Παμπίνα Κοντέα «Πατρίδα του καλλιτέχνη είναι οι ψυχές των ανθρώπων, εκεί κατοικεί και ανήκει»

Παρουσίαση-Συνέντευξη: Δημήτρης Ι. Μπρούχος

 

Μια από τις πιο χαρακτηριστικές φωνές της νεότερης γενιάς, με τη δωρικότητα της εκφραστικής ερμηνείας της σε όλα σχεδόν τα είδη του τραγουδιού, διεκδικεί φιλόδοξα μια θέση δίπλα στις μεγάλες γυναικείες φωνές που άφησαν ιστορία…

Γεννημένη και μεγαλωμένη στη Λάρνακα της Κύπρου από γονείς πρό-σφυγες, από το κατεχόμενο χωριό Κοντέα της επαρχίας Αμμοχώστου, μυήθηκε στη μουσική και το τραγούδι από τον ψάλτη πατέρα της, παίρ-νοντας ταυτόχρονα μαθήματα κλασικής κιθάρας, σολφέζ, θεωρίας μουσι-κής, καθώς και μαθήματα βυζαντινής μουσικής, σπουδάζοντας στη συνέ-χεια στο Πανεπιστήμιο Frederick Institute of Technology Audio Visual Communication. Γνωστοί και διακεκριμένοι συνθέτες την ξεχώρισαν και της εμπιστεύτηκαν τραγούδια τους και τους δικαίωσε. Όπου εμφανίστη-κε, απέσπασε ενθουσιώδεις κριτικές. Σημαδεμένη από ένα καλοκαίρι που δεν γνώρισε, μας ταξιδεύει με τη φωνή της σε μέρες καλύτερες για την πατρίδα της, που ευελπιστεί –όπως όλοι άλλωστε- πως θα ’ρθούν…

 

  • Κύπρος-Γενέθλια γη… Τούτες οι μέρες του Ιουλίου, ταυτισμένες με την εισβολή, τον πόλεμο και το θάνατο, ασφαλώς θα είναι και για σας ιδιαίτερες, καθώς η οικογένειά σας έχει ζήσει το δράμα του ξεριζωμού. Πόσο εξακολουθεί το τραύμα να μοιάζει νωπό και πόσο επηρέασε τη διαμόρφωση της προσωπικότητάς σας;

Απ.:

Ο πόλεμος και η προσφυγιά μας έχει σημαδέψει για πάντα τόσο εμένα όσο και την οικογένεια μου αγαπητέ κύριε Μπρούχο. Μπορεί να έχω γεννηθεί μετά τα τραγικά αυτά γεγονότα της Κύπρου μας αλλά με τον καημό του πατέρα μου και της μητέρας μου, έχω μεγαλώσει. Τον καημό της επιστροφής. 48 χρόνια  συμπληρώνονται φέτος από την Εισβολή και κανείς μας δε γνωρίζει τι μέλλει γενέσθαι. Έλεγε ο πατέρας μου κάθε χρόνος που περνάει λειτουργεί εναντίον μας και εις βάρος μας. Οι μνήμες μας είναι νωπές και πεισματικές.  Οι γονείς μου μόλις είχαν παντρευτεί και ούτε ένα χρόνο δεν πρόλαβαν να χαρούν και να ζήσουν στο σπίτι τους, που με τόσο κόπο και θυσίες έκτισαν και αναγκάστηκαν να το εγκαταλείψουν τον τραγικό Αύγουστο του 1974. Η μητέρα μου ετοιμόγεννη. Τρεις μέρες μετά τον ξεριζωμό τους, φέρνει στον κόσμο ένα κοριτσάκι που δεν κατάφερε να επιζήσει. Ο θυμός για την Κατοχή, ο πόνος, το άδικο, οι δυσκολίες και οι συνθήκες επιβί-ωσης ήταν αναπόσπαστο κομμάτι της ζωής μας με αποκορύφωμα τον ξαφνικό θάνατο του πατέρα μου, που το όνειρο του «γυρισμού» στις ρίζες του έμεινε ανεκπλήρωτο. Πιστεύω άλλη τροπή θα είχε πάρει η πορεία της ζωής μας αν…

Σαφώς και έχει επηρεάσει και έχει αφήσει ανεξίτηλα σημάδια στην ψυχή μου κι αυτό αποτυπώνεται και στον τρόπο που ερμηνεύω.

 

  • Επικρατεί η άποψη ότι ο καλλιτέχνης δεν έχει πατρίδα,

           ότι ανήκει σε όλον τον κόσμο. Η έννοια «πατρίδα», τι 

           σημαίνει για σας;

Απ:

Πατρίδα του καλλιτέχνη είναι οι ψυχές των ανθρώπων, εκεί «κατοικεί» και ανήκει. Η Τέχνη δεν έχει σύνορα.

Σκοπός της είναι να σώζεις τις ψυχές των ανθρώπων. Η πατρίδα για μένα είναι ιερή λέξη. Το Πατρίς-γαία. Η γη των πατέρων μας και των προγόνων μας. Η πατρίδα μας είμαστε εμείς, η μνήμη μας η προσωπική. Όπου κι αν βρίσκεσαι, όπου κι αν πας την κουβαλάς πάντα μαζί σου.

 

 

  • Εδώ και μια 15ετία, αποκτήσατε φανατικούς θαυμαστές και φίλους, τόσο στην Κύπρο, όσο και στην Ελλάδα. Τι έχετε από-κομίσει από τις σημαντικές σας συνεργασίες και από την αγάπη του κόσμου;

Απ:

Αισθάνομαι πολύ τυχερή για όλες τις μέχρι τώρα συνεργασίες μου.

Ξεχωρίζω τη συνεργασία μου με την εκπομπή «Στην υγεία μας ρε

παιδιά», η οποία έπαιξε καθοριστικό ρόλο στην πορεία μου και με

βοήθησε πολύ τα τελευταία  επτά χρόνια να με γνωρίσει περισσό-

τερος κόσμος, μέσα από τις ζωντανές μου εμφανίσεις. Είμαι ευγνώ-

μων στην κυρία Βίκυ Λάσκαρη, παραγωγό της εκπομπής και τον α-

ξέχαστο σύζυγο της Βασίλη Λάσκαρη,που με πίστεψαν απ’την πρώ-

τη στιγμή… Και βέβαια, νιώθω ευλογημένη για την αγάπη και τη

στήριξη που εισπράττω από τον κόσμο… Του οφείλω ένα μεγάλο

«ευχαριστώ»…

 

 

 

 

  • Υποστηρίζετε με τον ίδιο  επαγγελματισμό και συνέπεια όλα  

 όσα επιλέγετε και ερμηνεύετε. Ωστόσο, θα υπάρχουν ασφαλώς

 κάποια που σας αγγίζουν περισσότερο. Όπως και κάποιοι 

 συνθέτες, που θα χαρακτηρίζατε «αγαπημένους». Μιλήστε μας  

 λίγο για όλα αυτά…

Απ:

Η μουσική για μένα είναι μία. Δεν μου αρέσει να βάζω ταμπέλες στα τραγούδια. Σίγουρα υπάρχουν καλά και κακά τραγούδια. Και όταν λέω καλά, εννοώ με προσεγμένο στίχο και άρτια μελωδία.

Υπηρετώ με την ίδια αγάπη και πάθος όλα τα τραγούδια. Ωστόσο

υπάρχουν κάποια, που με αγγίζουν περισσότερο.

Συγκινούμαι ιδιαίτερα όταν αποδίδω τραγούδια κοινωνικού και πολιτικού περιεχομένου, όπως και τραγούδια ερωτικά. Είχα τη χαρά και την τιμή να συνεργαστώ με αξιόλογους συνθέτες και στιχουργούς ( Γιώργο Κριμιζάκη, Γιώργο Χατζηνάσιο, Σταύρο Σιδερά), με τους οποίους μετράω χρόνια φιλίας και συνεργασίας.

Ιδιαιτέρως με τον Σταύρο Σιδερά, που τον θεωρώ μέντορά μου, ο ο-

ποίος μου χάρισε την τελευταία δισκογραφική μου δουλειά με τίτλο:

«Δον Κιχώτη του Θερβάντες», που κυκλοφόρησε από τη Minos-

EMI/Universal. Φέτος υπογράφει τους στίχους στο… «Λάθος»,

ένα καινούργιο τραγούδι σε μουσική του μοναδικού και αγαπημέ-

νου μου Γιώργου Χατζηνάσιου.

Είχα επίσης την τύχη να συνυπάρξω με σημαντικούς τραγουδιστές

(Μαίρη Λίντα, Σταμάτη Κόκοτα, Άγγελο Διονυσίου, Μιχάλη Χατζη-

γιάννη κ.ά.). Μόνο πολύτιμες γνώσεις και εμπειρίες αποκομίζει

κανείς από σπουδαίες συνεργασίες.

 

  • Τελικά το τραγούδι για σας είναι επάγγελμα, διέξοδος ή αποστολή;

Απ:

Το τραγούδι για μένα είναι διέξοδος. Ο λόγος που ζω και αναπνέω, Γενικά είμαι ένας άνθρωπος πολύ μοναχικός και εσωστρεφής που μέσα απ’ το τραγούδι μου δίνεται η ευκαιρία να εκφραστώ. Όσα δε μπορούν να ειπωθούν, μπορούν να τραγουδηθούν. Νιώθω  μιαν απίστευτη ελευθερία, γαλήνη και παρηγοριά τραγου-δώντας. Σκοπός μου είναι να μεταφέρω το συναίσθημά μου στις καρδιές των ανθρώπων. Αυτό που κάνω, είναι αυτό που αγαπώ…

 

Η Παμπίνα Κοντέα, θα συνεχίσει να μας απασχολεί για καιρό, καθώς υπηρετεί με ήθος, αρχές και αξίες, το τραγούδι, στη διαχρονικότητά του. Βαθιά μέσα της θα υπάρχει πάντα μια αμυχή, που θα επουλωθεί, όταν ο πυρσός στο άγαλμα της Ελευθερίας στη Λευκωσία θα ανάψει. Μέχρι τότε, θα αγγίζει το μέσα μας, με κάθε σπάσιμο της φωνής της. Αυτό δεν χαρακτηρίζει άλλωστε τον αληθινό καλλιτέχνη;…

 

ΔΗΜΗΤΡΗΣ  Ι. ΜΠΡΟΥΧΟΣ

 

*Φωτογραφία: Τάσος  Ήρωας


Τα άρθρα και τα σχόλια που δημοσιεύονται στην ιστοσελίδα μας εκφράζουν αποκλειστικά τους συγγραφείς. Η ιστοσελίδα μας δεν λογοκρίνει τις γνώμες κανενός.

Ακολουθήστε τις ειδήσεις του speaknews.gr στο Google News πατώντας εδώ

Προηγούμενο άρθροΝ. Αναστασιάδης: Η θλιβερή επέτειος να είναι η τελευταία με το νησί μας μοιρασμένο
Επόμενο άρθροΝεκρή η αρκούδα που χτυπήθηκε από αυτοκίνητο στην Εγνατία – Βίντεο από τη σύγκρουση

ΑΦΗΣΤΕ ΜΙΑ ΑΠΑΝΤΗΣΗ

εισάγετε το σχόλιό σας!
παρακαλώ εισάγετε το όνομά σας εδώ