρελθόν δεν διορθώνεται, το παρελθόν δεν μπορεί να το αλλάξει ο άνθρωπος. Πολλές φορές παλεύει στον μέλλοντα χρόνο για να διορθώσει το παρελθόν, αλλά και το μέλλον του… Πρέπει να ζούμε μαζί με αυτό αναγκαστικά και όχι να προσπαθούμε να το διορθώσουμε. Η συνάντηση του έργου είναι όχι μόνο με τους άλλους, αλλά και με τον ίδιο μας τον εαυτό και την πορεία μας μέχρι τον καθένα ξεχωριστά.
Είναι και μία συνάντηση με τον δικό σας εαυτό ίσως; Και με την πορεία σας όλα αυτά τα χρόνια στο θέατρο;
Δεν θα το έλεγα… Τα έργα που παίζουμε δεν έχουνε σχέση με μας, με τη δική μας ζωή… Ένας καλλιτέχνης, σκηνοθέτης ή ηθοποιός, στην πραγματικότητα συναντάται με το σύνολο του έργου, δηλαδή με αυτό που το έργο με απλά λόγια θέλει να πει.
Γυρίζετε και μια ταινία, τον Γλάρο…
Ναι, πήρα την απόφαση την περίοδο της πανδημίας, Όταν είδα ότι κινδυνεύει το ζωντανό θέαμα, η συνάντηση του ζωντανού ανθρώπου με ζωντανούς ανθρώπους και αποφάσισα τα περισσότερα έργα που έχω παίξει να τα κάνω ταινίες. Θα ακολουθήσουν και άλλες ταινίες, όχι τηλεοπτικές …
Άρα θα περιμένουμε όλα τα μεγάλα έργα που έχετε παίξει και τους σπουδαίους ρόλους που έχετε υποδυθεί να τα δούμε στον κινηματογράφο;
Μακάρι είναι κάτι που το θέλω πολύ…
Πιστεύετε ότι ο πολιτισμός έχει επιστρέψει σε κάποιου είδους κανονικότητα στο θέατρο και στον πολιτισμό, μετά τη πανδημία;
Όλο αυτό πιστεύω ότι έχει επηρεάσει πολύ, έχει ξεκινήσει μια άλλου είδους κανονικότητα και δεν είναι υπερβολή να πει κανείς ότι έχει αρχίσει να μεταλλάσσεται ο ίδιος ο ανθρωπολογικός τύπος. Είναι το πώς αντιμετωπίζει την έννοια της συλλογικότητας, την έννοια της ατομικότητας, πώς προστατεύει το άτομο. Προϊόντος του χρόνου αν δεν δημιουργηθεί ένα είδος αντίστασης από τους ανθρώπους, είναι πιθανόν να κινδυνεύσουν αυτές οι ζωντανές συναντήσεις. Δηλαδή αυτό που ζήσαμε με την τηλεκπαίδευση είναι ένας κίνδυνος για τη συλλογική εκπαίδευση. Αυτό που ζήσαμε με την έννοια της απομάκρυνσης, χρειάζεται μία αντίσταση, αντίσταση πραγματική όμως, όχι αντίσταση ως παράσταση media. Με μια τέτοιου είδους αντίσταση ουσιαστικά κάνεις τον άλλον να ρθει να συναντηθεί μαζί σου, είναι ακόμα μία έξοδος…
Η απάντηση σ αυτήν την απομόνωση είναι και η κατά μόνας πολιτιστική απόλαυση, όπως οι βιντεοσκοπημένες παραστάσεις;
Είναι ένα άλλο πράγμα αυτό που λέτε! Το θέατρο είναι ένας ζωντανός άνθρωπος που παρακολουθεί έναν άλλο ζωντανό άνθρωπο, αυτό είναι πάνω απ’ όλα το θέατρο…
Όλη αυτή την αντίδραση με το σχετικό προεδρικό διάταγμα πώς τη βλέπετε;
Δεν χωράει αμφιβολία ότι πρέπει να αποσυρθεί. Αλλά είναι ζήτημα που κρατάει 20 και παραπάνω χρόνια και αυτή είναι η στιγμή που πρέπει να αλλάξει. Θα μου πείτε γιατί δεν αντιδράσαμε 20 χρόνια τώρα; Αυτό είναι το δικό μας λάθος! Έχει αργήσει πάρα πολύ μία ανώτερη καλλιτεχνική Σχολή Καλών Τεχνών που όλο το λέμε και όλο αναβάλλεται. Το οποίο βεβαίως θέλει πολύ μεγάλη σκέψη και οργάνωση από τους ανθρώπους που γνωρίζουν το αντικείμενο. Γιατί δημιουργούνται κάποιες επιτροπές από ανθρώπους που δεν γνωρίζουν το αντικείμενο και μετά εμφανίζονται και τα λάθη…
Τα άρθρα και τα σχόλια που δημοσιεύονται στην ιστοσελίδα μας εκφράζουν αποκλειστικά τους συγγραφείς. Η ιστοσελίδα μας δεν λογοκρίνει τις γνώμες κανενός.
Ακολουθήστε τις ειδήσεις του speaknews.gr στο Google News πατώντας εδώ
