Άρθρα

Ως ζωντανό κύτταρο της Θεσσαλονίκης, το Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο πορεύεται αλληλένδετα με την ιστορία και την εξέλιξη της πόλης και των κατοίκων της....

Η δικιά μου Θεσσαλονίκη… Η Βυζαντινή Συμβασιλεύουσα … Η πόλη της καρδιάς μου… Η γενέθλια πόλη… Θα μπορούσα να συνεχίσω τον ανεξάντλητο κατάλογο των προσδιορισ-μών, επιχειρώντας να αποδώσω ανάγλυφα τη μορφή της, ως γνήσιος «μπαγιάτης» (δηλαδή βέρος Σαλονικιός), ανακαλώντας στη μνήμη μου....

Η Θεσσαλονίκη είναι η μοναδική πόλη της πατρίδας μας, που έχει πάνω από 23 αιώνες διαρκούς και σημαντικής παρουσίας...

Είναι αδιανόητο να μιλήσεις για το παρόν, και, κυρίως, για  το στρατηγικό μέλλον μιας πόλης,  χωρίς να έχεις στραμμένο  το βλέμμα και στο παρελθόν...

Φθινόπωρο! Το διπλό τζάμι θολώνει. Και το πλήρωσα ένα κάρο λεφτά «που να πάρει»! Ή θα το αντικαταστήσω ή θα συνηθίσω στη θέα αυτής της ασχήμιας. Προς το παρόν, ίσως, το ανοίξω…

Γράφει ο Στέργιος Μήτας Από την εξέγερση του 1843 για τη διεκδίκηση συντάγματος, την εδραίωση καθολικής ψηφοφορίας (για άρρενες) το 1864, έως την αρχή της δεδηλωμένης του 1875, και μέχρι ακόμη-ακόμη τη δύσκολη συμβίωση που...

Το φαινόμενο της βίας και συγκεκριμένα της ενδοοικογενειακής βίας λαμβάνει ανησυχητικές διαστάσεις και πρέπει ως πολίτες να μας προβληματίσει και να μας ενεργοποιήσει ώστε να συμβάλουμε όλοι μας προς την εξάλειψη του φαινομένου....

Μια λαϊκή ρήση αναφέρει ότι «δεν χρειάζεται να πιει κανείς όλον τον ωκεανό για να καταλάβει ότι το νερό είναι αλμυρό».

Πέρασα εννέα εφιαλτικά 24ωρα στη Βόρειο Εύβοια ως απεσταλμένος του τηλεοπτικού σταθμού «Open» για την κάλυψη των πρωτοφανών σε έκταση και καταστροφική μανία πυρκαγιών του πρώτου δεκαημέρου του Αυγούστου...

Πόσες εικόνες να φέρω στο μυαλό μου; Για πόσες να κλάψω; Για πόσες να γελάσω; Ο ερχομός μου σίγουρα έκανε αίσθηση. Θυμάμαι ένα παιδί πάνω σε μία καρέκλα να στριγγλίζει στη θέα μου: «Βοήθεια, πάρτε τον από 'δω. Τον φοβάμαι». «Ορίστε! Ποιος φοβάται ποιόν; Με πλήγωσε! 'Άνθρωπος' είμαι κι έχω συναισθήματα»! «Δεν είσαι Άνθρωπος! Σκύλος είσαι! Δες τη μούρη σου στον καθρέφτη και θα καταλάβεις» άκουσα μια εσωτερική φωνή να με προκαλεί. Και την είδα! Και τρόμαξα, η αλήθεια είναι! Ποτέ δεν συμφιλιώθηκα με το γεγονός πως είμαι ένας σκύλος που περιμάζεψαν μέσα από ένα κάδο σκουπιδιών, τυφλό, σκελετωμένο, ψωριάρη. Τις πρώτες μέρες της ζωής μου κλαψούριζα ασταμάτητα....